Sommige kinderen lezen graag en velen van hen ze gaan lezen met interpretaties die zo grappig zijn als gedichten. Als je een van de ouders bent die alleen eenvoudige lezingen met verhalen en verhalen probeert, probeer dan dit soort literaire compositie. Hun compositie en artistieke schoonheid door middel van woorden blijkt het beste geluid voor hen te zijn.
Na verloop van tijd leren ze de vaardigheid om lezen veel beter te begrijpen, En het is dat poëzie voor kinderen die structuur heeft, zodat het door hun oren kan worden begrepen en geliefd. De meeste inhoud hebben grote waarden die ze op een bepaalde manier moeten leren geïnternaliseerd voor morgen, maar dat is niet alles, want de vele voordelen dankzij dit soort lezen zijn er in overvloed.
Poëzie voor kinderen
Er zijn een aantal kleine strategieën die we liefdevol kunnen onderwijzen, zodat kinderen kom in het woordspel door middel van gedichten. Begeleid hem bij het lezen of lees fragmenten met hem voor als het nodig is de zinnen te benadrukken. Voor al die korte en originele gedichten, laat hem ze uit het hoofd leren en dan je kunt spelen om je eigen gedichten te componeren.
Poëzie voor kinderen
Om meer te weten te komen over prentenboeken met poëzie voor kinderen kun je kijken deze link waar je er een aantal kunt vinden en elke dag er een kunt lezen voordat je gaat slapen. Je moet ook de belangrijke voordelen kennen van het lezen van gedichten, hier binnenkomen.
We laten u een selectie achter ongelooflijke gedichten voor uw kind om te lezen of naar te luisterens. Ze mogen niet één keer worden gelezen, maar zodat er vele malen meer van kan worden genoten dan ze verdienen.
De prinses is verdrietig.
Rubén Darío
De prinses is verdrietig ... Wat zal de prinses hebben?
Zuchten ontsnappen uit haar aardbeienmond,
die het lachen heeft verloren, die kleur heeft verloren.
De prinses is bleek in haar gouden stoel,
het toetsenbord van zijn stemhebbende toets is gedempt;
en in een vergeten glas valt een bloem flauw.
De tuin bevolkt de triomf van de pauwen.
Spraakzaam, de eigenaar zegt banale dingen,
en, gekleed in rood, pirouettes de nar.
De prinses lacht niet, de prinses voelt niet;
de prinses jaagt door de oostelijke hemel
de libel dwaalt af van een vage illusie.
Denk je aan de prins van Golconda of aan China,
of waarin zijn Argentijnse vlotter is gestopt
om de zoetheid van het licht uit haar ogen te zien?
Of in de koning van de eilanden van geurige rozen,
of in degene die soeverein is van de heldere diamanten,
of de trotse bezitter van de parels van Hormuz?
Oh! De arme prinses met de roze mond
wil een zwaluw zijn, wil een vlinder zijn,
hebben lichte vleugels, vliegen onder de lucht,
ga naar de zon door de lichtgevende schaal van een straal,
begroet de lelies met de verzen van mei,
of verdwaal in de wind op de donder van de zee.
Hij wil niet langer het paleis, noch het zilveren spinnewiel,
noch de betoverde havik, noch de scharlaken nar,
noch de unanieme zwanen in het azuurblauwe meer.
En de bloemen zijn bedroefd om de bloem van het hof;
de jasmijn van het oosten, de nelumbos van het noorden,
uit het westen de dahlia's en rozen uit het zuiden.
Arme kleine prinses met blauwe ogen!
Het is een prooi in zijn goud, het is een prooi in zijn tule,
in de marmeren kooi van het koninklijk paleis,
het prachtige paleis bewaakt door de bewakers,
die honderd zwarten bewaken met hun honderd hellebaarden,
een windhond die niet slaapt en een kolossale draak.
Oh, gezegend is de hypsipyle die de pop verliet.
(De prinses is verdrietig. De prinses is bleek)
Oh aanbeden visioen van goud, roos en ivoor!
Wie vliegt er naar het land waar een prins bestaat
(De prinses is bleek. De prinses is verdrietig)
helderder dan de dageraad, mooier dan april!
- Stil, stil, prinses, zegt de feeënmoeder,
op een paard met vleugels, dit is waar hij naartoe gaat,
in de riem het zwaard en in de hand de havik,
de gelukkige heer die je aanbidt zonder je te zien,
en die van ver komt, overwinnaar van de dood,
om je lippen te verlichten met zijn liefdeskus.
De ratten
Lope de Vega
De muizen verzamelden zich
om van de kat af te komen;
en na een lange tijd
van geschillen en meningen,
ze zeiden dat ze zouden slaan
om er een bel op te zetten,
dat de kat met hem wandelen,
ze kunnen er maar beter vanaf komen.
Er kwam een Barbican-muis tevoorschijn,
langstaartige, hociquirromo
en het krullen van de dikke rug,
zei tegen de Romeinse Senaat,
na een tijdje aanbidding gesproken te hebben:
Wie van allemaal moet zijn
degene die durft te zetten
die bel naar de kat?
Conch
Federico García Lorca
Ze hebben een schelp voor me meegebracht.
Binnen zingt hij
een zee van kaart.
Mijn hart
wordt gevuld met water
met minnows
van schaduw en zilver.
Nacht en dag
Als het dag is
de zon schijnt veel
verlicht alles
en het geeft ons warmte.
Daarna beetje bij beetje
hij verstopt zich
en als het te laat is
ze blijven slapen.
Dan de maan
vervul je wens
roep de sterren
en ze gaan wandelen.
De zeven levens van de kat
Rafael duif
Vroeg de kat Mambrú
de windhond vergeeft:
- familielid van Micifú,
Welk geheim heb je
zeven levens leiden?
En Mambrú antwoordde:
- Mijn geheim is heel simpel,
het bestaat uit niets anders dan
in het bezoeken zoals ik
het toilet en de borstel.
Gedicht geschreven door Félix María de Samaniego
De cicade zingen
bracht de hele zomer door
zonder voorzieningen te treffen
daar voor de winter;
de kou dwong haar
om de stilte te bewaren
en om te schuilen
van zijn smalle kamer.
Ik was beroofd
van kostbaar voedsel:
geen vlieg, geen worm,
geen tarwe en geen rogge.
De mier woonde
daar partitie in het midden,
en met duizend uitdrukkingen
van aandacht en respect
Hij zei tegen haar: «Doña mier,
Nou, in je schuur
voorraden zijn over
voor je eten,
iets lenen
met wat leven deze winter
deze trieste cicade,
dat, gelukkig in een andere tijd,
nooit de schade gekend,
hij wist nooit hoe hij er bang voor moest zijn.
Aarzel niet mij te lenen,
dat beloof ik trouw
betaal je met winst,
bij de naam die ik heb.
De hebzuchtige mier
antwoordde hij vrijmoedig,
verstopt achter de rug
de sleutels van de schuur:
«Ik leen wat ik verdien
met een enorme baan!
Vertel me dan, luie meid,
Wat heb je gedaan bij mooi weer? ».
"Ik," zei de cicade,
«Aan alle passagiers
hij zong vrolijk,
zonder een moment op te houden.
"Hallo! Waar heb je mee gezongen?
toen ik aan het roeien was?
Nou nu dat ik eet
dans, ondanks je lichaam.