Plik Dzień Internetu i zastanawiałem się, jak od czasu rozwoju technologii informacyjnych i komunikacyjnych relacje między ludźmi mogły się zmienić. Są to refleksje, które wydają się słuszne lub nie, ale chciałbym się z wami wszystkimi podzielić.
14 i pół roku temu mój telefon komórkowy ułatwiał mi trochę życie, bo spotykałam się z innymi mamami, które urodziły noworodki, wychodziliśmy do parku lub na kawę, rozmawiając i licząc laktacje, nasz brak sen itp. Wiele się zmieniło i globalna sieć wygląda bardziej jak sieć rybacka, w której jesteśmy uwięzieni powoli. To stwierdzenie wydaje się trochę katastrofalne, a nawet wydaje się dziwne, że robię to ... lub nie.
Przeszedłem przez różne etapy dotyczące własnego korzystania z Internetu i moich dzieci. Byłem sfrustrowany, nauczyłem się, negocjowałem, ograniczyłem, zaakceptowałem, uformowałem ... i chociaż, jak stwierdził Sokrates, „wiem tylko, że nic nie wiem”; Wciąż wystarczająco wiem zaprojektować wykłady i warsztaty, które prowadzę w Szkołach Matek i Ojców. I w tym miejscu, mówiąc o wiedzy, jestem zmuszony wyjaśnić, że poszerzenie i łatwość dostępu do informacji, które oferuje nam Internet, służy w każdym razie do posiadania większej wiedzy, ale nie większej mądrości, ponieważ zdobywa się ją cierpliwie, jakość, której obecnie brakuje, po części dlatego, że „kliknięcia” napędzają nas z zawrotną szybkością.
Czy może istnieć życie dziecka z technologią?
To, że istnieją wieki i epoki, nie jest dla nikogo stracone, że zalecenia są formułowane z mniej lub bardziej poważnych powodów. Pytanie brzmi, czy nie powinniśmy ułatwiać im uczenia się relacji (ze sobą iz innymi) najpierw w świecie offline, a potem „to będzie widoczne”? Komunikacja to dość złożona sprawa, wymaga kilku umiejętności, które drastycznie zmniejszają się za zasłoną. Jeśli od małego już się bawią, rozmawiają, marzą ... w Internecie, czy będą umieli odnaleźć się w oczach innych? Czy będą się bać odkryć „człowieczeństwo”, które jest w każdym zagubionym sercu, jak mogą znaleźć się w oceanie wirtualnych działań?
Nigdy nie będę wystarczająco zadowolony, że spędziłem wiele lat w małym miejscu, pozwoliłem im wspinać się na drzewa, że mogłem się zgubić i znaleźć w górach, za danie wolności i pewności siebie ... za otwarte powietrze, które osunęło się na ich policzkiza brud na kolanach, za czysty śmiech, za przyjaciół, którzy pomagali sobie nawzajem przy budowie domków, za opony rowerów przebite w niedostępnych miejscach. Mimo to wiedzą, jak przejąć kontrolę nad konsolą, włączyć komputer, mieć profil na Instagramie ... to nie takie trudne, odzyskanie straconych lat jest niemożliwe.
Nie jestem anty-tech, ale ...
Bez siły woli, bez determinacji, bez samoograniczenia, stajemy się bardziej niecierpliwi, bardziej egocentryczni, bardziej hedonistyczni i bardziej konsumpcjonistyczni. Chcę informacji, mam miliony stron, chcę uznania, mam 50 polubień, chcę kupować, mam sklepy internetowe, chcę rzutować się w wirtualny fałszywy świat, dostaję to w kilka sekund. To łatwe, szybkie, w zasięgu każdego ... Problem w tym, że nawet nie wiedzieliśmy, Nie możemy też wiedzieć, jak zrównoważyć korzystanie z technologii z innymi aspektami naszego życia, prawda? co myślisz?
A jeśli chodzi o tytułowe pytanie „Jak możemy umieścić nasze dzieci na świecie pomimo internetu?” Cóż, tak, prawda jest taka, że prawie już o tym zapomniałem. Nie mam wielu dogmatów ani mówienia innym, co mają robić, ale zaryzykuję:
- Pozwala im na wykonywanie wielu czynności offline.
- Towarzysz i śledź jego rozwój (nie zawsze noś ze sobą smartfon).
- Baw się z dziećmi: baw się ekranami, graj bez ekranów (a kiedy to robisz, nie myśl o swoim profilu na Facebooku).
- Nie uwierzysz mi, ale nie musisz sprawdzać wiadomości WhatsApp co 20 sekund.
- Miej świadomość podstawowych i rzeczywistych potrzeb swoich dzieci.
- Komunikuj się jak najwięcej ze swoim potomstwem, bądź dostępny.
- Nie bójcie się, że wychodzą sami, gdy będą już pełnoletni.
- Chroń je, gdy są niemowlęta lub bardzo małe ... nie chroń ich przed starością, chyba że mają dla nich ważne problemy.
- Daj przykład i świadomie odłącz się.
Na koniec chciałbym opowiedzieć anegdotę, którą na zawsze pozostanę w pamięci… iw sercu (z powodów, które są teraz nieistotne). Jakieś 13 miesięcy temu zabrałem najstarszą na imprezę zapaśniczą w pobliskim mieście; To był trzeci, w którym byliśmy, był ostatni, ponieważ rośnie i dojrzewa, hobby się zmienia. Mój syn nosił swój stary telefon komórkowy bez baterii, ja nosiłem swój nowy telefon komórkowy (używany i malutki), w którym celowo brakowało karty SD. Żaden z nich nie mógł robić zdjęć, ale D (z mądrością, która go charakteryzuje), powiedział mi: „Co za miło spędzony czas, mamo ... spójrz na tych wszystkich ludzi za obiektywem, a widzimy to bez filtrów”. Koniec.