Introwersja dziecięca: nieśmiałość czy bardzo utalentowane dzieci?

Jest wiele matek, które często narzekają na introwersję swoich dzieci. Czasami i prawie bez sensu mamy tendencję do porównywania naszego charakteru z charakterem naszych dziecilub jesteśmy zdumieni, jak sami bracia różnią się od siebie.

Jeśli jest coś, co musi być jasne, to właśnie to dziecięca introwersja nie jest wadą ani problemem kliniczny do leczenia. Mówimy o cesze osobowości, jak o każdej innej. Co więcej, w ostatnich latach dużo mówi się o „sile introwertyków” i sposobach rozwijania ich talentów. W "Madres hoy»Chcemy porozmawiać z Tobą na temat, który z pewnością Cię zainteresuje.

Introwersja czy nieśmiałość?

Jest to aspekt, który musimy wyjaśnić od samego początku: introwertyk nie musi być nieśmiały, az kolei nieśmiałość może jutro doprowadzić do pewnych problemów adaptacyjnych z powodu ubóstwa behawioralnego w zakresie umiejętności społecznych.

A zatem, aby nieco bardziej zdefiniować oba wymiary, zobaczmy teraz ich różnice.

Zamknięte w sobie dziecko

• Introwersja, jak już wcześniej wskazaliśmy, nie jest związana z nieśmiałością. Więc powinieneś zobaczyć, że ogólnie rzecz biorąc, odnosi się to całkiem dobrze. Ma przyjaciół i zachowuje prawidłowe normy społeczne.
• Ma silna i zorganizowana osobowość. Wiedzą, co lubią, czego nie chcą, jasno pokazują swoje preferencje i nie wahają się.
• Introwertyczne dzieci zwykle są bardzo spokojni. Mają swój własny rytm, który jest zwykle „nieco powolny”, na co narzeka wiele matek i ojców. (Ubieranie się, wiązanie butów, wstawanie zajmuje dużo czasu ...)
• Wiedzą, jak słuchać, opiekują się tobą.
• Zwykle są bardzo pomysłowi i przemyślani. Często widzisz ich „zanurzonych w swoim świecie”, w swoich zabawkach, na swoich rysunkach ...
• Na ogół są to dzieci, które niewiele mówią. Jednak kiedy to zrobią, zdajesz sobie sprawę, że mają dobrą dojrzałość jak na swój wiek. Dobrze dobierają słowa i wyrażają się w bardzo poprawny sposóbszczery.
• Nie lubią zwracać na siebie uwagi, nie należą do tych, którzy mają inicjatywę. Działają lepiej w pojedynkę niż w grupie.

Nieśmiały chłopak

• Nieśmiałe dziecko zwykle ma problemy w związku z innymi, zarówno z nieznajomymi, jak iz innymi dziećmi.
• Ma bardzo niską asertywność, nie należy do tych, którzy wiedzą, jak jasno powiedzieć ci, czego chcą lub co się dzieje. Zwykle są w pewnym stopniu zależni.
• Pokazują pewne uległość grupie przyjaciół, aw domu czasami martwisz się, że tak mało ci mówi lub że bardzo mało mówi o swoich gustach.
• Są dni, kiedy widzisz w nich pewne zmiany emocjonalne. Mogą płakać za nic lub okazywać radość nie wiesz, skąd się bierze.
• Unikają wielu rzeczy, na których koncentrują się lęki i obawy. Są dni, kiedy nie chce chodzić do szkoły i pokaże ci to przez cały czas problemy żołądkowe, nudności, nudności… Są to chwile, kiedy zaczynają somatyzować „swój strach społeczny”, w których nieśmiałość graniczy już z wyraźnym problemem mogącym wywołać silny niepokój.

Poznaj i szanuj swoje introwertyczne dziecko

Jednym z aspektów, który zwykle generuje więcej kontrowersji na poziomie rodziny, jest błędny pogląd, że introwersja w dzieciństwie może generować społeczne lub osobiste problemy u dziecka. Dlatego jest to powszechne nieporozumień, których należy unikać:

• Introwersja to problem osobowości.
• Dziecko introwertyczne to takie, które nie wie, jak się komunikować.
• musimy Pomóż introwertycznym dzieciom być bardziej towarzyskimi.
• Porównaj dzieci innych przyjaciół z naszymi.

Introwersja to typ osobowości, który musimy szanować

Osobowość jest konstruktem psychologicznym, który może podlegać zmianom Z biegiem czasu opiera się na dojrzałości i naszych osobistych doświadczeniach. Teraz, pomimo doświadczania pewnych własnych zmian w czasie i osobistego uczenia się, istnieje esencja, która jest stabilna i której nie możemy zmienić.

Jeśli nasz syn jest introwertykiem, ekstrawertykiem, jeśli jest nieco maniakalny, beztroski lub nieco skrupulatny, nie stawiaj sobie za cel zmiany go. Dzieci nie powinny być replikami swoich rodziców. Nasze dzieci są wyjątkowe i musimy zwiększyć ich dojrzałość, niezależność i szczęście, czymkolwiek są.

Nie porównuj tego z innymi dziećmi ani z innym rodzeństwem lub krewnymi. Każde porównanie może zostać zinterpretowane przez dziecko, koncentrując się na lęku lub odrzuceniu.

Przyjmij i zaakceptuj ich sposób bycia. Jako matki musimy je ofiarować wytyczne, aby czuli się zintegrowani, aby byli niezależni, zręczni i szczęśliwi zgodnie ze swoją osobowością i ich cechy osobowe.

Moc introwersji

Introwersja jest w toku. Książki takie jak „The Power of Introverts” Susan Cain czy „The Introvert Leader” Jennifer B. Kanhweiler, zarysowują obecne rozpoznanie typu osobowości, który może wiele zaoferować dzisiejszemu społeczeństwu.

Jeszcze do niedawna ekstrawertyczna postać była szczególnie ceniona tam, gdzie ten profil kojarzył się z sukcesem społecznym i zawodowym. Jednak przy ocenie inteligencji emocjonalnej i inteligencji wielorakich odkryto siłę stojącą za każdym introwertykiem.

Zapraszamy do odkrycia jakie strategie powinniśmy stosować wychowywać nasze dzieci, wykorzystując ich osobiste cnoty związane z tego typu osobowością.

Jak rozwijać umiejętności osobiste u dzieci introwertycznych

• Dzieci introwertyczne są bardziej wrażliwe i introspektywne. Szanuj te chwile, kiedy wolą być sami, oferuj im czas i przestrzeń, ale zachęcaj do dialogu z nimi. Nie pozwól, aby introwersja zamieniła się w izolację.
• Introwertyczne dzieci często mają skłonność do czytania lub pisania. Zaoferuj mu oznacza, odkryj nowe smaki jak prowadzenie dziennika, szkicowników ...
• Całkiem możliwe, że nie lubi sportu, gier grupowych, zawodów, kolonii letnich. Szuka działania, w których możesz podnieść swoje umiejętności, jak lekcje malarstwa, lekcje muzyki ...
• Introwertyczne dzieci są utalentowane i muszą odkryć, jaka jest ich droga, jaka jest ich ścieżka. Twoja rola polega na sugerowaniu, prowadzeniu i wspieraniu. Nigdy nie zmuszaj ich do robienia czegoś, czego nie lubią.
• Zwykle są bardzo autonomiczne, lubią uczyć się samodzielnie. To, jako matki, zmusza nas do nadzorowania ich działań w bardzo subtelny sposób, bez presji, kierując pośrednio i nie kontrolując.
• Łącz się z nim każdego dnia. Pomimo tego, że wydają się bardzo samodzielne, wypłacalne dzieci i szczególnie lubią być same, potrzebują codziennego „kontaktu” z nami i z kręgiem społecznym. 
• Każdego dnia znajdź czas na „głęboką” rozmowę z nimi. Wejdź na ich poziom, poznaj obawy, jakie ma twój syn przez cały czas, okazując całkowitą otwartość na jego słowa.
• Ćwicz aktywne słuchanie, wszystko to tworzy odpowiednią pewność, że zawsze będziesz czuć się bezpiecznie, podejmując wielkie rzeczy. Spełnij swoje marzenia.
• Osobowości introwertyczne zwykle gubią się w zamieszaniu. Jeśli ty lub jego rodzeństwo jesteście bardzo towarzyscy, będzie czuł się skrępowany. Zawsze go szanuj, niech świeci i ustanawia pozytywne wzmocnienia, kiedy tylko możesz.

Pozwól dziecku doskonalić swoje umiejętności naturalne, takie, które zawsze zachęcają introwersja. Jutro na pewno staniesz się osobą zdolną do wielkich rzeczy.