Wielu rodziców jest zaniepokojonych, ponieważ zdali sobie sprawę, że ich dzieci mają wyimaginowanych przyjaciół i myślą, że może to być zaburzenie psychiczne, ale nic nie może być dalsze od prawdy. Dzieci mogą mieć wyimaginowanych przyjaciół i nie stanowi to problemua wręcz przeciwnie ... to może być nawet zdrowe. Wyimaginowani przyjaciele mogą wyłonić się z aktywnej i zdrowej wyobraźni małych dzieci. Jest to sposób, w jaki dzieci muszą wyrazić swoje uczucia towarzyszowi zabaw, który chociaż tak naprawdę nie istnieje, pomaga im ćwiczyć i doskonalić umiejętności społeczne.
Dwoje na troje dzieci ma wyimaginowanego przyjaciela, Może to być osoba, zwierzę, a nawet przedmiot nieożywiony. W pewnym momencie we wczesnym dzieciństwie (w ciągu dwóch i trzech lat) mogą mieć przyjaciół w szkole, ale mogą też tworzyć innych z wyimaginowanymi cechami, które różnią się w zależności od nastroju Twojego dziecka. Wyimaginowani przyjaciele mogą trwać kilka miesięcy, ale mogą przebywać z dzieckiem nawet przez trzy lata.
Dlaczego dzieci tworzą wyimaginowanych przyjaciół
Istnieje wiele powodów, dla których dzieci zawierają wyimaginowanych przyjaciół, gdy mają osoby fizyczne, z którymi mogą wchodzić w interakcje.
- Wymyśleni przyjaciele dać dzieciom możliwość sprawowania kontroli nad swoim otoczeniem, podczas gdy prawdziwi przyjaciele mogą odebrać zabawki lub doprowadzić je do konfliktu. Ten wyimaginowany przyjaciel nigdy by tego nie zrobił, co czyni go idealnym towarzyszem zabaw.
- Wymyśleni przyjaciele mogą być łatwymi winowajcami, gdy dzieci podejmą niewłaściwe działania jak przypadkowe zepsucie czegoś. Pomagają też w wyrażaniu nadmiernych emocji, np. Twoja córka może powiedzieć coś w stylu: „Cuqui nienawidzi tych butów i nie chce ich zakładać”, odnosząc się do tego, że nie lubi tych butów.
- Wymyśleni przyjaciele może pomóc w budowaniu poczucia bezpieczeństwa i komfortu w dziecku, ponieważ dają mu możliwość wykazania się pewnością siebie i odwagą. Mogą uspokoić własne lęki, na przykład możesz powiedzieć sobie, aby uspokoić własne lęki: „Cuqui, nie bój się potworów pod łóżkiem”.
- Wyimaginowani przyjaciele też może zapewnić stałe towarzystwocoś, czego prawdziwi przyjaciele nie zawsze potrafią.
Wyimaginowani przyjaciele to problem?
Wyimaginowani przyjaciele są częścią normalnego rozwoju i zamiast być problemem, mogą pomóc dzieciom w zdrowy sposób radzić sobie z niektórymi stresami w ich życiu. Czasami wyimaginowany przyjaciel może pomóc rodzicom dowiedzieć się, czy jest jakiś problem., ponieważ dziecko może używać go jako mediatora informacji bez potrzeby odczuwania emocjonalnego niepokoju.
Na przykład, jeśli wyimaginowany przyjaciel boi się ciemności, to prawdopodobnie dziecko boi się ciemności i będzie pomocne, jeśli się nauczy radzić sobie ze swoimi lękami za pośrednictwem przyjaciela. Jeśli ten wyimaginowany przyjaciel zawsze źle się zachowuje lub wpada w kłopoty, jest prawdopodobne, że dziecko łamie zasady lub zachowuje się niewłaściwie i trzeba popracować nad emocjami, aby rozwiązać ten problem.
Jeśli tego typu zachowanie zdarza się często, rodzice powinni traktować wyimaginowanego przyjaciela tak, jak traktowaliby dziecko, na przykład: «Cuqui może powiedzieć, że nie chcesz iść do łóżka, ale ja jestem twoją matką i czas spać . Cuqui też musi spać ».
Jeśli Twoje dziecko lubi bawić się z przyjaciółmi, bawi się z Tobą i zachowuje się normalnie, to posiadanie wyimaginowanego przyjaciela nie powinno stanowić problemu. Z drugiej strony, jeśli dziecko woli bawić się ze swoim wyimaginowanym przyjacielem i izoluje się od innych dzieci lub nie chce wchodzić w interakcje z dziećmi lub dorosłymi, wtedy trzeba będzie wiedzieć, co się dzieje i pomóc mu to zrobić. „rzeczy.
Co mogą zrobić rodzice?
Jeśli nie akceptujesz sposobu, w jaki Twoje dziecko ma związek ze swoim wyimaginowanym przyjacielem, wtedy będzie pomocne, jeśli się zbytnio nie zaangażujesz. Możesz pomóc swojemu dziecku, wykonując wspólne czynności przez większość czasu, bez oceniania lub umniejszania, kiedy mówi o swoim wyimaginowanym przyjacielu, uszanuj to. Jeśli twój wyimaginowany przyjaciel jest zawsze winny, gdy twoje dziecko robi coś złego, pomocne jest, jeśli czuje, że on też może to naprawić. Na przykład, jeśli dziecko mówi, że to „Cuqui” rozlało mleko, można powiedzieć coś w stylu, że te błędy sprawiają, że się uczymy, aby nie wylało się ponownie w przyszłości. Będzie też musiał pomóc „Cuqui” posprzątać cały bałagan.
