Omfalitis: hoe weet ik of de navelstreng is geïnfecteerd?

La navelstreng infectie, ook wel granuloma, navelstrengschimmel of omfalitis is een chronische ontsteking van de navel (omphalon), waaruit etterig, vaak stinkend materiaal naar buiten komt.

Recidiverende omfalitis is voornamelijk gedocumenteerd bij zuigelingen en kinderen; navelstrengontsteking kan echter soms ook volwassenen treffen.

Hoe kunnen we omfalitis detecteren?

Het is een vrij zeldzame pathologische aandoening in geïndustrialiseerde landen; in minder ontwikkelde gebieden waar toegang tot medicatie niet gegarandeerd is, blijft omfalitis echter een veelvoorkomende oorzaak van neonatale sterfte.

Omfalitis begint met symptomen die erg lijken op die van infectieuze cellulitis (roodheid, beperkte pijn, zwelling), dus het is niet ongebruikelijk dat de twee aandoeningen worden verward.

Oorzaken van navelstrenginfectie

De oorzaak van omfalitis is vaak een bacteriële infectie, dus antibiotische therapie is de voorkeursbehandeling.

Geschat wordt dat 70-75% van de omfalitis te wijten is aan: polymicrobiële infecties. De pathogenen die het meest betrokken zijn bij de etiopathogenese zijn:

• Staphylococcus aureus (gram+)
• Groep A beta-hemolytische streptokokken, zoals: Streptococcus pyogenes (gram+)
• Escherichia coli (gram -)
• Klebsiella pneumoniae (gram-)
• Proteus mirabilis (Gram-)

Patiënten met hoger risico op omfalitis zijn pasgeborenen (vooral te vroeg geboren baby's), gehospitaliseerde patiënten die invasieve procedures ondergaan, en immuungecompromitteerden.

Sepsis en longontsteking zijn ook predisponerende factoren voor omfalitis. Bij de pasgeborene,vallen van navelstreng veroorzaakt een kleine korrelige wond: deze zweer is een mogelijke toegangspoort voor bacteriën (omfalitis).

Symptomen van omfalitis

Terugkerende symptomen zijn onder meer stinkende afscheiding van pus uit de navel, erytheem, oedeem, gevoeligheid en beperkte pijn. Getroffen baby's ervaren vaak koorts, hypotensie, tachycardie en geelzucht. Onder de zeldzame complicaties mogen we sepsis, septische embolisatie en overlijden niet vergeten.

In de meeste gevallen blijkt omfalitis een banale navelstrengontsteking, die snel kan worden verholpen door plaatselijke toepassing en/of parenterale toediening van specifieke antibiotica.

De meest voorkomende symptomen staan ​​hieronder vermeld:

• Purulente en stinkende afscheiding uit de navel (altijd aanwezig)
• periumbilical erytheem
• Zwelling
• drukpijn
• Beperkte pijn/verbranding

Complicaties (komen zelden voor)

Als het niet goed wordt behandeld, kan het symptomatische beeld van omfalitis gecompliceerd zijn: in dit geval kan de patiënt ecchymosen waarnemen, petechiën, blaarvorming op de huid en een sinaasappelschil bij de navel. De bovenstaande symptomen zijn voorspellers van complicaties en suggereren de betrokkenheid van meerdere pathogenen bij de infectie.

In sommige sporadische gevallen kan het klinische beeld van de patiënt neerslaan: de navelstrenginfectie kan zich uitbreiden naar de hele buikwand.

Onder andere complicaties noemen we ook de myonecrose, sepsis, septische embolisatie en overlijden.

In het geval van complicaties als gevolg van omfalitis, wordt vaak de gelijktijdigheid van verschillende symptomen waargenomen bij de getroffen patiënt:

• veranderde lichaamstemperatuur (koorts/hypothermie)
• aandoeningen luchtwegen (apneu, tachypneu, hypoxemie, enz.)
• aandoeningen gastro-intestinaal (bijvoorbeeld een opgeblazen gevoel)
• neurologische veranderingen (prikkelbaarheid, hypo/hypertonie, enz.)
• slaperigheid
• cardiovasculaire aandoeningen (bijvoorbeeld tachycardie, hypotensie, enz.)

Diagnostiek en therapieën

De diagnose omfalitis is klinisch en bestaat uit: medische observatie van de navelstomp (bij de pasgeborene). De diagnostische beoordeling wordt verkregen door bloedonderzoek en een biopsie van een monster.

Wanneer omfalitis wordt vermoed, differentiële diagnose met aangeboren navelstrengfistels, ook geassocieerd met etterende afscheiding uit de navel.

De behandeling van keuze is antibiotica toediening; ondersteunende therapie kan in verband worden gebracht met secundaire symptomen. Ze kunnen alleen worden voorgeschreven door artsen.

Penicillines zijn speciaal geïndiceerd voor de behandeling van milde omfalitis veroorzaakt door: Staphylococcus aureus, terwijl aminoglycosiden de voorkeurstherapie zijn voor gramnegatieve infecties.

naar invasieve infecties, vooral bij anaëroben, wordt aanbevolen om meerdere antibiotica te combineren, waaronder metronidazol.

Behandeling met antibiotica van omfalitis bij pasgeborenen moet ongeveer duren: de 10 om 15 dagenafhankelijk van de aard en ernst van de infectie.

Preventie van navelstrenginfectie

Voor de preventie van omfalitis bij pasgeborenen, wordt het aanbevolen antiseptische stoffen toepassen: antibiotica op basis van bacitracine of zilversulfadiazine direct op de navelstomp.