Zoals u weet, is vandaag de pesten dag, een sociale plaag die ons allemaal treft, ongeacht of we kinderen onder onze hoede hebben. Uiteindelijk een gezonde samenleving moet als geheel zorgen voor de zorg voor en bescherming van wezensNiet omdat ze 'de toekomst' zijn, maar omdat ze een belangrijk onderdeel zijn van de verschillende omgevingen waarin we ons bewegen, en ook op veel manieren (en afhankelijk van de leeftijd) missen ze de nodige autonomie om voor zichzelf te zorgen.
Meisjes en jongens dragen veel bij aan ons, en eigenlijk 'mis' ik veel dat ze meer mogen meedoen in de samenleving. Met hun ideeën en energie zouden we meer mogelijkheden hebben om menselijke relaties te verbeteren en zelfs nieuwe praktische en gezonde manieren te ontdekken om stedelijke ruimtes te verdelen, om twee voorbeelden te geven. Maar laten we teruggaan naar het onderwerp dat voorhanden is, en ik ben al bezig met het afwikkelen van dit soort 'bolletje' waarin ik je bijna per ongeluk (of niet?) Pesten is niet iets voor kinderen, pesten is niet alleen een probleem voor leerkrachten en gezinnen, pesten is deels een weerspiegeling van een volwassen wereld die perfect lijkt, maar van binnen enigszins verrot.
Volwassenen als spiegel en als voorbeeld
Iemand zei ooit (het kan Einstein zijn geweest zoals daarbuiten wordt beweerd, misschien niet) dat "Voorbeeld is niet een manier om te onderwijzen, HET IS DE ENIGE", en als we consequent willen zijn, moeten onze verbale boodschappen in overeenstemming zijn met onze acties, ons gedrag, zowel thuis als op straat, of waar dan ook.
De kleintjes (en niet alleen zij, iemand anders dan jij of ik) kijken naar ons en uit de reflectie die we bieden kunnen ze veel conclusies trekken, naast het socialiserende belang van de naaste ouderen. Het gebeurt ook andersom, er is een zekere wederkerigheid, want als ik naar mijn kinderen kijk, besef ik de schoonheid van hun acties, maar ook mijn fouten met hen.
En wat is het voorbeeld dat we ze geven?
Ik ga niet zeggen dat ieder van ons, of we nu leraren, moeders, grootmoeders zijn of iemand die een educatieve rol heeft (of niet) met minderjarigen, niet probeert ons best te doen. Wat er gebeurt, is dat we soms details verliezen en we bieden geen overzicht.
Bijvoorbeeld: "Ik had honderdduizenden keren tegen mijn kinderen kunnen zeggen" dat er niet op provocaties wordt gereageerd, om conflicten te vermijden ...; De waarheid is dat ik erin geloof, maar wat als ze me later naar het minimum zien springen als ik 'denk' dat iemand ruzie maakt of me provoceert? Welk excuus heb ik om NIET het goede voorbeeld te geven? Is het legaal om de regel over te slaan omdat ik volwassen ben?
Is het volwassen model in de huidige samenleving het gezondste en meest evenwichtige?
Rekening houdend met het feit dat we per ongeluk zeer verkeerde waarden zoals geweld, concurrentievermogen, gebrek aan empathie, boosaardigheid, enz. Willen overbrengen, Ik zou zeggen dat we liever veel te verbeteren hebben, hoewel de waarheid is dat alles kan, en we hebben allemaal het enorme geluk dat we kunnen transformeren en vooruitgaan (als je wilt, natuurlijk).
Gedrag bij kinderen dat vatbaar kan zijn voor een ongevoelige houding ten opzichte van leeftijdsgenoten
Sommigen zeggen dat dit de kern van de zaak is. U zult zien: als hun meest elementaire behoeften worden verwaarloosd sinds ze baby's zijn; als er niet genoeg tijd aan hen wordt besteed zodat ze duidelijk zijn dat ze belangrijk zijn (vergeet quality time); als uw gevoelens, uw emoties, uw prestaties niet worden gevalideerd; als ze verbaal of fysiek worden mishandeld; als ze vernederd worden; als we hun mening negeren ... wat verandert er dan in de enorme gevoeligheid en hoop waarmee een kind naar deze wereld komt?
Kortom, ik denk dat we ze niet behandelen met de 'zorg' en delicatesse die ze verdienen, rekening houdend met het evolutionaire moment waarop ze zich bevinden; En natuurlijk generaliseer ik, maar ik eis ook meer inspanning van mezelf om als persoon en als moeder te verbeteren, want alleen als ik verander, zullen ze in de 'verandering' geloven en die zullen ze nastreven.