Lęk przed separacją jest częstym problemem, z którym na co dzień boryka się wiele rodzin. Wielu rodziców, gdy muszą zostawić swoje małe dzieci pod opieką innych opiekunów, widzą, jak ich dzieci zaczynają niekontrolowanie płakać. Kiedy tak się dzieje, nie powstrzymują się i wracają, aby je podnieść i okazywać im miłość, aby złagodzić ich dyskomfort, ale to przynosi efekt przeciwny do zamierzonego.
Jeśli na przykład zostawisz swoje dziecko w żłobku i usłyszysz, jak płacze i wrócisz, aby je pocieszyć, będziesz się negatywnie wzmacniać, twój syn będzie myślał, że im głośniej płacze, tym szybciej wrócisz. I nie zawsze tak będzie.
Lęk separacyjny
Aby dzieci nie cierpiały zbytnio z powodu lęku separacyjnego, ważne jest, aby pamiętać, że maluch musi stopniowo przyzwyczaić się do osoby, która będzie się nim opiekować, czy to jako opiekun w domu, czy w żłobku. Ważne jest, abyś zapewniał stopniowy kontakt w swojej obecności, sprzyjając przyjemnym zajęciom, aby maluch nabrał pewności siebie.
Twoje dziecko musi czuć, że ta osoba jest również w stanie zaspokoić jego potrzeby, nawet jeśli jesteś obecny. Wyzwanie polega na tym, aby nadal ufać tej osobie, nie będąc przed nią. Kiedy jesteś z tą osobą i wykonujesz interesującą czynność, pozostań z tyłu, nie podchodząc zbyt blisko, w ten sposób zaczniesz czuć się pewnie, ale z pewnością, że jesteś blisko.
Stopniowo powinieneś zacząć wychodzić w krótkich odstępach czasu, aby Twoje dziecko wiedziało, że wracasz. Zacznij od krótkich okresów, a gdy poczujesz się bardziej komfortowo, możesz je rozdzielić. Wyjeżdżając, zawsze stwórz rutynę pożegnalną, która nie będzie za długa ani za krótka, a przede wszystkim nie wracaj, gdy płaczę. Przez pierwsze kilka razy, kiedy wychodzisz, a on płacze, będziesz musiał poczekać, aż skończy płakać, aby po niego wrócić, w ten sposób zda sobie sprawę, że jeśli nie płacze, wrócisz. Następnie stopniowo wydłużasz czas separacji, aż będziesz mógł normalnie zostawić go z opiekunem.
A jeśli to wszystko nie zadziała?
Być może próbowałeś wszystkiego, a to nadal nie działa, a przynajmniej nie tak bardzo, jak masz nadzieję. W tym sensie istnieją inne strategie, które możesz wziąć pod uwagę, aby maluch mógł przezwyciężyć lęk przed separacją, nawet jeśli wydaje Ci się, że próbowałeś wszystkiego.
Pozwólcie mi mieć obiekt przywiązania
Pozwól mu mieć przedmiot przywiązania, którego nic się nie stanie, jeśli straci (bo masz zapas), może to być chusteczka lub lalka. Dzieci mogą czuć się przywiązane do tego obiektu i czuć się chronione, gdy matka jest poza domem, ponieważ zapewnia im to bezpieczeństwo i komfort emocjonalny.
Kiedy Twoje dziecko poczuje się bezpiecznie, nie będzie już potrzebować tego przedmiotu pod nieobecność rodziców. Ale na początku może to znacznie przyczynić się do umożliwienia przejścia.
Pomóż dziecku zrozumieć, co się dzieje
Chociaż jego język jest ograniczony, jest w stanie zrozumieć więcej, niż sobie wyobrażasz, jeśli powiesz mu to we właściwym języku. Wyjaśnienie, że wrócisz i że jest tam, aby dobrze się bawić, wykonując fajne zajęcia, pomoże mu lepiej sobie radzić i upewni go, że wie, co będzie dalej. Powiedz mu, co będziesz robić, gdy będzie w przedszkolu, aby wiedział, czego się spodziewać.
Nie wymykaj się
Są rodzice, którzy kuszą się, by uciec, gdy ich dzieci coś rozprasza, ale to wcale nie jest rozwiązanie. To tylko sprawi, że poczujesz większy lęk przed separacją i pogorszy się na dłuższą metę. Kiedy Twoje dziecko zacznie płakać, możesz spokojnie powiedzieć na przykład: - Wiem, że nie chcesz, żebym odeszła, ale przyjdę, kiedy skończysz jeść. Żegnam się z zewnątrz, a dozorca zabierze Cię do okna, żeby mnie przywitać, zanim wyjdę. Bardzo cię kocham'.
Musisz więc iść, oprzeć się pokusie podniesienia dziecka, gdy płacze, ale nie zapomnij przywitać się przed wyjazdem. Ukryj swoją udrękę, aby wskazać, jak pewne powinno być Twoje dziecko i że ta separacja jest prawdziwa i nie jest zła dla nikogo.
Porozmawiaj wcześniej z opiekunem
Zanim zaczniesz zostawiać swoje dziecko z opiekunem, musisz porozmawiać z nim o tym, jak może on pocieszać i rozpraszać Twoje dziecko, aby ułatwić przejście. Twoje dziecko powinno czuć się pocieszone przez osobę, która się nim opiekuje. Rozproszenie uwagi może działać chwilowo, ale na dłuższą metę Twoje dziecko potrzebuje wyrażenia swojego zmartwienia, kiedy wychodzisz, a także przytulenia go przez inną osobę i zapewnienia mu poczucia bezpieczeństwa. Tak więc rozproszenie uwagi nie jest dobrą formą pocieszenia.
Opiekunowie często opiekują się innymi dziećmi, więc emocjonalne przetwarzanie będzie musiało nastąpić w domu. Opiekun może pomóc dziecku złagodzić niezadowolenie, ale przy Tobie musi naprawdę zaakceptować, że to dla niego dobre miejsce. Niektóre małe dzieci uspokajają się obserwując wodę spadającą z kranu lub wyglądając przez okno, aby obserwować ptaki w karmniku lub tańcząc w ramionach opiekuna do określonej muzyki.
Opiekun będzie musiał szukać informacji, dopóki nie znajdzie powodów, dla których maluch czuje się dobrze, spokojnie i bezpiecznie, gdy nie ma z nim rodziców.
Nigdy nie spóźnij się na odebranie dziecka!
Najważniejszą rzeczą oprócz wszystkiego, co wyjaśniono powyżej, jest to, że nigdy nie spóźnisz się na odebranie dziecka. Jeśli skończy jeść, a Ty nadal nie przyjechałeś, aby go odebrać, tak jak obiecałeś, stworzysz długotrwałe uczucie, że nie dotrzymujesz obietnic i to, może nawet wywołać u dzieci poczucie opuszczenia.
Jeśli mówisz, że będziesz tam, kiedy skończę jeść, upewnij się, że przybędziesz o tej porze, a nie później. W ten sposób, gdy Twoje dziecko zobaczy, że przechodzisz przez drzwi, poczuje się pewnie, że naprawdę wrócisz i będzie mu łatwiej przejść, dzięki czemu szybciej przezwycięży lęk separacyjny.