W 1982 roku ONZ, a konkretnie UNESCO, ustanowiło 29 kwietnia Międzynarodowym Dniem Tańca. Podjęto wiele inicjatyw promujących tę sztukę, która również może być terapia i wspaniałe narzędzie do integracji. Chcemy z wami dzisiaj porozmawiać o tym, o taniec włączający.
Wyjaśniamy, na czym polega taniec inkluzywny, jakie są jego zalety, zarówno dla ćwiczących go dzieci o szczególnych zdolnościach, jak i dla ich rówieśników, którzy normalizacja w dzieleniu się tą miłością do tańca.
Czym jest taniec włączający i jakie są jego zalety?
Każdy może tańczyć. Nawet dzieci z głębokim paraliżem mogą odczuwać wibracje muzyczne i korzyści, jakie powoduje, nawet jeśli nie mogą się poruszać. Ogólnie rzecz biorąc, wszystkie dzieci mogą się poruszać lub dać się ponieść muzyce.
La Misión polega na tańcu włączającym, który może, ale nie musi być uważany za terapię zlikwidować bariery oraz łączenie osób pełnosprawnych i pełnosprawnych poprzez ruch. Taniec włączający dąży do społecznej transformacji w odpowiedzi na trudności związane z włączeniem dzieci niepełnosprawnych fizycznie, sensorycznie i / lub intelektualnie.
W tańcu każdy może znaleźć miejsce integracji, uczucie, szacunek, radość, solidarność, komunikacja, przynależność i akceptacja.
Taniec ma w organizmie dziecka ważne korzyści na poziomie ogólnym, wzmacnia go, sprzyja ukrwieniu i koordynacji, uelastycznia, koryguje złe postawy ... a do tego wszystkiego dochodzą korzyści emocjonalne, gdyż wzmacnia szacunek. Wszyscy chłopcy i dziewczęta mają do tego prawo.
Świadczenia dla dzieci ze specjalnymi zdolnościami
Szerokie spektrum dzieci z Specjalne możliwości mogą ćwiczyć taniec włączający. Dzieci z wadami wzroku i słuchu, z autyzmem, porażeniem mózgowym, na wózkach inwalidzkich i wiele innych. Uważa się również, że jest bardzo korzystny w procesach leczenia raka.
Jak już wspomnieliśmy, taniec poprawia się zdolności motoryczne, koordynacja, pamięć, język, wzmacnia kreatywność. I robi to z przyjemności. Z tego powodu w tym przypadku można go traktować jako część bardziej globalnej terapii adaptacyjno-integracyjnej. W szkołach taniec włączający jest praktykowany jako narzędzie rozwojowe we wszystkich klasach, niezależnie od tego, czy są wśród nich dzieci ze specjalnymi zdolnościami, czy nie. Jeśli ich nie ma, nauczyciel zawiązuje oczy niektórym uczniom lub sugeruje, aby tańczyli bez wstawania z krzesła.
Ogólnie rzecz biorąc, są do tego przeszkoleni profesjonaliści z włączającymi grupami tanecznymi. Jest wiele prace metodologicznei istnieje adaptacja, którą każdy z nich dokonuje w grupie, aby przyczynić się do rozwoju psychomotorycznego i emocjonalnego dzieci, które uczestniczą.
I nie myśl, że to tylko hobby, w dzisiejszych czasach są profesjonaliści Helliot jest przykładem profesjonalnego tancerza z zespołem Downa, który tańczył nie tylko w Hiszpanii, ale także w Europie.
Taniec włączający dla widzów
Wyjście z naszymi dziećmi na pokaz, w którym „inny typ” tańca otwiera nasze umysły. To nam pomaga normalizować, bez względu na płeć, wiek, cerę fizyczną lub stan integracji niepełnosprawności psychicznej lub fizycznej.
Te programy nie tylko pomagają występującym dzieciom, ale także pomagają nam postrzegać różnorodność jako okazję rozwój grupowy i osobisty. Dają nam optymistyczną i zabawną wizję życia, twórczą, rozumiejącą, że istnieją różne rozwiązania problemów.
Włączające projekty taneczne na poziomie globalnym obejmują uczulić społeczeństwu o przestrzeni, jaką mogą i powinni mieć ci artyści, którzy z wysiłkiem i talentem są w stanie interpretować i komunikować się na scenie. Musimy wyrzucić z umysłów naszych dzieci, niezależnie od tego, czy mają one różne zdolności, czy nie, że posiadanie niepełnosprawnego ciała jest ograniczonym ciałem.