Dzieci mają niską tolerancję na frustrację. Są wymagające i nieelastyczne i wciągną cię w swoje dorosłe życie, jeśli nie nauczą się, jak skutecznie nim zarządzać. Dlatego tak ważne jest nauczenie dzieci radzenia sobie z frustracją aby były bardziej elastyczne i tolerancyjne.
Tolerowanie frustracji oznacza umieć stawić czoła problemom i ograniczeniom pojawiającym się w życiu, pomimo tego, że nasze oczekiwania zostały spełnione i sprawy nie idą zgodnie z oczekiwaniami. To jest postawa i jako taka można nad nią popracować.
Dlaczego odczuwamy frustrację?
Frustracja to negatywna emocja. Jest mieszanka gniewu, rozczarowania, udręki, lęku, smutku i złości. Dzieje się kiedy sprawy nie idą tak, jak się spodziewaliśmy. W życiu zdarza się to dość często. W wielu przypadkach sprawy nie potoczą się tak, jak się spodziewaliśmy. Przeciwności są nieuniknione, ale to, co możemy zmienić, to nasz stosunek do nich.
Frustracja może być uzewnętrznić na różne sposoby:
-W niektórych przypadkach można je uzewnętrznić złość i agresywność (łamanie rzeczy lub uderzanie), gdy frustracja wywołuje niepokój i złość.
-Huida. Uciekniesz od sytuacji, w których odczuwasz to doznanie, więc nie będziesz musiał sobie z tym radzić.
-Podstawienie. To jest najzdrowsze. Kiedy wiem zastąp tę frustrującą sytuację taką, która nie powoduje dyskomfortu.
Konieczne jest wyposażenie dzieci w strategie, które pozwolą im skutecznie radzić sobie z przeciwnościami losu.
Dlaczego dzieci mają tak niską tolerancję na frustrację?
My, dorośli, również czujemy się sfrustrowani, gdy nasze cele nie są osiągane. Wyobraź sobie dziecko, które praktycznie nie panuje nad swoimi emocjami, i to też nie rozwinął koncepcji czasoprzestrzeni. On jest centrum swojego wszechświata (MÓJ dom, MOJA mama, MOJE auto, MOJE zabawki) i nalbo zrozum, dlaczego nie możesz mieć tego, czego chcesz w tym konkretnym momencie. Proszenie dziecka, aby się nie denerwowało, jest jak proszenie piłki, aby się nie toczyła.
Ale nie powinniśmy też dawać im wszystkiego, o co proszą, ponieważ bardziej będziemy ich krzywdzić niż pomagać. Od najmłodszych lat muszą stawić czoła zarówno sytuacjom sukcesu, jak i porażkom. Czasami coś się ułoży, a czasami nie. Utorując im drogę stworzą dorosłych, którzy nie będą umieli dostosować się do rzeczywistości.
Jak nauczyć dzieci radzenia sobie z frustracją?
Oto kilka wskazówek, które mogą pomóc w nauczeniu dzieci radzenia sobie z frustracją:
- Zmień znaczenie słowa „błąd”. Jeśli my, dorośli, mamy to stygmatyzowane słowo, czego dziecko nie zrobi. Nic się nie dzieje z porażką, najlepszym nauczycielem jest nauczenie się, jak nie robić rzeczy. Najlepsze wnioski wyciąga się z porażek, trzeba rozwijać się jako osoba i wzrastać. Nie jesteś porażką, bo się mylisz, przegrywasz, kiedy nie próbujesz.
- Naucz cię wytrwałości. Jeśli nauczysz się wyzdrowieć i spróbować ponownie w odpowiedzi na frustrację, będzie cię to kosztować znacznie mniej. Będzie to miało pozytywny aspekt.
- Wyznaczaj im cele. Muszą być realistyczne i rozsądne jak na swój wiek. Jeśli nie są w stanie, nic się nie dzieje, próbują ponownie, aż się powiedzie. Promuje twoją pewność siebie i poczucie własnej wartości.
- Niech się myli. Rodzice mamy skłonność do nadopiekuńczości bo nasze dzieci nie cierpią. Robimy im krzywdę. W życiu będą musieli stawić czoła niekorzystnym sytuacjom, a ich stosunek do nich będzie decydował o ich zdrowiu emocjonalnym. Pozwól mu popełnić błąd i nie rozwiązuj swoich problemów.
- Pomóż mu znaleźć rozwiązania. Niech nauczy się odwracać sytuację i sytuację na swoją korzyść. Że uczy się dostrzegać wiedzę stojącą za tym, co się wydarzyłoi zaplanuj lepszy sposób, aby to zrobić. To stawia problemy jako wyzwania.
- Pomóż przyjąć krytykę ze strony innych. pokażę ci co krytyka pomaga nam się doskonalić, nie bądź już tak wymagający dla siebie. Wszyscy popełniamy błędy, nikt nie jest doskonały.
- Daj przykład. Jesteśmy dla nich wzorem do naśladowania, a tolerancja będzie dla nich najlepszym sposobem na nauczenie się radzenia sobie z frustracją.
Jak pomóc im radzić sobie z negatywnymi emocjami?
Frustracja tworzy lawinę negatywnych emocji, które mogą być trudne do opanowania. Ucząc nasze dzieci, jak nimi zarządzać, staną się ich właścicielami.
- Naucz cię okazywać swoje emocje. Umieszczenie emocji w słowach sprawi, że poczujesz się zrozumiany i usłyszany. Musimy sprawić, by poczuł się akceptowany, że to przemijająca emocja i wcale nie pomaga. Tylko dzięki uspokojeniu tych emocji możemy osiągnąć osiągnięcia.
- Techniki relaksacyjne. Naucz go, jak uspokoić te negatywne emocje, aby znaleźć inny sposób radzenia sobie z problemem. Może Ci pomóc Flask of Calm, o którym mówimy w ten post.
- Naucz je prosić o pomoc. Niech najpierw sami spróbują znaleźć rozwiązanie, a jeśli nie, poproś o pomoc.
- Wzmocnij odpowiednie działania. Zachęcaj raczej do reakcji adaptacyjnych niż negatywnych.
Bo pamiętaj ... ten, kto ma najmniej problemów, nie jest najszczęśliwszy, ale ten, który wie, jak najlepiej sobie z nimi poradzić.