Każda matka nosi ze sobą swoje córki na zawsze, a każda córka dorasta w towarzystwie matki i pod jej wpływem ... możemy być matkami chłopców lub dziewczynek, jednak ta ostatnia może (lub nie) być matką w przyszłości, i nasz sposób wykonywania macierzyństwa jest dla nich przykłademczy jesteśmy tego świadomi, czy nie.
Dzisiaj obchodziliśmy Dzień Matkipodróż, która może mieć duże lub małe znaczenie; dzień, w którym otrzymamy kolorowe rysunki pucołowatych dłoni, cenną poezję z dziwnym rozmyciem, zaskakujące zdjęcie naszych dzieci lub po prostu pocałunek. Przy odrobinie szczęścia ta okazja pozwoli ponownie zjednoczyć babcie, matki i córki z resztą członków rodziny, bez żadnego innego pretekstu, jak tylko dobrze się bawić razem.
Kiedy jesteśmy matkami, mamy skłonność do projekcji naszych pragnień, a także potrzeb, na to małe, wspaniałe, wierne dziecko, które czołga się po naszym ciele, aby się pożywić i które napełnia nas trudnymi do opisania uczuciami. Chcemy ich chronić, dopóki nie nauczą się stać samotnie, a jednocześnie mamy tysiąc wątpliwości, które nie znikają z upływem czasu, po prostu zmieniają swoją nazwę i kształt.
Bez wysiłku nakładamy stereotypy (i to nie tylko płeć) na osobę, która właśnie przybyła na ten świat, chce być tylko z mamą, którą poznał po miesiącach marzeń o niej. Od tego momentu pełnimy jako matki rolę, którą możemy powtórzyć, jeśli nie jest to nasze pierwsze dziecko.
Pewnego dnia
To tytuł pięknej i emocjonującej opowieści, napisanej przez Alison McGhee i zilustrowanej przez Petera H. Reynoldsa (wydawcę SerreS). Historia zaczyna się od sceny, która jest nam bardzo dobrze znana: „Pewnego dnia policzyłem twoje palce i pocałowałem je jeden po drugim” ... i rozwija się, gdy dziewczyna rośnie; Scena „Pewnego dnia poczujesz lekki ciężar na plecach” napełnia nas czułością, która ustępuje miejsca „A ja kontempluję, jak czeszesz włosy swojej córki” ...
Któregoś dnia nasze córki mogą być matkami, albo nie ... i tak będą kobietami, ale nie ulega wątpliwości, że każda kobieta, która żyje na tej planecie, ma matkę, którą poznała wcześniej niż ktokolwiek inny, bo kiedy świat jeszcze nie zachwycali się tą cudowną istotą z tak dużym potencjałem, byli już razem i mieli być przez 9 miesięcy.
Nie ma znaczenia, że kochamy wszystkie nasze dzieci jednakowo, ponieważ uczucia, które żywimy do chłopców i do dziewcząt, są dość naznaczone nasze własne dziedzictwo jako matek, córek i wnuczki i to prawie nieumyślnie, ze względu na nasze oczekiwania. Oczywiste jest, że jesteśmy wystarczająco dorośli, aby zrozumieć własne matkii ich błędy, bez obwiniania ich, ponieważ znamy ich historie.
Nadszedł czas, aby pokazać, że dorastaliśmy i że możemy odwdzięczyć się nieskończonej hojności, z jaką wychowali nas, wychowali i troszczyli się o nas. Inną rzeczą jest sposób, w jaki naznaczyło nas nasze dzieciństwo i nasz związek z nimi ... dlatego tak mówi Christiane Northrup najlepszym dziedzictwem, jakie możemy zostawić dziewczętom, jest „uleczenie się jako kobiety”.
Moja córko, pewnego dnia zostaniesz matką ... albo nie
To zawsze będzie ich decyzja, a przed nadejściem tej chwili jest jeszcze długa droga.. Teraz musimy tylko zadać sobie pytanie, czy jesteśmy w stanie wejść na ścieżkę uzdrawiania, lecząc jednocześnie korzenie drzewa (naszą matkę) i owoce (nasze córki); i jeśli zamierzamy dać dziewczętom bezwarunkową miłość, której potrzebuje każde stworzenie, wraz z pełnym szacunku towarzyszeniem ich procesów i swobodą wyboru, nie szkodząc sobie ani nikomu.
Mają przed sobą całe życie, a my najpierw jesteśmy schronieniem i pożywieniem, a potem stajemy się pożywieniem-towarzyszami-pocieszeniem-wspomnieniem-nostalgią-powrotem ... Wychowywanie z miłością i bezpiecznym przywiązaniem jest tak ważne, aby pozwolić odejść, gdy chcą odlecieć. Ważne jest dla nich, aby zbudowały silną i pewną siebie osobowość, a dla nich podjęły decyzję o byciu matkami z miłości.