Wszyscy rodzice przeszli już przez nasz okres dojrzewania i nie zmuszamy się wielokrotnie do zrozumienia jak tam świat naszego dorosłego syna. Wiemy, że w tej fazie dzieci wychodzą z okresu dojrzewania, ale nadal są w nim zanurzone ten świat do odkrycia i czuć się przytłoczonym emocjonalnie.
Na pewno twój syn wyrażaj swoje napady złości, wycofując swoje słowo, lub tacy sami są rodzice, którzy, ponieważ nie odczuwają stresu i niepokoju, decydują się na podjęcie tej samej inicjatywy i dostrzegają potrzebę dystansu i odciąć konkubinat. W obu przypadkach miłość i uczucie są obecne, ponieważ zawsze tworzyły rodzinę i każda ze stron rozważa możliwość zbliżenia.
Moje dorosłe dziecko nie odzywa się do mnie, dlaczego tak się dzieje?
Etap dorosłego dziecka może być podobny do okresu dojrzewania. Wielu chłopców i dziewcząt kontynuuje wielkie wyzwanie, jakim jest poszukiwanie własnej tożsamości a rodzice w tym przypadku czują się wysiedleni. Od 10 do 13 lat dystans jest prawie całkowity z rodzicami, a oni tylko bardzo interesują się swoimi przyjaciółmi.
Od 14 do 16 lat następuje większe zbliżenie, ale być może jest to faza największego konfliktu z rodzicami. Między 17 a 19 rokiem życia wzrasta emocjonalna bliskość z rodziną. Kluczem jest całkowity, a nie częściowy kontakt, ale mogą czuć się niezrozumiani w społeczeństwie, w którym nawet rodzice ich nie rozumieją. To jest, gdzie oni aktywować blokadę psychiczną i bronią się przed głębokim bólem, który tkwi w buncie i małych walkach.
Rodzice powinni podjąć pierwszą decyzję o kontakcie
Niezależnie od wieku Twojego dziecka i bez względu na to, jak ważna była dyskusja, przez cały czas nie bierz tego osobiście. Musisz zapomnieć, jak niesprawiedliwy był problem i odłożyć na chwilę swoje ego, abyś mógł znacznie lepiej zobaczyć problem.
Jeśli intencją jest ponowne związanie się z dzieckiem, to rodzice powinni zainicjować komunikację. Jest to sposób na walkę o związek, docenienie całego twojego wsparcia i bezwarunkowej miłości. W dodatku są tym, co czeka na to pojednanie, ponieważ cenią to, że ich rodzice ich kochają.
Jak mam się komunikować z moim dzieckiem?
Jeśli decyzja jest zdecydowana, to na pewno będziesz chciał spotkać się osobiście z synem lub córką. Jeśli to zawsze może wydawać się zbyt inwazyjne możesz skorzystać z telefonu, maila lub listu osobistego. Przejrzyj słowa, które chcesz przekazać, i zwięzłą wiadomość, zawsze z kondolencją i bez wyrzutów: „Bardzo chciałbym się spotkać, czy mógłbyś chwilę poszukać?” „Daj mi znać, kiedy będziesz mógł mnie spotkać, chcę wiedzieć, co myślisz i jak się czujesz”.
Jeśli nadal masz bezpośredni kontakt z dzieckiem, łatwiej i szybciej dowiedzieć się, dlaczego Twoje dziecko nie mówi do Ciebie. Zawsze musisz mierzyć słowa, które mają być przesłane, jeśli to Twoje dziecko rozpoczęło dyskusję na temat kaprysu musisz zachować postawę i pokazać, że kontrolujesz sytuację, że w ten sposób to nie zadziała.
Idź do swojego syna i zapytaj go, dlaczego nie chce rozmawiać: „Wiem, że nie chcesz teraz ze mną rozmawiać i chciałbym wiedzieć, co się stało. Mógłbyś mi powiedzieć, proszę? W wielu sytuacjach nie uzyskuje się natychmiastowej odpowiedzi za pierwszym razem, zawsze możesz komunikować się z pomocą innego krewnego lub przyjaciela, aby dowiedzieć się, co się stało, lub abyś mógł przekazać swoje obawy.
W innych przypadkach możesz nie otrzymać odpowiedzi lub dowiedzieć się, co się stało. Jednak to nie ma powodu, aby zostawić wszystko za sobą i próbować dalej, ale bez naruszania przestrzeni osobistej dziecka. Jeśli jednak sytuacja się powtórzy, konieczna będzie ocena i rozwiązanie sytuacji, która zawsze wyzwala te same momenty. Jeśli potrzebujesz więcej komunikacji ze swoim dzieckiem, możesz zapoznać się z naszymi poradami „Jak pozytywnie wpłynąć na nastolatka”.