اصلی ترین اختلالات خوردن در نوجوانی و علائم آن

اختلالات خوردن به ترتیب روز است. ما در جامعه شیفته تصویر زندگی می کنیم، قادر به افراط و تفریط است تا ظاهر خوبی داشته باشد. مشکل از آنجا شروع می شود که چون دیگران را دوست دارید ، چیزی به اندازه سلامتی شخصی مناسب و ضروری را فراموش می کنید.

ما والدین از همان کودکی نگران تغذیه فرزندان خود هستیم. ما می خواهیم آنها خوب غذا بخورند. مقادیر خوب و بسیار متنوع اما همانطور که آنها بزرگ می شوند و از کودکی به نوجوان می روند ، ذهنیت آنها تغییر می کند و با این کار می توانند عادات غذایی را که ما با آنها خیلی سخت کار کرده ایم تغییر دهند. به همین دلیل مهم است که ما از تغییراتی که می توانیم در مورد رفتار کودکان نوجوان خود با غذا مشاهده کنیم.

اختلالات عمده

بولیمیا

این اختلال بیش از مردان توسط زنان رنج می برد و باعث می شود شخصی که رنج می برد مقادیر زیادی "غذا" بخورد. این تولید می کند احساس گناه که باعث می شود استفراغ کنید تا از شر غذا خلاص شوید، که آنها به دلیل ترس از چاق شدن می ترسند. این غالباً با اختلال غذایی دیگری همراه است که به آن بی اشتهایی معروف است.

سرنخ

یکی از مهمترین مواردی که باعث صرفه جویی در وقت ما می شود ، گوش دادن به سخنان فرزندانمان است. بازجویی ها با نوجوانان جواب نمی دهد؛ بگذارید صحبت کنند و ابراز وجود کنند تا اعتماد به نفس لازم را در مورد مشکل خود پیدا کنند.

بولیمیا به قدری راز محفوظ است که تا زمانی که فرد از طریق استفراغ مداوم از کمبود آب بدن یا کم خونی رنج ببرد ، کوچکترین سوicion ظن وجود ندارد. حتی تا زمانی که او دچار استفراغ نشود ، حتی متوجه نمی شویم. چیزی که این اختلال در همه مردم مشترک است:

• غذا را مخفی کنید
• از غذا خوردن همراه خودداری کنید.
• مقدار زیادی آب بنوشید بین لقمه ها.
• در پایان غذا به دستشویی بروید.
• تامار ملین.
• سریع کلی یا جزئی
• ورزش بدنی بیش از حد.
• Ansiedad y افسردگی.

اگر شک داریم که ممکن است فرزندان ما چنین چیزی را پشت سر بگذارند ، باید آرام با آنها صحبت کنیم. قربانی مشکل آنها نشوید زیرا از نظر عاطفی کاملاً بد خواهند شد. کمک تخصصی ارائه دهید و سعی کنید بعد از غذا تنها نمانید. یک بدن و ذهن دارای تغذیه مناسب عملکرد بهتری خواهد داشت و امور را با وضوح بیشتری می بیند.

بی اشتهایی

همه بی اشتهایی ها پرخوری نیستند و همه پرخوری ها بی اشتها نیستند. بی اشتهایی همچنین فقط در افرادی که از نظر قد و وزن کم وزن دارند ، اتفاق نمی افتد. بسیاری از افراد مبتلا به بی اشتهایی دارای وزن طبیعی هستند (که به دلیل روزه داری طولانی مدت به تدریج کاهش می یابد).

با این اختلال ، وسواس لاغری بسیار شدید است. این همان چیزی است که آنها را بیمار می کند. در جامعه کنونی ما این یک بیماری به طور فزاینده ای در میان بزرگسالان است و نه تنها زنان ، مردان بیشتری نیز به آن مبتلا هستند. عزت نفس پایین ، استانداردهای زیبایی غیرواقعی و استرس در یک زندگی ایده آل می تواند عواملی باشد که احتمال ابتلا به بی اشتهایی عصبی را افزایش می دهد..

بسیاری از نوجوانانی که از آن رنج می برند از افسردگی بسیار شدید رنج می برند اما آنها در پشت ظاهر نادرست پنهان می شوند. افرادی که از بی اشتهایی رنج می برند تلاش می کنند تا اختلال خود را پنهان کنند زیرا ترس از افزایش وزن در صورت بهبودی بیشتر از علاقه به سلامتی خودشان است.

سرنخ

• لاغری شدید (همه افراد کم وزن از بی اشتهایی رنج نمی برند).
• تصویر غیر واقعی در مورد خودش چاق به نظر می رسد علی رغم اینکه وزن او یا زیر وزن اوست.
• ترس از افزایش وزن.
• وسواس در مورد کالری و به طور کلی برای غذا
• انجام دادن ورزش با شدت بالا.
• مصرف قرص ادرار آور ، ملین یا لاغر کننده.
• آمنوره در زنان جوان
• سریع.
• افسردگی و اندوه

در بیشتر موارد ، بی اشتهایی با پرخوری همراه است. احساس گناه و ترس باعث می شود نتوانند غذایی را که در بدن خود خورده اند حفظ کنند. اگر مشکوک هستید که کودک شما از بی اشتهایی عصبی رنج می برد ، مانند بیماری پرخوری ، باید با او در این باره صحبت کنید. سعی کنید او را با سخنان خود احساس گناه نکنید. آنها با این بیشتر از شما رنج می برند.

اگر این اختلال در ذهن بسیار عمیق باشد ، ایده آل آن است به نوعی از درمان بروید. بیشتر مراکز تخصصی در زمینه اختلالات خوردن خصوصی هستند و در بسیاری از بیمارستان ها هنوز افراد مبتلا به اختلالات خوردن را با افراد دیگری که دارای انواع دیگری از اختلالات روانی هستند مخلوط می کنند ، بنابراین اگر لازم است به یکی از این مراکز بروید ، قبل از هر چیز خود را به خوبی آگاه کنید. .

این اختلال با چاق شدن فرد بهبود نمی یابد؛ شما باید برای بهبود عزت نفس خود عمیق شوید و شما را از آن افسردگی عمیقی که شما را به سمت خودباختگی سوق داده است خارج کنید.

اختلال پرخوری

این اختلال خوردن بر اساس است مصرف زیاد غذا چند بار در هفته اما ایجاد استفراغ مانند مورد پرخوری. افرادی که بیش از حد پرخوری می کنند ، در بیشتر موارد افراد چاق یا دارای اضافه وزن هستند که در رژیم های غذایی خود شکست می خورند. آنها از اضطراب زیادی رنج می برند و همین باعث می شود که در رژیم های غذایی خود شکست بخورند و اجباری غذا بخورند.

رژیم های غذایی نباید قانونی برای کاهش وزن باشد. مهمترین نکته برای کاهش وزن رعایت عادات غذایی صحیح است. نوجوانانی که بیش از حد پرخوری می کنند اغلب در مدرسه دچار اوقات استرس زا می شوند، اگرچه همچنین یک محیط خانوادگی بد یا افسردگی همراه با دوره های اضطراب می تواند آنها را بیش از حد کند.

سرنخ

• تنهایی بخور.
• انجام دادن وعده های اصلی غذایی به طور معمول و سپس پرخوری.
• غذا را مخفی کنید در خانه
• بعد از غذا خوردن احساس اضطراب بیشتری می کنید از احساس گناه و شرم.
• خوردن غذا تا زمانی که احساس بیماری نکنید.
• بدون گرسنگی بخورید.

سیر خود را بخورید ، حتی اگر به موقع باشد ، می تواند عواقب جدی در سطح هضم داشته باشد. در زمان پرخوری ، معده تحت فشار زیادی از مقدار زیادی مواد غذایی ذخیره شده در آن قرار دارد. با وجود ظرفیت زیاد ، دیواره های آن آسیب می بیند که می تواند منجر به زخم ، پریتونیت و در نهایت مرگ شود.

اگرچه به نظر می رسد یک اختلال خفیف در غذا خوردن است زیرا هیچ استفراغ یا روزه داری وجود ندارد و فرد گرسنه نیست زیرا اضافه وزن نیز دارد ، اما این یک اختلال است که باید درمان و کنترل شود. اضطراب را باید از ریشه با داروهای طبیعی یا درمان تخصصی درمان کرد.

اگر شک دارید که ممکن است کودک شما پرخوری کند ، اولین کاری که باید انجام شود این است او را در مورد افزایش وزن خود ناراحت نکنید. در بعضی از استانها روشهای درمانی برای افراد اجباری وجود دارد. کودک شما می تواند از زمان عود مجدد ، پیگیری کند و خاطر نشان کند که در آن لحظه چه احساسی دارد و چه فکری او را به پرخوری سوق می دهد.

پرخوری می تواند از کودکی آغاز شود. دادن غذا به عنوان جایزه یکی از مواردی است که باعث می شود غذا را با یک چیز دلپذیر مرتبط کنیم ، بنابراین وقتی حال ما بدتر شود به سراغ آن می رویم. تبلیغات در تلویزیون همچنین با شادی کاذب پنهان در قالب شیرینی بازی می کند.

سایر اختلالات خوردن

ویگورکسیا

وسواس داشتن اندام عضلانی. این اختلال با یک رژیم غذایی سخت و یک تصویر غیر واقعی از فرد مبتلا با خودش همراه است. آنها افرادی هستند که علی رغم داشتن هیکلی عضلانی ضعیف و ضعیف به نظر می رسند.

ارتورکسیا

شخصی که از آن رنج می برد ، دارد وسواس در خوردن غذای سالم و داشتن رژیم غذایی مناسب، از مصرف چربی ها و غذاهای حاوی پروتئین و ویتامین های ضروری برای بدن در رژیم خودداری کنید.

پرراکسیا

وسواس در مورد کالری موجود در غذا. آنها فکر می کنند همه چیزهای خورده شده ، حتی آب ، باعث چاقی شما می شود.

پیکا

این یک بیماری شایع تر از آن است که در آن اعتقاد بر این است مواد بدون ارزش غذایی خورده می شوند (یا غیرقابل خوردن) مانند گچ ، خاکستر ، شن و ماسه ...

پوتومانیا

وسواس با مقدار آبی که در روز می نوشید. این یک بیماری خطرناک است زیرا می تواند مقادیر معدنی موجود در بدن را تغییر دهد. افرادی که از آن رنج می برند می توانند حدود 4 لیتر آب در روز مصرف کنند که به آنها کمک می کند احساس سیری کرده و غذا نخورند. در بسیاری از موارد با بی اشتهایی عصبی همراه است.

صدورکسیا

بی نظمی در خوردن غذا در کجا شخصی که از بی اشتهایی و پرخوری رنج می برد ، به دلیل این تصور اشتباه که از طریق درد ، وزن خود را از دست می دهد ، دچار موارد سو abuse استفاده بدنی نیز می شود. این بیماری بیشتر به عنوان اختلال رژیم غذایی درد شناخته می شود.

 

سندرم شب خوار

همراه با دوره های بی خوابی ، با این اختلال ، قسمت زیادی از کالری مورد نیاز در روز شبانه مصرف می شود. این می تواند منجر به اضافه وزن و در موارد شدیدتر ، چاقی شود.

مشروبات الکلی

اختلالی که در افرادی که الکل و وعده های غذایی اصلی را کاهش دهید تا کالری نوشیدنی هایی که می نوشند جبران شود. می دهد به خصوص در نوجوانانی که آخر هفته بیرون می روند و نوشیدنی های الکلی مصرف کنید.

پره گورکسی

اختلال خوردن در بارداری ، شبیه به پرخوری ، که در آن زنان باردار از افزایش وزن می ترسند و بنابراین رژیم های غذایی شدید یا استفراغ می گیرند.

اگر تأیید شد که کودک شما از نوعی اختلال در خوردن رنج می برد ، با پزشک معتمد خود مشورت کنید. مراقب دسترسی های اینترنتی باشید. متاسفانه صفحات طرفدار بی اشتهایی و طرفدار پرخوری وجود دارد که می تواند آنها را برای ادامه بیماری تحریک کند.