Tradycyjne gry Hiszpanii są tymi, z którymi dorastało więcej niż jedno pokolenie. To prawda, że pojawiają się jako najbardziej znane, ale trzeba też powiedzieć, że wielu z nich nie jest już branych pod uwagę. Ale mimo to nie zaszkodzi, jeśli od czasu do czasu nauczysz swoje dzieci jednego z tych, o których wspomnieliśmy.
Bardziej niż cokolwiek innego, ponieważ tradycje zawsze muszą być częścią naszej codzienności. Ponadto są to gry, którymi można się dzielić, bawić i bawić się na świeżym powietrzu. Aby sprzyja koleżeństwu, komunikacji i nie tylko. Zróbmy trochę pamięci i cieszmy się wszystkim, co następuje!
Jedna z tradycyjnych gier hiszpańskich: gra w klasy
Nie było dziecka, które nie grałoby w tę grę. Gra w klasy stała się jedną z najważniejszych i najbardziej oryginalnych. Chodziło o namalowanie kredą serii pudełek na podłodze. Każdy z nich nosił numer. Polegało to na przejściu przez każde pudło na jednej nodze. Chociaż jeśli były dwa pudła razem, można było postawić obie stopy na ziemi, w przeciwnym razie nie. Nie można też było wchodzić na linie, ponieważ trzeba było zaczynać od nowa. Kolejną ważną kwestią jest to, że przed rozpoczęciem skoku w tę skrzynię lub skrzynie rzucono kamieniem i gdy przechodziliśmy obok, musieliśmy go złapać, ale to wszystko na jedną nogę.
Kryjówka
Nie da się ukryć, że jest to kolejny z tzw najbardziej popularne, znane i zabawne gry naszego dzieciństwa. Jeden z graczy musiał zakryć oczy i zacząć liczyć. Może to być do 10, do 20 lub dowolne reguły, które chcesz ustawić. Podczas liczenia wszyscy inni muszą się dobrze schować. Kiedy skończy się czas, musisz szukać tych, którzy są ukryci, ale jeśli któryś z nich dotrze do punktu wyjścia, a nie wszyscy są jeszcze ukryci, mogą krzyknąć: „Za mnie i za wszystkich moich towarzyszy”, aby ten, który liczył, powtórz zabawę ponownie. Ten, który przybędzie, podczas gdy inni będą się ukrywać, krzyknie tylko: „Dla mnie”.
Kulki
Na pewno je nawet kolekcjonowaliście, bo te małe, kolorowe kuleczki sprawiały, że ówczesne dzieci spędzały na zabawie również długie popołudnia. Położono ich na ziemi i po zadaniu im lekkiego ciosu jako szczypania, trzeba było ich nakłonić, aby poszli do dziury lub obszaru wyznaczonego w ziemi. Gracz z największą liczbą kulek w tym obszarze byłby zwycięzcą gry. Mówi się, że ta gra, choć z pewnymi wariantami, ma wielowiekową historię.
elastyczna opaska
Być może znasz to pod inną nazwą, ale była to gumka, która początkowo była czarna, ale później pojawiły się wersje w pełnym kolorze, aby była bardziej widoczna. Dwóch graczy zostało umieszczonych, jeden przed drugim, z gumą za kostkami.. Była piosenka, która była zgodna z grą, a wraz z postępem fazy kostki gracze podnosili gumę do kolan, bioder, a nawet trzymali ją rękami. Trzecim graczem był ten, który stał na środku i przechodził przez kolejne etapy, podążając za tymi piosenkami. Różne poziomy trudności, ale zawsze świetna zabawa!
Skakanka
Miał też swoje piosenki i choreografię, które można było pominąć. Więc nie myśl, że to było tylko skakanie, jak możesz zobaczyć na siłowni. Dwóch zawodników nadało mu rytm, a do akcji wkroczył trzeci. Czasami struny szły szybciej, a innym razem wolniej, w zależności od utworu, po którym podążali. Jest to również kolejna z tych alternatyw, która pozostawiła niekończące się zabawne popołudnia, nawet podczas przerw szkolnych.