Sen to proces ewolucyjnyInnymi słowy, dzieci sypiają od razu, mimo że zajmuje im to kilka lat, a także zdobywają i doskonalą fazy snu, dopóki ich to samo nie będzie podobne do tego u dorosłych (z wyjątkiem liczby godzin potrzebnych na sen) .
Bez względu na to, ile ci powiedzą, dziecko umie jeść, oddychać, spać lub wykonywać inne funkcje biologiczne, nie musisz go uczyć; z tego powodu Nie wierzę w metody nauki snu przez dziecimoim zdaniem wszystko jest dużo prostsze. Dlatego byłem zaskoczony (i oburzony) techniką stosowaną w delegacjach kliniki pediatrycznej Tribenca (Nowy Jork): `` zostaw głodne dziecko o 19:12 w jego pokoju schowane w łóżeczku ... i wracaj dopiero XNUMX godzin później! ''; pomimo jej przedłużającego się płaczu.
Wygląda na to, że to dr Cohen (założyciel kliniki) zaczął propagować takie rady dla rodziców „zdesperowanych” lub zdezorientowanych przez dzieci, które spały przez krótki czas, żeby się później obudzić i tak dalej przez całą noc ... Czy to dzwoni? Jednak dzisiaj, podobnie jak klinika działająca również w New Jersey i Los Angeles, inni specjaliści, którzy tam pracowali, doradzają te same wytyczne.
W obliczu takiego oburzenia zastanawiam się, do jakiego stopnia rodzice są w stanie ignorować nasze instynkty? Czy ktokolwiek może poważnie pomyśleć, że poddawanie dzieci takiemu poziomowi stresu może być pozytywne?
Początkowo Cohen zalecał tę technikę dzieciom już od czterech miesięcy: rodzice postępowali zgodnie z wytycznymi i `` trenowali '' dzieci, cenny skarb snu w nocy został osiągnięty ... a ponieważ zadziałała, zmniejszył wiek o które obecnie poddają dzieci takim torturom zalecane dla dzieci już od dwóch miesięcy.
Sen dzieci to problem dla rodziców?
Jak powiedziałem powyżej, mówimy o kwestii ewolucyjnej, nadejdzie czas, kiedy dzieci będą spać, jeść same, zdejmować pieluchy, wstawać… nawet jeśli nie będziemy mediować, oto jest pytanie; z wyjątkiem niektórych zaburzeń. Ale inne istotne `` pytanie '' brzmi, że dzisiaj, rodziny nuklearne, jesteśmy `` bardziej samotni niż jeden '': bez wsparcia społeczności, z dalszą rodziną ... nie jest zaskakujące, że rodzice, którzy muszą godzić życie rodzinne z pracą są przytłoczeni i wyczerpani, jednak czy winne są dzieci?
To prawda, że w zależności od tego, gdzie mieszkamy i innych kwestii kulturowych, pewne warunki, do których się dostosowujemy, zostały wcześniej ustalone. W tym sensie muszę przypomnieć sobie niedawny post od María José, która opowiada o rutyniei jak czyniąc je przewidywalnymi, ułatwiamy dziecku przejście między dniem a nocą.
Bardzo małe dziecko musi często jeść (jest to kwestia biologiczna), potrzebuje też kontaktu z rodzicami lub innymi dorosłymi odniesienia. Obecnie wiele wiadomo o mózgu niemowląt i o tym, jak wpływa na niego separacja - nawet przez kilka godzin -; i robi to negatywnie. Mówię to, bo to ma sens spanie bardzo blisko rodziców jest traktowane priorytetowo, abyś mógł również jeść i czuć się w towarzystwie.
Szkolenie dzieci
Moim zdaniem tego właśnie szukają niektóre techniki, które zapewniają, aby maluchy `` nauczyły się spać '', jednak jedyne, czego może się nauczyć dziecko, które zostawiło swojemu losowi, to poddanie się. Tak więc w rzeczywistości wynik jest bardziej zbliżony do udomowienia, opartego na rzekomych niedogodnościach związanych z rodzicielstwem.
Z kliniki Tribenca wzywają rodziców, aby „mieli odwagę” do wykonania proponowanej techniki, czy mówią, że mają odwagę? styl rodzicielski z poszanowaniem potrzeb dzieci. Ale to jest to, że te dzieci w przyszłości będą dorosłymi, a jednym z celów rodziców powinno być, aby rozwijały się zdrowo, nie jest mądrze traktować priorytetowo potrzeby osób starszych, ale - być może - szukać równowagi.
To nie jest kwestia opinii
Albo jeśli? O ojcach i matkach, którzy w pewnym momencie przybyli do Tribenca, przeczytamy korzystne doświadczenia, a innym nie tak bardzo, nawet rodziców, którzy po pewnym czasie tego żałują. Kiedy zgłaszane są doświadczenia, zwykle jest to od punkt widzenia osoby dorosłejNie pytaj sześciolatka, czy pozostawienie go w pokoju na 12 godzin było dla niego złe, nie będzie tego pamiętał, ale ślad stopy może pozostać w jego mózgu.
Nie jest też kwestią posiadania lub braku odwagi przyjęcia takich zaleceń: o których mówimy bardzo wrażliwe istoty, które są bezbronne w tych ekstremalnych sytuacjach. Jeśli problem polega na tym, że Stany nie ułatwiają rodzinnego pojednania lub rodzice nie rozumieją koniecznych rezygnacji, gdy mają dzieci, lub że prawie nie mamy nikogo, kto mógłby nam pomóc ... nie obwiniajmy dzieci za ich płacz i płacz prosząc nas o to, czego najbardziej potrzebują.
Mówię z perspektywy, która działa na moją korzyść: moje dzieci dawno nie były dziećmi ... ale byli i nie byli jednym z tych, którzy spali zaraz po kilku miesiącach. W tamtym czasie pracowałem poza domem, byłem też samodzielny, oddałem się tylko im itd.; a wraz z moim partnerem uczyniliśmy opiekę nad dziećmi tak, aby była zawsze obecna. Czas mija, a złe noce pozostają w pamięci, teraz, gdy najstarszy jest na drodze do dorastania, wątpię, czy przebudzenie tego dziecka jest gorsze niż konieczność pójścia po niego, gdy ma 15/16 lat, są po prostu etapami życia.
Nigdy bym nie pomyślał o zastosowaniu takiej techniki, ponieważ nie zrobiłem tego innymi znanymi wszystkim metodami. Jeśli potrzebuję uwagi i żądam jej, to lubię być słuchanym, tym bardziej niemowlęciem, bo ono też nie ma siły mowy, płacz jest jego sposobem na zwrócenie naszej uwagi.