Wnęka to część zabawna i towarzyska, gdzie dzieci bawią się w gry, uciekają i odłączają się. Ale co się dzieje, gdy nasz syn bawi się sam na przerwie? Może dziecko jest za mały i wymaga indywidualnej zabawylub może się zdarzyć, gdy dziecko jest znacznie starsze i chodzi po placu zabaw lub unika przebywania z dziećmi i chęci pójścia do biblioteki, aby poczytać.
Fakt, że gra sam może prowadzić do szeregu kwestii, które należy ocenić. Wszystko może zależeć od wieku dziecka lub stylu wychowania że zabierasz do domu i to sprawia, że dziecko ma inną wizję życia. Niemniej jednak, chłopiec lub dziewczynka muszą się bawićsamodzielnie lub w towarzystwie, ponieważ zapewnia im naukę i konfrontację z życiem.
Kiedy jest oznaką niepokoju, jeśli Twoje dziecko bawi się samotnie podczas przerwy?
Dzieci przeżywają etapy koegzystencji, empatii i zabawy inaczej w zależności od wieku. W wieku od 2 do 4 lat maluchy nadal nie współczują, ich pragnieniem jest nadal chęć zaspokojenia swoich potrzeb i obserwowanie wszystkiego, co je otacza, aby zacząć odczuwać życie. W tym wieku mogą zacząć interesować się grą, ale nadal indywidualnie, lubią bawić się z rodzicami lub jakimś małym przyjacielem, ale nie mają nic przeciwko robieniu tego w pojedynkę. Już w wieku 4 lat chce dzielić się swoimi grami z innymiZaczynają być bardziej towarzyscy i wtedy zaczynają rozwijać zarządzanie z przyjaciółmi i w szkole.
Kiedy mam się martwić?
Wspomnieliśmy już, że każde dziecko postępuje inaczej niż reszta, ale jego zachowanie może być niepokojące, gdy nagle się zmieniło i zauważamy, że zachowuje się inaczej niż inne dzieci. Możemy też być podejrzliwi, gdy nie pasuje to do wychowania, jakie daliśmy innemu z naszych dzieci.
- Jeśli w wieku od 2 do 4 lat lubisz być sam i tworzyć niezwykłe wzorce ruchowe, jak kołysanie się lub kołysanie, uderzanie w siebie, szczypanie, uderzanie głową itp.
- Kiedy jesteś w przerwie lub w parku otoczonym przez dzieci i przeszkadza mu to, jak grają i krzyczą, przeraża go wszystkimi ruchami, kiedy biegają lub skaczą.
- Kiedy skończysz 5 lat i chcesz być sam, nie chce chodzić do szkoły, nie wspomina o koleżance w swojej klasie, nie zaprasza znajomego do swojego domu ani komentuje, że koledzy ze szkoły nie chcą z nim przebywać.
Jak możesz pomóc dziecku, gdy jest w takiej sytuacji
Rodzice i nauczyciele zwykle komunikują się w takich okolicznościach. Wielu rodziców jest bardzo zaniepokojonych tą okolicznością i może się udać Sesje edukacyjne i orientacyjne w rodzinie. Tutaj dziecko będzie uważnie obserwowane, a sposób działania w skoordynowany sposób zostanie oceniony.
Rodzice odgrywają ważną rolę we wsparciu. Zawsze musisz zaakceptować to, jak się zachowuje i sprawić, by zobaczył, jak może ewoluować z wielką miłością i empatią, aby zmienić swoje nastawienie. Konieczne jest ujawnienie wszystkich wariantów i kontekstów, które może dostarczyć i zobacz, jak możesz z tym wszystkim współdziałać.
musi zmusić go do zaakceptowania siebie i że tak samo z szacunkiem kocha inne dzieci. Porównywanie dziecka z innymi dziećmi lub rodzeństwem nie jest wcale konstruktywne. Nie powinniśmy też pokazywać, że samotność jest zła, jak nam zawsze mówiono. Dorośli muszą być pierwszym przykładem, Muszą zobaczyć, że czujemy empatię dla innych i że jesteśmy blisko innych ojców i matek.
Nie zawsze zmuszaj dziecko do zrobienia czegoś, czego nie chce. Nie karm go, że jest ofiarą, ani nie współczuj mu, gdy widzi, że nie zrobił czegoś dobrego, aby pomóc mu się rozwijać. Dziecko zawsze można w zrelaksowany sposób zachęcać do integracji i naturalnej zabawy z innymi dziećmi. Przed spaniem możesz rozmawiać o tym, co zrobiłeś w ciągu dnia i oceń, ile pozytywnych rzeczy zrobiłeś. Możemy zrobić to samo, kiedy wróci ze szkoły.
Musimy zaakceptować to nasze dzieci muszą rosnąć i zarządzać swoimi emocjami we własnym tempie, z wyzwaniami, z którymi muszą się zmierzyć w swoim życiu. Jeśli robimy wszystko z miłością i determinacją, możemy pomóc dziecku stać się dorosłym w pełni zintegrowanym w społeczeństwie.