Przywiązanie to postawa lub wzorzec zachowania, do którego dążysz, gdy odnosisz się do innych.Twoje wczesne interakcje z rodzicami kształtują Twój styl przywiązania przez całe życie. W zależności od tego, jak bliscy i wrażliwi byli twoi rodzice, twój styl przywiązania może być bezpieczny, niespokojny, niezorganizowany, unikający lub coś innego.
Jednak nawet jeśli Twój styl przywiązania jest unikający, możesz zmienić przywiązanie na bezpieczne z pomocą profesjonalistów. To sprawi, że twoje osobiste relacje, w każdej dziedzinie, znacznie się poprawią. Jeśli relacje osobiste się poprawią, nie ma wątpliwości, że każdy aspekt twojego życia odniesie wiele korzyści..
Co oznacza przywiązanie unikające?
Przywiązanie unikające to styl przywiązania, który rozwija się u dziecka, gdy jego ojciec i/lub matka nie wykazują troski lub reakcji poza zapewnieniem podstawowych rzeczy, takich jak jedzenie i dach nad głową. W ten sposób dziecko ignoruje własne zmagania i musi zachować spokój i trzymać rodziców blisko siebie. Gdy dorosną, nadal walczą i czuć niepokój lub smutek, ale zachowują to dla siebie i zaprzeczają ważności tych uczuć.
Kiedy dziecko chce lub potrzebuje wsparcia, unikający rodzice mogą bagatelizować lub ignorować swoje problemy. To zachęca ich do rozwijania unikającego stylu przywiązania. Wschód rodzaj załącznika często pozostaje z jedną osobą w dorosłości, co może wpłynąć na ich romantyczne relacje, przyjaźnie i każdy inny rodzaj połączenia.
Przyczyny przywiązania unikającego
Zobaczmy kilka przykładów zachowania rodzicielskie, które sprzyjają rozwojowi tego typu przywiązania:
- Nie odpowiada, gdy dziecko lub dziecko płacze
- Aktywnie zniechęcaj do płaczu
- Nie uzewnętrznianie emocjonalnych reakcji na problemy lub osiągnięcia dziecka
- Niezajęcie się problemami medycznymi lub potrzebami żywieniowymi
- Unikaj kontaktu fizycznego
Rodzice częściej przejawiają takie zachowania, jeśli są bardzo młodzi lub niedoświadczeni w wychowywaniu dzieci. Często występuje również u rodziców cierpiących na chorobę psychiczną. Dzieci mogą również rozwinąć style unikania przywiązania z powodu adopcji lub na chorobę, na którą cierpią. Inne przyczyny mogą wynikać z rozwodu rodziców lub śmierci rodziców.
Znaki przywiązania unikającego
Osoby w każdym wieku, które mają unikające style przywiązania może wykazywać objawy depresji lub lęku. Dzieci unikających rodziców mogą nie wiedzieć, jak uzewnętrznić potrzebę uczucia lub opieki. Osoby te prawdopodobnie:
- Unikaj kontaktu fizycznego
- Unikaj kontaktu wzrokowego
- Nie proś o pomoc, a jeśli o nią poproszą, bądź wyjątkiem
- Jedz nienormalnie lub nieporządnie
W miarę jak dzieci przywiązane unikalnie dorastają, może wykazywać oznaki w późniejszych związkach i zachowaniach, Jak na przykład:
- Problemy z pokazywaniem lub odczuwaniem emocji
- Czują dyskomfort związany z fizyczną bliskością i fizycznym kontaktem z innymi ludźmi
- W romantycznych związkach zarzucają ojcu, że jest zbyt czepliwy lub czepliwy
- Odmówić pomocy lub wsparcia emocjonalnego od innych osób
- Strach przed zranieniem przez partnera lub kogoś innego, jeśli za bardzo się otworzą
- Poczucie osobistej niezależności i wolności jest ważniejsze niż nawiązywanie relacji z innymi ludźmi
- Nie ufać partnerowi w sytuacjach stresowych i nie pozwalać partnerowi mu ufać
- Wyglądaj na spokojne i opanowane w sytuacjach naładowanych emocjonalnie
Zabiegi na unikanie przywiązania
Przywiązanie unikające może uniemożliwić ludziom nawiązanie zdrowych i satysfakcjonujących relacji z partnerami, rodziną i przyjaciółmi. Ale możliwa jest zmiana stylu przywiązania poprzez terapię. Terapia poznawczo-behawioralna działa poprzez identyfikację szkodliwych wzorców myślowych i zachowań, zrozumienie, dlaczego i kiedy się zdarzają. Możliwe jest pozbycie się tych szkodliwych wzorców myślowych i zachowań poprzez odgrywanie ról, rozwiązywanie problemów i rozwijanie pewności siebie.
W przypadku przywiązania unikającego terapia poznawczo-behawioralna może zająć się myślami i przekonaniami unikającymi oraz pracować nad budowaniem bezpieczne mocowanie zamiast tego. Znalezienie odpowiedniego terapeuty jest ważną częścią leczenia. Pacjent musi czuć się komfortowo ze swoim terapeutą i musi mu ufać. W terapii spójność jest kluczowa, nawet jeśli czujesz, że twoje myśli i zachowania szybko się poprawiają.