„Wspólne spanie” jest rozumiane jako fakt dzielenia łóżka z naszymi dziećmi, pozwól mu spać z nami w tym samym łóżku lub w połączonych łóżkach. Zwolennicy tej praktyki korzystają z badań, które potwierdzają, że wspólne spanie ma wiele zalet dla rozwoju naszych dzieci.
Niektóre z tych korzyści to: re zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia zespołu nagłej śmierci, zmniejsza częstotliwość nocnego nocowania dziecka, sprzyja nocnym karmieniom w okresie karmienia piersią, wzmacnia więź uczuciową między rodzicami a dziećmi itp.
Moje doświadczenia ze współspaniem
W moim konkretnym przypadku zacząłem spać razem z problemem przetrwania, moje dziecko około 4 miesięcy zaczęło budzić się kilka razy każdej nocy, praktycznie nie można było go zostawić w łóżeczku, Spędziłem noce bezsennie siedząc na kanapie, patrząc, jak mój maluch spokojnie śpi w moich ramionach. Czasami zły sen sprawia, że rozważasz wspólne spanie, nawet jeśli wcześniej o tym nie myślałeś, odpoczynek jest niezbędny!
Spędziłem w ten sposób ponad rok, większość dni nawet nie kładłem się do łóżka, ponieważ nie musiałem ponownie wstawać. Aż nadeszło lato. Dla wygody podczas wakacji kilka dni spałam z dzieckiem w jednym łóżeczku, Ku mojemu zdziwieniu okazało się, że moje potomstwo spało prawie całą noc, obudziło się i wystarczyło mnie dotknąć, żeby znów zasnąć.
Nie mogłem w to uwierzyć, gdy tylko wróciłem do domu, nie myślałem o tym i położyłem łóżko do łóżeczka, od tego czasu dzieliłem przestrzeń i noce miłości z moim synem. Odkryłem, jak cudownie jest zasnąć i obudzić się obok niego, poczuć jego zapach, Jego małe rączki pieściły brzuch, który zabierał go przez 9 miesięcy.
Teraz w domu wszyscy dobrze śpimy
Odzyskałem sen, coś, czego desperacko potrzebowałem, aby móc wrócić do pracy i ogólnie żyć. Mój syn budzi się w nocy, ale potrzebuje tylko, żebym go przytuliła, żebym wiedział, że jest tam jego matka, żebym znowu zasnął.
Od tamtej pory za każdym razem, gdy rozmawiam o tym z innymi mamami, słyszę komentarz, że moje dziecko się do tego przyzwyczai i zastanawiam się, Czy przyzwyczajenie się do tego naprawdę jest dla niego złe? Myślę, że to złe dla niego przyzwyczajanie się do innych rzeczy, na przykład pozwalanie mu na nieposłuszeństwo lub przyzwyczajenie go do tego, czego chce i kapryśności.
Nie sądzę, żeby przyzwyczajenie się do dotyku mamy było złe dla dziecka. Wręcz przeciwnie, mam nadzieję, że będę się nim cieszył jak najdłużej, każdy etap jest wspaniały, mija szybko i jest nieodwracalny.