Pomaganie dzieciom w usamodzielnianiu się jest najlepszym sposobem na nauczenie ich drogi dorosłego życia, dojrzałości i odpowiedzialności. Życie z dala od schronienia ojców i matek wcale nie jest łatweAle to jest coś, przez co muszą przejść wszystkie dzieci. Jest to, jak mówią, prawo życia, a najlepszym sposobem, aby zrobić to w sposób odpowiedzialny i satysfakcjonujący, jest pomoc tych, którzy kochają ich najbardziej.
Opuszczenie domu i samodzielne życie to niekończące się przygody, czasem dobre i zabawne, a czasem bardzo skomplikowane. Z tego powodu ważne jest, aby edukować dzieci od najmłodszych lat w kwestiach takich jak ekonomia, zdrowie fizyczne, psychiczne lub seksualne, a także podstawowych potrzeb, takich jak umiejętność gotowania lub prania. Nawet jeśli jesteś tam, aby mu pomóc, kiedy tego potrzebuje, usamodzielnianie się musi odbywać się z całym prawem.
Innymi słowy, chodzi o to, by dzieci kąpały się w rzeczywistości i potrafiły stawić czoła codziennym sytuacjom, takim jak pralka czy gotowanie dania z makaronu. Jeśli rozwiążesz dla nich te pytania, zanim nadejdzie pora wyjścia z domu, kiedy nadejdzie czas będziesz miał spokój, że twoje dzieci są gotowe żyć samotnie.
Czy muszę zachęcać moje dziecko do samodzielności?
Nie ma średniego wieku, w którym dzieci muszą się usamodzielnić, ale jest wiele czynników, które wyznaczają nadejście tego momentu. Jasne jest, że to coś, co musi się wydarzyć, dzieci muszą żyć własnym życiem i stawić czoła dorosłości z odpowiedzialności za prowadzenie domu. Tak więc odpowiedź na pytanie, czy należy zachęcać dziecko do usamodzielnienia się, brzmi: tak.
Tak, jeśli jesteś przygotowany emocjonalnie, jeśli masz wypłacalność finansową, aby pokryć swoje wydatki, jeśli masz autonomię, aby brać odpowiedzialność swoich harmonogramów, pracy, studiów i, co najważniejsze, jeśli masz dojrzałość, aby żyć bez ochrony rodzicielskiej. Dziecko, które spełnia wszystkie te cechy, jest więcej niż gotowe do usamodzielnienia siębez względu na to, ile masz lat.
Jak mogę pomóc mojemu synowi w jego nowym, niezależnym życiu?
Kiedy nadejdzie czas, bardzo ważne jest, abyś był szczęśliwy i dumny z decyzji swojego dziecka. Nie utrudniaj mu życia płaczem lub okazywaniem obrzydzenia. To, że dzieci uciekają i same zaczynają życie, jest dobre, jest częścią macierzyństwa. Zamiast okazywać cierpienie, zachęcaj dziecko do szukania mieszkania, naucz je szukać najlepszych ofert i zachęcać go do odwiedzania mieszkań, aż znajdzie to, które najbardziej mu się podoba.
W międzyczasie dowiedz się, czy Twoje dziecko jest gotowe żyć samotnie, czy potrzebuje pomocy. Na przykład poświęć trochę czasu na uczenie go, jak ustawić pralkę i jaka jest twoja sztuczka, aby ubrania były dobrze naciągnięte bez konieczności prasowania. Uczenie dzieci oszczędzania czasu i pieniędzy również pomaga chłopcu w usamodzielnieniu się. Zapytaj go, czy czegoś potrzebuje, jeśli chce, żebyś mu coś wyjaśnił, przygotuj go emocjonalnie na to, co to znaczy żyć poza domem rodzinnym.
Bez pośpiechu, bez stresu dla chłopca czy dla siebie. Ponieważ rozpoczęcie życia poza domem rodziców jest ekscytujące, ale także przerażające. Nawet jeśli wiesz, że to tylko jeden telefon, mieszkanie we własnym domu oznacza radzenie sobie z każdą sytuacją. Również nie wybieraj opóźniaj moment, używając sztuczek, takich jak rozczarowywanie chłopca, bo w pewnym momencie zniknie.
Z pewnością wolisz, aby Twoje dziecko liczyło na Ciebie we wszystkich swoich decyzjach, niż na pomoc innych ludzi. Osiągniesz to poprzez tworzenie relacji zaufania ze swoimi dziećmi, od kiedy są małe, aż do momentu, gdy opuszczą dom i zaczną żyć własnym życiem. Zapamietaj to Ty sam masz nową okazję, aby zacząć, przeżyć nowe doświadczenia i ciesz się tym nowym etapem macierzyństwa.