Niestety nie pierwszy raz widzę rodziców patrzenie na telefon komórkowy tak, jakby toczyło się na nim życie, podczas gdy ich dzieci rozmawiają. Są dorośli, którzy nie zwracają uwagi na dzieci i nie potrafią nawet oderwać wzroku od ekranu, aby spojrzeć na swoje dzieci. W ten sposób nie dochodzi do aktywnego słuchania (co wyjaśnię później), a dzieci mogą czuć się odrzucone.
Jestem pewien, że twoje dzieci mają ci wiele do powiedzenia. I chociaż niektóre z nich nie mają żywotnego znaczenia, są podekscytowani, aby im powiedzieć i że je znasz. Ale pomyślmy przez chwilę, że są dzieci, które cierpią zastraszanie przez kolegów z klasy lub to, że nauczyciel upokorzył ich w klasie (że wszystko może się zdarzyć). Jak ci powiedzą, jeśli nie słuchasz ich poprawnie?
Słuchanie swoich dzieci nie oznacza kiwania głową
Kiedy wychodzę na spacer z psem po parkach, zauważam, jak niektórzy rodzice zachowują się ze swoimi dziećmi. Są dzieci, które gdy chcą coś im powiedzieć, podbiegają do nich i rozmawiają z nimi. W tym czasie są rodzice, którzy kiwają głową, nie odrywając wzroku od książki lub telefonu komórkowego. Dlatego powtarzam, kiwaj głową nie oznacza to wcale, że jest aktywnie słuchane.
Jeśli masz zamiar słuchać swoich dzieci, musisz poświęcić im całą swoją uwagę
Poprzez aktywne słuchanie możesz sprawić, że Twoje dzieci poczują się niesamowicie kochane. Widzą, że są rozumiani, cenieni i że poświęca się im całą uwagę, jakiej potrzebują w tym momencie, będą szczęśliwi i nie będą się bali ci nic powiedzieć. Dlatego, gdy dzieci chcą z tobą rozmawiać, lepiej odciąć się od wszystkiego, co może odciągnąć cię od rozmowy i po prostu się na nich skupić.
Jeśli nie możesz mówić w określonym czasie, powiedz im we właściwy sposób
Rozumiem, że nie masz na świecie całego czasu i że w pewnym momencie jesteś zajęty. Kiedy twoje dzieci przychodzą do ciebie, aby porozmawiać na jakiś temat, a ty po prostu nie możesz, nie bądź zły. I nie krzycz na nich (Widziałem, jak robiło to wielu rodziców). Lepiej wstać na kilka minut i asertywnie powiedzieć im, że przez chwilę będziesz zajęty, a wtedy poświęcisz im całą swoją uwagę.
Wyobraź sobie przez kilka minut, że jesteście dziećmi. ¿Jak byś się czuł, gdybyś szukał swoich rodziców, krzyczeli na ciebie i wściekali się na ciebie? Chyba źle. Dlatego musisz mieć empatię i również starać się je zrozumieć. Twoje dzieci poczują się lepiej, jeśli im wyjaśnisz i poinformujesz je.
Musisz zwracać szczególną uwagę na język niewerbalny
Czasami może być ci trudno wyrazić swoje emocje i uczucia. To samo może się przytrafić twoim dzieciom. Jeśli zachowywały się źle w szkole, trudno będzie im o tym powiedzieć z obawy przed możliwą karą. Być może, kiedy z tobą rozmawiają, nie mówią ci wprost, że źle się zachowywali w centrum. Zalecam zwrócenie uwagi na ich język niewerbalny. Potrafią odwrócić wzrok, kiedy mówią, dużo się ruszają, mają nerwowy uśmiech, bo coś ukrywają ...
W sytuacjach zastraszania dzieci mogą mieć smutny lub gorzki ton głosu. A ich postawa napina się na pytanie, jak radzili sobie w szkole. Dlatego jest to istotne wszystkie twoje zmysły są w twoich dzieciach. Może czegoś nie mówią i coś poważnego dzieje się z nimi w środku.
Pozwól im skończyć mówić i nie przerywaj im
Niektórzy rodzice, gdy ich dzieci coś im mówią, nie pozwalają im skończyć. W międzyczasie zadają wiele pytań i ciągle im przeszkadza. Oczywiste jest, że nie jest to najlepszy sposób komunikowania się z kimkolwiek. Lepiej zawsze pozwól im skończyć mówić (wiele dzieci potrzebuje czasu, aby zebrać swoje pomysły i myśli) i że jesteś zainteresowany tym, co powiedziały, kiedy skończą mówić.
I pamiętaj, że aktywne słuchanie sprzyja dobrej komunikacji z dziećmi
Staraj się nie pozwalać swoim dzieciom pytać: - Ale czy mnie słuchasz? Aktywne słuchanie sprzyja dobrej komunikacji i relacjom z dziećmi. Pamiętaj, że patrzenie na swoje dzieci jest ważniejsze niż zwracanie uwagi na sieci społecznościowe i że poczują się bliżej Ciebie, jeśli poświęcisz im niezbędną uwagę. A jeśli nie możesz, jak powiedziałem wcześniej, porozmawiaj z nimi w naturalny i powolny sposób. Jestem pewien, że zrozumieją.
Czy nadal aktywnie słuchasz swoich dzieci?
Cudowny post! I jaka masz rację, Mel! Dziewczęta i chłopcy potrzebują dużo czasu i poświęcenia, a czasami to, co mamy, gubi się w nieistotnych działaniach.
Zwykle rozmawiam o tym z tymi, którzy przychodzą na moje przemówienia i mówię im, że matki i ojcowie mają zwyczaj zadawania dzieciom pytań w sprawach, które nas interesują, ale zwykle nie jesteśmy przygotowani do słuchania tego, co mają do powiedzenia.
Wymaga trochę wysiłku, a przede wszystkim przekonania się, że słuchanie przekazuje również zainteresowanie i uczucie.
Uścisk.