Zanim zacznę pisać ten post, chciałbym Wam mrugnąć: „nie pokazujcie nagłówka swoim córkom i synom, bo prawdopodobnie się nie zgadzają”; a teraz żarty na zewnątrz, naprawdę angażują najmłodszych, ponieważ są mało w wykonywaniu prac domowych, pomaga im uzyskać niezależność, rozwijać różnorodne umiejętności i wzrastać w odpowiedzialności.
Zdaję sobie sprawę, że w wielu gospodarstwach domowych sam fakt zaproponowania udziału może prowadzić do konfliktu. Być może brak wchodzenia w skomplikowane sytuacje zależy od języka lub tonu, którym się posługujemy; być może od adekwatności proponowanego zadania do wieku dziewcząt lub chłopców, ale prawda jest taka, że możemy działać jako facylitatorki, ale też sprzyjające apatii, a nawet buncie. Porozmawiamy również o tym, „jak sprawić, by lepiej akceptowali przydzielone zadania”. Zapraszam do dalszej lektury.
Dlaczego praca domowa jest dobra dla dzieci?
Mieszkając z większą liczbą osób w domu (jak w przypadku rodziny z małoletnimi dziećmi), uczestnicz w utrzymaniu porządku i higieny w domu, pomaga czuć się „swoim” i bierze odpowiedzialność za jego pielęgnację i utrzymanie.
Ale zwiększa również odporność na frustrację, ponieważ muszą zmierzyć się z umiejętnościami uczenia się, które są im początkowo nieznane; a także rezygnują z części (tak małej) swojego wolnego czasu. Frustracja zamienia się wtedy w siłę, którą sami dostrzegają.
Reklamacje dotyczące czystości, porządku lub stanu poszczególnych pomieszczeń w domu, Są mniej, gdy maluchy mają inicjatywę i współpracują, ponieważ są uczestnikami.
Potrafią lepiej organizować swój czas i chociaż nie jest to zauważalne w młodym wieku, jest to ważne w okresie dojrzewania.
Jak widać, wszystkie są zaletami, chociaż można też przyznać, że nie jest to łatwe, z wyjątkiem sytuacji, gdy nawyk rozwija się, gdy są małe. Bardzo ważne jest też, aby mama i tata dawali przykład nie w egalitarnym wykonywaniu zadań, ale raczej w wyważeniu, zgodnie z harmonogramem pracy i zadaniami związanymi z opieką nad dziećmi.
Czy twoim dzieciom trudno jest zaakceptować, że powinny współpracować?
Jak wspomniałem na początku, odpowiedzialność za uczestnictwo w domu jest dzielona, ten, do którego twoje dzieci mają nawyk w tym sensie, należy do ciebie.
Wskazówki, jak lepiej zrozumieć dzieci, myśląc o ich etapie rozwoju.
Nie zapomnij tego maluchy żyją w bezpośredniości, nie mają abstrakcyjnego myślenia, a ich cele są bardzo krótkoterminowe i konkretne.
Są zadania, które są dla ciebie łatwe, ale dziecku poniżej 14 lub 15 lat mogą być trudne do wykonania; na przykład kompletne posprzątanie pokoju, zebranie WSZYSTKICH używanych zabawek itp.
Podoba im się, że „ich” przestrzenie są wygodne, a co za tym idzie, wolno im je mieć (dekoracja, porządek) według własnego gustu.
Wskazówki, jak radzić sobie z komunikacją, jeśli chodzi o większe zaangażowanie.
- Mówiąc miło i przyjaźnie.
- Wyraź i umieść dokładne słowa w swoich przemyśleniach dotyczących współpracy (to ty „pytasz”, a nie ci, którzy chcą „robić”).
- W przypadku, gdy chcą zaproponować, że chcą zmierzyć się z nowymi wyzwaniami, o których nie myślałeś, pozwól na to (nawet jeśli nadzoruje wykonanie zadania).
- Negocjuj, kiedy potrzebujesz więcej pomocy, nie narzucaj ... nie pozwól im też narzucać (jest to ważne, gdy synowie i córki są już nastolatkami).
- Pomóż im, kiedy tego potrzebują (wymagana i satysfakcjonująca obecność pomaga późniejszej autonomii)
- Nie krzycz ani nie poniżaj, gdy nie wypełnili wcześniejszych zobowiązań.
Pamiętajmy wreszcie o tym Nie chodzi o to, żeby zlikwidować każdy drobinek kurzu, czy „można go zjeść” na podłogach, ale żeby miejsce, w którym mieszkacie, było przyjemne i sprawi, że poczujecie się dobrze.