Krzyczą, kopią, czerwienieją jak pomidory… Wszyscy widzieliśmy lub przeżyliśmy napad złości dziecka i pomyśleliśmy: „Ziemia mnie połknie!”. Dzieci sprawdzają naszą cierpliwość przy wielu okazjach z jego słynnymi napadami złości.
Zamiast tracić panowanie nad sobą, możemy to wykorzystać z szacunkiem radzić sobie z napadami złości i edukuj ich w zarządzaniu emocjami. Czytaj dalej, aby poznać wskazówki, jak to zrobić.
Dlaczego dzieci tak reagują?
Cóż, wynika to głównie z dwóch powodów: po pierwsze, z małych dzieci nie mają niezbędnej zdolności werbalnej aby wyrazić swoje emocjonalne i fizyczne potrzeby w inny sposób, a po drugie, że mają niski poziom frustracjiNie rozumieją, że nie zawsze mogą mieć to, czego chcą.
Należy zauważyć, że tak jest coś tymczasowego, etap i że za każdym razem będą bardziej rozstawione w czasie, aż znikną. Zwykle dzieje się to około 6 lat. Jest normalna część ich rozwoju.
Rodzice stają przed wielkim wyzwaniem, aby wiedzieć, jak radzić sobie z tymi wybuchowymi emocjonalnymi chwilami, które przeżywają ich dzieci, bez eksplodującej złości.
Jak sobie radzić z napadem złości?
Może się to wydawać sprawdzianem naszej cierpliwości, ale ... A co, jeśli uznamy to za okazję do nauczenia ich emocji? Aby wiedzieć, jak nimi zarządzać, musimy je rozpoznać i umieć odpowiednio je wyrazić. Pozwoli to uniknąć osobistych konfliktów i polepszyć naszą komunikację zarówno z innymi, jak iz sobą. Co nazywamy Inteligencja emocjonalna.
Jak z szacunkiem radzić sobie z napadami złości
Dziecko ogarnia negatywne emocje i robi to, co umie: krzyczy i kopie, może nawet stać się agresywne. Nie wiedzą, jak inaczej postąpić w tej sytuacji i tutaj przychodzimy, aby Ci pomóc:
- Nie trać panowania nad sobą. Może się wydawać, że misja jest niemożliwa, ale jeśli również stracimy kontrolę, mamy przegraną bitwę, dzieci naśladują dorosłych a jeśli zobaczą, że nie możemy również kontrolować negatywnych emocji, z trudem nauczą się radzić sobie z nimi. Weź kilka głębokich oddechów, może ułatwić samokontrolę.
- Postaw się na ich poziomie. Jeśli leżą lub siedzą na podłodze schyl się do ich wzrostu, dotknij ich i mów do nich spokojnym tonem głosu.
- Określ swoją frustrację. „Wściekasz się, że nie możemy iść do parku, bo pada. Rozumiem cię, to normalne, że się denerwujesz ”. Dziecko czuje swoje emocje wyrażone słowami, czuje się zrozumiane i pocieszone. Mów krótko, nie podawaj zbyt wielu wyjaśnień.
- Zaproponuj inną alternatywę, którą mogą zrobić (Czy chcesz, abyśmy przeczytali tę historię, którą tak bardzo lubisz? Czy chcesz pobawić się swoimi ulubionymi samochodami?).
- Nagradzaj swoje przejęcie ale nie napad złości. Nie wyrażaj zgody na przedmiot napadu złości, inaczej dziecko zrozumie, że aby dostać rzeczy, musi się tak zachowywać. Gdy się uspokoją, możemy spokojnie porozmawiać z nim o tym, co się stało.
- Nie rób szantażu emocjonalnego. Ile razy słyszeliśmy takie zwroty, jak „jeśli będziesz się tak zachowywać, to cię nie pokocham”, „jeśli jesteś zły, tata się wkurzy”. Nasza miłość nie zależy od twojego zachowania dlatego musimy im o tym powiadomić.
- Nagradzaj dobre zachowanie. Powinniśmy ich nagradzać, gdy wykazują pozytywne zachowanie (uściski, uwaga, pochwała ...). Nagroda za dobre zachowanie zawsze będzie lepsza niż kara za złe zachowanie.
Naucz je werbalizować emocje
Tam książki i gry dotyczące edukacji emocjonalnej na rynku, który przypisuje imiona i twarze różnym emocjom w zależności od wieku zrozumieć, jak je rozróżniać i werbalizować. To inwestycja w przyszłość, aby poświęcić się zabawie z naszymi dziećmi, aby jutro były zdrowymi emocjonalnie dorosłymi. Naucz ich, że wszyscy mamy negatywne emocje, do czego służą, jakie są ich funkcje i jak sobie z nimi radzić.
Ponieważ pamiętajcie… wszyscy mamy negatywne emocje, wszystkie mają jakąś funkcję. Unikanie ich lub danie się im ponieść nie sprawi, że odejdą, ale nie będziemy wiedzieć, jak stawić im czoła w przyszłości.