Kiedy zawsze zostajemy rodzicami chcemy jak najlepiej dla naszych dzieci; najlepsza szkoła, najlepsze ubrania, najlepsze jedzenie, najlepsze łóżko do spania… Ale czasami zapominamy lub nie potrafimy zrozumieć, że wszystko, czego potrzebuje dziecko, to kilka świadomi rodzice. Co przez to rozumiem? Cóż, z mojego punktu widzenia przy wielu okazjach zapominamy, czym jest dziecko. Dziecko to nowa dusza bez zła, która chce być ukształtowana według gustu swoich rodziców.
W momencie, gdy zaczynamy żmudne zadanie wychowania i wychowywania dziecka, przytrafiają się nam Wiele wątpliwości że prawie zawsze, dzięki ich naturalnemu instynktowi, zostanie rozwiązany. Ale często odrzuca się ten naturalny pierwotny instynkt, ponieważ nie jest on normalny w naszym środowisku. Wrogość, pośpiech i zły humor są częstym zjawiskiem wśród naszych dzieci, a tych, którzy szanują, proszą o wybaczenie i nie biją swoich dzieci, traktujemy jako metodę wychowawczą. Jako spostrzegawczy człowiek wychwytuję najczęściej popełniane błędy podczas wychowywania maluchówczyli te, które widzę lub słyszę najczęściej w moim otoczeniu. Czy nazywam was złymi rodzicami za popełnienie lub popełnienie którejkolwiek z tych rzeczy? Nie. Nie to jest celem mojego postu. Moim zamiarem jest cię uczynić uważni rodzice, aby wychowywać szczęśliwe dzieci.
Pozwalać dzieciom płakać
Kiedy rozmawiam o tym z osobą, która opowiada się za tym, by pozwolić jej płakać, zawsze zaczynam od tego samego pytania: czy chciałbyś płakać i zostać w kojcu samochodowym, a nawet na siebie nie patrzeć? Prawie wszystkie odpowiedzi są negatywne, ale dodam, że jest się osobą dorosłą, która nie manipuluje płaczem.
El płacz ze złamanym sercem, taką, którą można uspokoić tylko uściskiem, cyckiem, małą mamą, tatusiem ... Krótko mówiąc, płacz, który kończy się tylko uwagą. Niech ten płacz trwa przez minuty, a nawet godziny, bardzo szkodzi zdrowiu emocjonalnemu naszego dziecka. Być może w pierwszych latach życia nie jesteśmy tego świadomi, ale możliwe, że wychowujemy dzieci pozbawione empatii dla bólu innych. Pamiętaj, że płacz jest jedynym środkiem komunikacji dla najmłodszych. Chcę również wyjaśnić, że nie wszystkie płacze, które nie są obecne, pozostawiają kontynuacje u naszych dzieci. Mówię tylko o tym typie, którego nie można uspokoić bez uwagi.
Wiele razy moja córka zaczyna „płakać”, ale sama milczy, nie muszę jej pocieszać. Zwykle dzieje się tak zwłaszcza wtedy, gdy coś pójdzie nie tak; Jest sfrustrowana jako istota ludzka lub która chce zrobić coś, czego nie powinna, a ja jej nie pozwalam, ponieważ jako osoba również czuje złość i wściekłość. Dlatego radzę ignorować ludzi, którzy mówią ci, że twoje dzieci są urodzonymi manipulatorami, że płaczą tylko, by mieć cię na sobie przez cały dzień, i żebyś je pieprzył tak bardzo, jak tylko możesz teraz, gdy są małe. Empatia jest najważniejszą cechą ludziI wychowywanie empatycznych dzieci pomoże im jutro dobrze zachowywać się w świecie, ponieważ będą mogli odczuwać ból innych.
Krzycz na dzieci
Krzyk jest towarzyszem przemocy fizycznej; Robią te same szkody, tylko że ten nie pozostawia zewnętrznych śladów. Krzyki pozostawić emocjonalne blizny które są tak samo trudne do wyleczenia jak „uderzenie w czasie”. Dzieci postrzegają nas jako swoich idoli, swoich opiekunów, ich wszystko. Nie mają nic innego na świecie, cenią nas bardziej niż jakąkolwiek inną materialną rzecz, którą mają. Jeśli zobaczą, jak tracimy z nimi drogę, na przykład krzycząc na nich, żeby im coś zamówili, w końcu zaczną się nas bać. Możesz również podać inny wariant, a mianowicie, że tracą szacunek, jaki mają dla nas w tych wczesnych latach, ponieważ przyzwyczają się do krzyku. I nie tylko to, będą ich używać w przyszłości, a nie na tyle, na ile możemy pomyśleć, poprzez komunikację z Tobą, rodzicami, a także z innymi ludźmi.
Wiem, że ten błąd jest bardzo trudny do opanowania, zwłaszcza gdy musimy wiele razy powtarzać, a wyczerpanie psychiczne od miesięcy wyprzedza fizyczne. Ale naprawdę spróbuj policz do 10, zanim na nich zaczniesz krzyczećponieważ nie działa i nigdy nie zadziała w pozytywny sposób. Dziecko nie będzie zwracać większej uwagi na to, jak głośno mówisz, jeśli nie na sposób, w jaki je wypowiadasz. Miłość i dobroć otwierają więcej drzwi niż gniew i wrogość.
Plaga czasu
Nazwany w ten sposób, aby to bagatelizować, ale nadal jest to przemoc fizyczna wobec naszych dzieci. Jak zareagowałoby społeczeństwo, w którym osoby starsze są bite, ponieważ to ignorują? Albo że para uderzyła się, ponieważ nie myślą podobnie? Zostałyby wprowadzone środki „ratowania” atakowanych; Jednak jeśli chodzi o nasze dzieci, uważamy, że lanie na czas jest najlepsze, ponieważ „oni nam to zrobili i bardzo dobrze nam idzie”. Myślę, że nie możemy czuć się dobrze, jeśli postrzegamy to jako coś normalnego. Przemoc generuje więcej przemocy i dziecko, które jest wychowywane przez lanie, nauczy się, że przemoc jest sposobem reagowania na problemy życiowe. W ten sam sposób, w jaki krzycząc, dzieci przyzwyczają się do ciosu i przestraszy się lub stracą do nas szacunek.
Twoje dziecko jest Twoim najcenniejszym zasobem, kimś, kto nosi część Ciebie w swoich genach, jesteś jego największym przykładem. Nie zawiedź go Ponieważ ktoś mówi ci, że lanie na czas usuwa wiele bzdur i wyjaśnia krewnym twoją decyzję, aby nie używać przemocy jako metody edukacyjnej w stosunku do twojego dziecka, aby nikt go nie pokonał, ponieważ często dziadkowie używają klapsów, gdy tak jak robili to z nami w ich czasach.
Zmuszaj ich do jedzenia
Bardzo podsumowane, ponieważ myślę, że w tytule niewiele można wyjaśnić. Zmuszanie do jedzenia generuje stany niepokoju przed, w trakcie i po jedzeniu. Jutro będziemy mieć dzieci, które źle jedzą, którzy nic nie jedzą ani dzieci, które jutro będą miały większe prawdopodobieństwo wystąpienia zaburzeń odżywiania. Uważaj, musisz wiedzieć, jak odróżnić moment „Nie chcę tego jeść, bo nie lubię” od „Nie chcę tego jeść, bo nie chcę więcej.”. Musisz szanować ilość pożywienia, które chcą jeść i nigdy nie „podawać” im czegoś, co lubią, z obawy, że będą głodować lub czegoś im brakuje.
Nie trzymaj ich w swoich ramionach
Można to z powodzeniem powiązać z pierwszym punktem, który omówiliśmy, ale chciałem to tutaj umieścić, ponieważ mam dwa punkty widzenia na ten temat. Odmawianie broni czasami wydaje mi się logiczne; nie zawsze mamy tyle kończyn, ile byśmy chcieli, ani pleców, na które zasługujemy. Ale W chwilach, kiedy widzisz, że twoje dziecko ma naprawdę zły czas, zaprzeczanie ramionom jest tym samym, co ignorowanie płaczu ze złamanym sercem. Dla najmłodszych, twoich ramion, twojej klatki piersiowej, twojej osoby jesteś ich bezpiecznym miejscem; ani łóżeczko, ani park, ani ich zabawki; po prostu ty. Wielokrotnie nie mamy innego wyjścia, jak pozwolić maluchom na kilka minut chwycić się za ramiona, ponieważ nie możemy w tym momencie zająć się nimi i dopóki zaprzeczenie nie wywoła niepokoju ani niekontrolowanego płaczu, podejmiemy dobrą decyzję.
Nie pozwól im spać w naszym łóżku
Powodem, dla którego wiele par spiera się o swoją decyzję w tej sprawie, jest to, że obawiam się, że partner będzie cierpieć za niemożność odbycia stosunku płciowego, gdy dziecko śpi w łóżku. Jeśli para ma tego za złe, problem może być inny, a nie fakt, że dziecko nie zostawia cię intymnie w nocy. Plik wspólne spanie, jak nazywa się dzielenie łóżka z synem, jest czymś, co robią wszystkie gatunki zwierząt, gdy nadchodzi pora snu. Poczucie ochrony dziecka jest ogromne między jego dwojgiem ukochanych ludzi na tym świecie, a naszym poczuciem spokoju, wiedząc, że dobrze wypoczywa i że niczego nie potrzebuje, jest ulgą. To prawda, że nie odpoczywasz tak samo, ale hej, pewnego dnia wylecą z gniazda, tak jak my wszyscy.
Są ludzie, którzy krytykują tych, którzy wspólnie śpią, ale potem pozwalają psu wejść do łóżka i uważaj, mój też śpi w łóżku, ale nie widzę sensu pozwalać psu spać w łóżku. a nie dziecko, ponieważ „wtedy dziecko nigdy nie pójdzie spać”. Pies też nie wstanie z łóżka, spanie w paczce to język uniwersalny i szkoda, że go tracimy.
Jest o wiele więcej rzeczy, o których moglibyśmy porozmawiać, na przykład o tym, jak obciążamy małe dziecko zbyt wieloma obowiązkami lub jak nie pozwalamy starszemu dziecku rosnąć. Te sytuacje wydawały mi się najczęstsze i mam nadzieję, że Wam pomogą otwarty umysł i rób to, o co cię prosi twoje ciało. Nie jesteśmy złymi ojcami ani złymi matkami, jesteśmy ludźmi, ale często mało świadomi tego, czego naprawdę potrzebują nasze dzieci na tym świecie.