Zdecydowana większość kobiet, które poddają się cięciu cesarskiemu, zgłosi, że weszła na salę operacyjną samodzielnie.
Powiedzą również, że mieli tylko kilka sekund, aby zobaczyć swoje nowonarodzone dziecko, zanim go zabrali.
Że w okresie pooperacyjnym byli sami, nie wiedząc, w jakim stanie jest ich dziecko, czy jest zdrowy, czy żyje.
I że nie miały kontaktu z dzieckiem lub mogły go karmić piersią przez wiele godzin, a nawet dni po porodzie.
To, że jest to częste, bez uzasadniającej to przyczyny medycznej, że widzimy to normalnie, że jest to nawet zabieg, jakiego oczekujemy przed cięciem cesarskim, nie oznacza, że jest to najzdrowsza opcja. Wręcz przeciwnie, Takie praktyki mogą powodować poważne następstwa zarówno u matki, jak iu dziecka.. Trudności w emocjonalnym połączeniu się z dzieckiem, trudności w nawiązaniu bezpiecznej więzi uczuciowej, a tym samym upośledzenie rozwoju dziecka, lęk matki, zespół stresu pourazowego ... to tylko niektóre z negatywnych skutków braku dobrego leczenia podczas cięcia cesarskiego sekcja i po niej.
Ale czy jest to przemoc położnicza?
Przemoc położnicza to każde działanie, które patologizuje naturalne i biologiczne procesy reprodukcyjne. Chociaż w państwie hiszpańskim nie jest to jeszcze uwzględnione w przepisach, praktyki stanowiące przemoc położniczą są zabronione. Naruszają podstawowe prawa, o których mowa w naszej Konstytucji, takie jak prawo do nietykalności cielesnej i moralnej, wolności osobistej i prywatności. Łamią również prawa uznane w konwencjach międzynarodowych.
W 2014 roku Światowa Organizacja Zdrowia opublikowała dokument ostrzeżenie o poważny problem zdrowotny związany z przemocą położniczą, która zagraża dobrostanowi biopsychospołecznemu kobiet i ich dzieci.
Kraje takie jak Wenezuela, Meksyk czy Argentyna prawnie zdefiniowały ten rodzaj przemocy wobec kobiet, klasyfikując przemoc położniczą jako przestępstwo w swoich przepisach.
Prawnik specjalizujący się w prawie zdrowotnym, Lotaryngia Mocoli Opiera się na prawie porównawczym, aby wykazać, że pewne rutynowe praktyki w opiece nad cesarskim cięciem, stosowane w prawie wszystkich hiszpańskich szpitalach, są przypadkami przemocy położniczej.
Czy możemy walczyć z przemocą położniczą?
Ten rodzaj przemocy ze względu na płeć jest tak znormalizowany, że trudno jest udowodnić, że istnieje. Być może jest to pierwszy krok, aby zdać sobie sprawę z jego istnienia.
Należy nadać mu takie samo znaczenie, jak każdy inny rodzaj przemocy wobec kobiet skutecznych polityk zwalczania tego zjawiska.
Pracownicy służby zdrowia, którzy uczestniczą w ciąży, porodzie i połogu, odgrywają decydującą rolę w eliminowaniu przemocy położniczej. Wyróżnij kobietę w chwili tak ważnej i bezbronnej, pozwól jej towarzyszyć osobie, która daje jej poczucie bezpieczeństwa, nie oddzielając matki od dziecka, ułatwiając w ten sposób wczesny kontakt z dzieckiem i rozpoczęcie karmienia piersią. , są praktyczne zawarte w dokumentach i protokołach dotyczących humanizacji cesarskiego cięcia.
Obowiązkiem kierowników ośrodków zdrowia jest również przegląd ich protokołów i dostosowanie ich do nowych dowodów i zalecenia oficjalnych organów jak Hiszpańskie Stowarzyszenie Pediatrii.
Użytkownicy nie muszą siedzieć bezczynnie obok. Oprócz wymagania od osób odpowiedzialnych podjęcia odpowiednich działań, mamy prawo przedstawić plan narodzin i porodu wyrażający nasze preferencje i potrzeby. A jeśli byliśmy ofiarami przemocy położniczej, możemy złożyć oficjalne roszczenia w gabinetach pacjentów.
Uczynienie go widocznym pomoże nam z tym walczyć.