Będziesz pamiętać, że w zeszłym tygodniu udostępniliśmy w sieciach społecznościowych kampanię promowaną przez National Association for Child Safety and Emergencies 112, jest to akcja zwiększająca widoczność Bezpieczeństwo dzieci na ulicyi wyśrodkowany konieczność spojrzenia przed przejściem i minięciem zielonego światła. To dwie proste i skuteczne działania, są też łatwe do zastosowania, jednak… wielokrotnie zapominamy, że „dzieci robią to, co widzą”.
A ponieważ robią to, co widzą, jeśli daliśmy im zły przykład, oddalając się od przejścia dla pieszych lub uruchamiając sygnalizację świetlną, istnieje ryzyko, że powtórzą te antyspołeczne zachowania, gdy będą starsze, co oznacza bezpieczeństwo. innych ludzi. I oczywiście istnieje również niebezpieczeństwo dla siebie, nieodłącznie związane z tymi zachowaniami, niebezpieczeństwo, które może stać się wypadek z poważnym skutkiem dla naszych dzieci. Chcemy nie tylko opowiedzieć o tej kampanii, ale także skorzystać z okazji, aby odpowiedzieć na wszelkie pytania „Kiedy dziewczęta i chłopcy mogą chodzić do szkoły na ulicy”sam lub z przyjaciółmi.
Kampania, o której ci właśnie mówiłem, ma as głównym celem świadomości społecznej i ma na celu dotarcie zwłaszcza do rodzin. Musimy wyrobić sobie nawyki bezpiecznej jazdy i uświadomić sobie, jak zachowujemy się w obecności dzieci. Podjęto także próbę uzyskania wsparcia instytucjonalnego i medialnego w celu upowszechnienia informacji. W naszym blogu uczestniczyliśmy już kilka dni temu, ale jest to tak ważny temat, że chcemy mu poświęcić kilka linijek.
Bezpieczeństwo drogowe: dzieci pieszych.
Czasami zapominamy, że Bezpieczeństwo na drodze zawiera również wszystkie wytyczne dotyczące zapobieganie niezamierzonym obrażeniom podczas chodzenia po ulicyi nie tylko związane z pojazdami silnikowymi. Pamiętaj, że „niezamierzona kontuzja” jest to problem zdrowotny spowodowany ekspozycją na znane czynniki fizyczne, któremu można zapobiec właśnie ze względu na jego nieumyślność.
Według Przewodnik po zapobieganiu niezamierzonym obrażeniom opublikowany w grudniu ubiegłego roku przez Fundację Mapfre i Hiszpańskie Stowarzyszenie Pediatrii: „liczba zgonów poniżej 14 roku życia na drogach miejskich i międzymiastowych zmniejszyła się w latach 2010–2013, niezależnie od tego, czy byli to piesi, pasażerowie czy kierowcy”. W mini galerii zdjęć poniżej możesz zobaczyć ewolucję.
Nie ma bezpieczeństwa na drogach bez edukacji kierowców.
Zgadza się, jeśli nie prowadzimy dzieci, jeśli sami zachowujemy się lekkomyślnie, maluchy będą naśladować te nieodpowiednie zachowania: zejdź z ulicy bez patrzenia, przejdź w dowolnym miejscu, omijaj samochody zatrzymujące się na światłach, aby dostać się na drugą część ulicy itp.. Jednak znaki drogowe są po coś: to nie tylko intencja regulacyjna, ale także środek zapobiegawczy i środek bezpieczeństwa.
Oto kilka zaleceń z wyżej wymienionego Przewodnika, związanych z edukacją w zakresie bezpieczeństwa drogowego podczas poruszania się po ulicy:
- Daj przykład: przejścia dla pieszych, patrz na boki, czekaj na zielone światło.
- Dzieci z osobą dorosłą w wieku co najmniej 6 lub 7 lat. Prowadź ich za rękę, pozwól im iść z nami i nie zostań w tyle.
- Dzieci idące ręka w rękę z dorosłym i po wewnętrznej stronie chodnika.
- Monitoruj wyjścia z garaży na wypadek wyjazdu pojazdów.
- Naucz ich przechodzić przez przejścia dla pieszych, rozglądaj się w obie strony przed przejściem i zazieleniaj.
- Unikaj biegania po chodniku i przechodzenia przez ulicę.
- Aby zagrać, przenieś się w odpowiednie miejsca: place i ogrody.
W jakim wieku pozwolę im odejść same?
Kilka lat temu potwierdziło to badanie ankietowe 70 procent dzieci w wieku od 8 do 12 lat nigdy nie chodziło do szkoły same70 procent! Uważam za niepokojące, że pozbawiamy się tej autonomii, chociaż tak naprawdę wszystko będzie zależało od odległości z domu do szkoły, dojrzałości dzieci, oznakowania i istnienia innych środków ochrony w pobliżu szkoły. szkoła: funkcjonariusze drogowi, sygnalizacja świetlna, określone miejsca do parkowania pojazdów, pozostawienie wolnych chodników itp.
Oni tego potrzebują, Ty też, ale to Twoja rodzina musi zdecydować: są 7-latki, które są gotowe do samodzielnej nauki w szkole (Podróż trwająca około 10 minut jest dopuszczalna w tym wieku) i więcej, jeśli spotykają kolegów z klasy na ulicy, inni jadą w grupach (w różnym wieku), są dzieci w wieku 9 lat, które wolą jechać z matką, ponieważ już nie będą zobaczyć ją do 17 godzin. W każdym przypadku wskazane jest, aby upewnić się, że znasz trasę, że pamiętają o środkach zapobiegawczych i wiedzą, jak się zachować (nie biegać, nie przeszkadzać innym pieszym, odrzucać oferty innych dorosłych zapraszających ich do kierowania nimi itp.).
Nie chcemy i nie możemy przedłużyć tych wskazówek, ponieważ tak jak skomentowałem nie ma dwojga takich samych dzieci i nie ma dwóch takich samych rodzin. A jeśli prawdą jest, że wasze dzieci tęsknią za tą paczką autonomii, to lepiej, żeby przed jej zdobyciem były przygotowane. Aha, a ponieważ rodzina nie jest jedynym agentem, pytaj i zgłaszaj, kiedy chcesz coś zmienić (czy nie ma policjantów na jednym kroku w pobliżu szkoły i przy dużym ruchu?, Czy samochody wjeżdżają na chodniki?). W tym celu administracja (rady miejskie) i inne podmioty (AMPA) mogą zająć się Twoimi obawami lub pomóc w sformułowaniu ich w innych instancjach.