Free Range Kids: Czy jesteście gotowi dać wolność naszym córkom i naszym synom?

Ten artykuł o Tree Hugger Wrzeszczy na nas `` małym '' sekretem, któremu my, dorośli, upieramy się zaprzeczyć, ale oczywiście rzeczywistość jest bardzo uparta i wykracza poza nasze wyobrażenia ... „Dzieci spędzają mniej czasu na zewnątrz niż więźniowie” Jest zatytułowany, a jego autorka (Katherine Martinko) nie ma żadnych skrupułów, twierdząc, że każdy osadzony w ośrodku o zaostrzonym rygorze w Stanach Zjednoczonych ma jedną godzinę rano, a drugą po południu na świeżym powietrzu, podczas gdy maluchy są zbyt zajęte: nie tylko w godzinach szkolnych, ale dodatkowo w niezliczonych zajęciach pozalekcyjnych i uzupełniających robić prace domową.

To jest po drugiej stronie Atlantyku, ponieważ jeśli powiem ci, ile godzin spędzonych poza domem więzień ma w naszym kraju w „normalnym” reżimie (i bądź ostrożny! ) i porównujesz je z ustami swoich córek i synów, masz otwarte usta i ich nie zamykasz. Teraz byłoby mi łatwo, gdyby uszło mi to zdanie, które czasami wypowiadamy niemal nieumyślnie: „niektóre szkoły wyglądają jak więzienia”; ale nie, post, który czytasz, nie dotyczy tego, chodzi o przedstawienie Ci ruchu, który być może już znasz, I chociaż zaczęło się w USA, o tym tutaj też słyszeliśmy. Czy wiesz, czym są „dzieci z wolnego wybiegu”?

To projekt, którego głównym celem jest „przywrócenie dzieciom ulicy, ale także wyprowadzenie dzieci z domów i wyprowadzenie ich na ulicę”. Jak powiedziałby Tonucci (i nie potrafię tego lepiej wyrazić) „40, 50, 60 lat temu niewiele było wiadomo o dzieciach: starsi musieli się nimi opiekować, tak, ale nie był używany do ingerencji w decyzje, jakie podejmowali odnośnie czasu wolnego". Ten NIE interwencjonizm dał początek zdrowym dorosłym, którzy wiedzieli, jak kierować własnym życiem i którzy uzyskali osobistą autonomię i niezależność na długo przed ukończeniem 25 roku życia.

Zmieniliśmy ulicę na zamknięte przestrzenie ...

Obecnie dzieci nie chodzą same do szkoły, dopóki nie skończą 13 lat i szczerze wierzę, że hamowanie swobodnego kontaktu z ulicą w młodym wieku, nie robi nic więcej, jak tylko upośledza zdolności dzieci do dbania o siebie. Ale chodzi o to, że oprócz usuwania ulic (które z mocy prawa należą do nich, a przynajmniej są dzielone), kiedy są młodsi, zamykamy je w małych rezerwatach dzieci.

Przez rezerwacje rozumiem miejskie parki, skwery, zamknięte obiekty z atrakcjami itp. i niezadowolony z tego, nadzorujemy każdy ruch, aż do wydania instrukcji zeskoczenia ze zjeżdżalni. Rozumiem, że nie ma na świecie matki ani ojca, który nie myśli o dobrobycie swoich dzieci, az drugiej strony czasami po prostu podążamy za „modą”; Dlatego nie jest moim zamiarem obwinianie, ale raczej wspólne rozważanie. To, że powinniśmy więcej słuchać podstawowych potrzeb dziewcząt i chłopców, jest jasne, ale jednocześnie konieczne jest zbadanie naszych własnych lęków.

Gorzej rodzice za uwolnienie swoich synów i córki?

Leonore Skenazy (pionierka i twórczyni projektu Free Range Kids) najpierw, a potem inni, wśród których są MeitivByły przedmiotem licznych krytyk, a nawet interwencji policji (tak, jak to czytasz). Pierwsza nie wahała się przyjąć prośby syna, gdy miał 9 lat: Chciał, aby rodzice zabrali go w nieznane miejsce w mieście, a potem pozwolili mu pojechać sam do domu. Powiedział i zrobił, chłopiec został na stacji metra z mapą w ręku, biletem i pieniędzmi do wydania: wrócił do domu cały i zdrowy; Dlaczego miałoby się to stać inaczej?

Skenazy jest felietonistką w nowojorskiej gazecie i po opublikowaniu swoich doświadczeń zyskała przydomek „najgorsza matka Ameryki”. Społeczeństwu, `` opiniiologom '', czyli po prostu tym, którzy (pozbawieni krytycznego zmysłu) przeanalizowali historię tej matki, rodziców, którzy znęcają się nad swoimi dziećmi, czy tych, którzy kupują im gry na konsole przez 18 lat (kiedy mają 8 lat), albo te, które codziennie dają im hamburgery i makarony… są lepsze. Ale posłuchaj mnie: jest to, że nie chodzi o dzielenie się na dobre lub złe, ale o bycie lepszym każdego dnia (pokonywanie błędów), a przede wszystkim o patrzenie również na dzieciństwo, aby zapewnić zdrowy rozwój.

Nawiasem mówiąc, para Meitiv (wspomniana powyżej) została uniewinniona z powodu zaniedbania po tym, jak organy ścigania uznały za niewłaściwe, aby ich 6 i 10-letnie dzieci były same na ulicy. Czy nie wydaje ci się przesadą, że musieli przejść przez ten proces?

Strach nie jest dobrym doradcą.

Leonore przeglądała wskaźniki przestępczości w Nowym Jorku w 2009 roku i odkryła, że ​​nie wzrosły one od dziesięcioleci. Nie znam danych w naszym kraju i jego ewolucji w czasie, ale Zgadzam się z nią, że tragedie, które przytrafiają się nieletnim, są rzadkie; i musiałbym się kwalifikować, aby odnieść się do tych niewypowiedzianych obaw matek i ojców w związku z porwaniami, zaginięciami lub gwałtami. Oczywiste jest, że `` utrata ulic '' przyniosła również większe ryzyko przejechania, ale to nie te niebezpieczeństwa, o których mówił Skenazy.

Nie znam zbyt dobrze programów telewizyjnych, które tu widzimy, ale (np.) Czy oglądamy „Criminal Minds”, „CSI”, czy filmy o zaginięciach, i myślimy, że w rzeczywistości wszystko jest takie, będziemy się pocić za każdym razem, gdy dzieci będą chciały same iść na chleb.

Nie tylko seriale czy filmy, wiadomości zwykle pokazują tylko najgorszą stronę społeczeństwa i kończymy zamknięci w naszych światach, bojąc się naszego sąsiada. Zamiast tego powinniśmy wrócić do społeczności, aby spróbować odwrócić przyspieszony proces. Zaufanie do innych zaczyna się od rozbrojenia własnych lęków, wolność pomaga nam także lepiej wybierać ludzi, którzy dzielą z nami wychowanie i edukację.

Ta „najgorsza matka”, której tak bym nie zakwalifikowała, była również surowo oceniana przez rodziny, których dzieci doświadczyły jednej z tych tragedii. Mają pełne prawo do złości na świat, ale odpowiedzialność za to nie spoczywa na tych, którzy walczą o zapewnienie dzieciom większej autonomii.

Prawdziwe i możliwe do uniknięcia niebezpieczeństwa.

Jak mówi wiele matek i ojców pytanych o tę sprawę: „Już nie myślę, że za rogiem jest zły człowiek, który może ich skrzywdzić, ale że do szkoły jest wiele ulic i nie wiem. czy będzie dobrze wyglądać ”. Nie ma jednego uniwersalnego rozwiązania, ale konieczne jest powtórzenie podstawowych komunikatów dotyczących bezpieczeństwa i samoobrony dzieciom, aby w końcu uwierzyli w nie i wprowadzili je w życie. To jedna z naszych najlepszych gwarancji, do której możemy dołączyć wspólnotę zaangażowaną w dzieciństwo, która w trudnych sytuacjach jest w stanie ochronić.

Wolność czy nadzór?

Uważam, że dzieci potrafią sobie poradzić, chociaż w tym celu muszą otrzymać sugestie lub wskazówki od rodziców, pomyślmy też, że kiedy poruszają się w grupie, dbajcie o siebie nawzajem i powstrzymujcie konflikty. Nie wierzcie teraz, że jestem złą matką, po prostu wydaje się nie na miejscu patrzeć na każdą minutę ich życia, żeby się nie potknęli, nie skrytykowali, nie popełniali błędów.

Chodzi o to, że w ten sposób nie urosną ani nie pokonają swoich ograniczeń, a nawet mogą czuć się sfrustrowani

W każdym wieku jest jego: 4-latek nie może sam chodzić do szkoły, ale czy nie pozwolisz mu odejść w wieku 7 lat, jeśli chodzi z przyjaciółmi, a centrum jest dwie przecznice i pięć minut stąd? A jeśli nie, jakie masz powody? Nie będziesz gorszy ani lepszy od innych rodziców, bez względu na to, czy będziesz go prowadził za rękę, czy pozwolisz mu na odrobinę swobody. W tym poście - a już to powiedziałem - po prostu chcę, żebyśmy się trochę zastanowili.

Aby przeciwdziałać temu „ruchowi” dzieci z wolnego wybiegu, Kristen Howerton, mówi nam, `` dlaczego wydaje się, że nie jest w stanie go śledzić ''. Nie ufasz im w samoregulacji korzystania z technologii, myślisz, że potrzebują nadzoru społecznego, nie chcesz, aby Twoje dzieci wchodziły do ​​domów innych ludzi, chcesz, aby Twoje dzieci miały samodyscyplinę i potrzebujesz ich, aby szanować innych.

Nie chcąc zaprzeczyć jego stanowisku i skończyć:

1. Oczywiste jest, że przy urządzeniach musi istnieć kontrola w młodym wieku, ale także dużo komunikacji z dziećmi. Jeśli to zrobisz, prawdopodobnie sami odnajdą równowagę.
2. Nadzór społeczny? Myślę, że pozostawienie ich wolnych oznacza również, że ich zachowanie może być „regulowane” przez innych ludzi. Ale chodzi o to, że wolne dzieci to nie to samo, co dzieci, które gardzą środowiskiem, w którym żyją.
3. Dziewczęta i chłopcy od najmłodszych lat będą wiedzieć, do których domów mogą wejść, a do których nie; Dorośli w tych domach będą również wiedzieć, że upoważniasz własne dzieci, i będzie zaufanie i wzajemność. Ale te rzeczy zaczynają być omawiane przed piątym rokiem życia, stopniowo dostosowując język i włączając zalecenia.
4. Samodyscyplina? Cóż, w życiu rodzinnym jest wiele momentów, w których możemy pomóc im je rozwinąć; pomyślmy z drugiej strony, że niektórzy dzieci na wolności zbierają drewno do budowy chaty, są też zdyscyplinowane, inaczej nie dokończyłyby budowy.
5. Szacunku uczy się w domu, ale jeśli nie wychodzą, nie mogą go zastosować w praktyce.

A teraz tak, zakończę tym tweetem Leonory Skenazy, mówiącym o jednym z aspektów związanych z wolnością dzieci, swobodną zabawą, przyjemnością spędzania wolnego czasu: „prawo do nudy”

Obrazy - (pierwsze) Nicolas Alejandro Street Photogra Photo, (Piąty) Filip Put