Oznak nadpobudliwości dziecka może być wiele, ale w rzeczywistości pozwala to dostrzec inną prawdę. Na pewno zauważyłeś, że dziecko ma bardzo aktywne zachowanie ale istnieją inne dane i cechy, które określić, czy Twoje dziecko ma problem z ADHD. Gdy mówimy o dziecku, pojawia się wątpliwość: czy dziecko może być nadpobudliwe? Czy można to leczyć?
Niemowlęta mają niesamowitą zdolność przebywania w momencie rozwoju fizycznego i poznawczego. Dopiero po kilku latach nie dało się go zamontować jak nadpobudliwe dziecko i być może z problemem ADHD.
Czy moje dziecko jest nadpobudliwe?
Dziecko od urodzenia może wykazywać cechy niespokojne dziecko. Nie nadszedł jeszcze czas, aby dopasować go do jakiejkolwiek osobowości, ale może się pokazać żywa i niepokojąca osobowość.
Chociaż są dość aktywne, nie należy ich szufladkować z żadną chorobą lub zaburzeniem neurologicznym. To dzieci, które są niespokojne a ich uwaga może być znacznie intensywniejsza niż innych dzieci.
Jak mogą być nadpobudliwym dzieckiem?
Trudno zaszufladkować dziecko za pomocą tego typu modalności. Możesz uwierzyć, że dziecko jest praktycznie zdenerwowane a jego wzburzenie nie jest doceniane. Ale tak, mogą być bardzo niespokojne, doznają pewnego szoku z powodu swoich działań i można to pokazać za pomocą takich działań:
- Ogólnie te dzieci są znacznie bardziej poruszone, ciągle wiercą się i dużo ruszają. Zwykle wydają się być znacznie bardziej zdenerwowani.
- kiedy jest czas na sen często mają krótkie okresy snu, śpij mniej godzin z rzędu i wypij trochę nocne przebudzenia.
- W czasie karmienia piersią lub karmienia są zwykle bardzo poruszone, łatwo się rozpraszają.
- Kiedy zaczynają chodzić, zwykle są tak impulsywni, że ciągle się potykają.
- W czasie gry zazwyczaj są znacznie bardziej zdenerwowani a nawet posuwają się tak daleko, że tworzą bardziej destrukcyjne gry.
- Mają silny charakter i zwykle są one zaszufladkowane jako uparty i uparty. Niektórzy mają niską tolerancję na frustrację, a nawet cierpią na nagłe wahania nastroju.
Wskazówki dotyczące życia z nadpobudliwym dzieckiem
Rodzice będą tymi, którzy mogą pomóc dziecku może złagodzić tego typu charakter. Pierwszą rzeczą do stworzenia jest codzienne czynności i harmonogramy aby dziecko miało dużo większe bezpieczeństwo i pomagało mu się uspokoić.
- Postawa rodziców dużo wpływa na edukację. Jeśli mówisz do nich z ciszy, z powolnym i spokojnym językiem, Na dłuższą metę wpłynie to na sposób, w jaki postępujesz. Będą to dzieci, które nie będą dużo krzyczeć ani skonfrontowane z nerwowymi postawami.
- Ekscytujące zajęcia nie są zbyt dobrewydaje się, że znacznie bardziej podkreśla jego charakter. Aby to zrobić, unikaj bardzo aktywnych gier lub ruchów przed pójściem spać, będzie to sposób na poinformowanie go, że impreza nadal trwa.
- Kiedy musisz się nakarmić staraj się być w spokojnym miejscu, bez rozpraszania uwagi, aby dziecko wiedziało, jak się skoncentrować i nie martwiło się tym, co jest w pobliżu.
- Technologia nie jest dobra, ale można je przeszukiwać gry edukacyjne i bardzo relaksujące piosenki z wizualizacjami, które pomogą Ci się uspokoić.
- Rozmawiaj z nim z uczuciem i czułością. Baw się z nim, bo zabawa z kimś wokół niego pomaga mu się uspokoić. Kiedy musisz przekazywać empatię i mówić z pewnym wykształceniem zawsze rób to z szacunkiem, nie miej postawy zatroskanego ojca o ojca lub matkę, która wyrzuca go z jego boksów. Życzliwość, szacunek i zaznaczenie, że kochasz go szaleńczo, sprawią, że te dobre chwile zostaną w nim zapisane.
Krótko mówiąc, są to dzieci, które… uczą się stawiać czoła nowemu życiu I mogą być wyczerpujące. Najlepsze słowa, które można zasugerować, to „cierpliwość” i „optymizm”. Jeśli wiele z tych wskazówek zostanie utrzymanych przez dłuższy czas, dziecko będzie dorastać szczęśliwe.