00
Edukacja naszych dzieci to jeden z naszych obowiązków jako rodziców. Szacunek jest priorytetem która jest zarządzana w ramach rodziny, a gdy istnieją dualności, udajemy, że agresywność nie jest wymuszona. Zjawisko to występuje, gdy obserwujemy, że nasz syn znęca się nad nami psychicznie.
Jest wiele rodzin, które przez te lata musiały: zgłoś swoje dzieci za różne konflikty z agresją fizyczną i psychiczną. Skarga została ujawniona, gdy nie ma wyjścia, mając jednakowy wpływ na ból zarówno syna, jak i rodziców.
Kiedy powinniśmy rozważyć przemoc psychiczną?
Jest to fakt obecny w wielu domach i pytanie brzmi, jak rozpatrywać nadużycia w zależności od pochodzenia i wieku dziecka. Kłótnia, zniewaga lub odpowiedź 4-letniego dziecka, 8-10-latka lub 14-16-letniego nastolatka to nie to samo. Problem pojawia się, gdy taka sytuacja psychologicznie atakuje głowy niektórych rodziców i tworzy toksyczne i obraźliwe środowisko.
Spadek empatii i braku szacunku zaczyna się, gdy dzieci są małe. Dziecko wystarczająco zdolne i z niewielką podstawą manipulacji, już poczuje potrzebę rzucenia wyzwania rodzicom udowadniając swój autorytet. W tym momencie testują, a następnie czekają, aby zobaczyć, co się stanie.
Jeśli rodzice nie byli w stanie poradzić sobie z tą sytuacją, to właśnie wtedy mogą stać się kontrolowanie dzieci z ich żądaniami. Robią to szczególnie z matkami i nie przestrzegają już zasad ani ograniczeń. W wielu z tych przypadków jest jeszcze gorzej i od czego wszystko się zaczęło zagrożenie psychologiczne, ostatecznie staje się fizycznym atakiem.
Dlaczego dochodzi do tego nadużycia psychicznego?
Są to na ogół dzieci, które: dorastali z brakiem wartościNie mieli uczucia ani emocjonalnej więzi ze swoimi rodzicami ani z resztą ludzi. Charakteryzują się „Syndrom cesarza” za brak świadomości, ponieważ nie potrafią dostrzec emocji i są emocjonalnie niewrażliwi.
Kiedy chcesz ich edukować i nauczyć ich na własnych błędach, co do zasady nie reagują już na swoje zdolności edukacyjne. W większości przypadków są to zazwyczaj ludzie, którzy skupiają się na własnym ego i obracają wszystko na swoją korzyść, niezależnie od potrzeb czy próśb innych. Na ogół mają niską empatię i nie będą się o nic obwiniać.
Dokonywanie ogólnej wizualizacji to dzieci lub młodzież, które zawsze są w konflikcie z rodzeństwem, rodzicami, a nawet przyjaciółmi. Przywiązanie do rodziców zniknęło, nigdy nie kwestionując tego, jak ważni są.
Jak zapobiegać krzywdzeniu psychicznemu naszego dziecka?
Podstawa takiego problemu zaczyna się od własnego środowiska. Dzieci trzeba wychowywać od najmłodszych lat, aby nie stosowały przemocy i dlatego nie powinniśmy jej, jako rodzice, stosować wobec nich. Rodzice jako pierwsi egzemplifikować z nadużyciami od szantaż nie jest dobry lub dyskusje, które kończą się laniem.
Edukacja emocjonalna Jest to część tego rodzaju nauczania, że dzieci powinny być kształcone, nawet od najmłodszych lat. Wszystko zaczyna się od komunikacji, od dzielenia się doświadczeniami, obawami, emocjami, gustami… W ten sposób emocje są zarządzane naszych dzieci od najmłodszych lat.
Nie musisz być zadowolony ze wszystkich ich życzeń ani asertywny we wszystkim, o co nas proszą. Oni też muszą wiedzieć jak muszą zdobywać swoje osiągnięcia, denerwuj się, gdy jest to konieczne i miej samokontrola przez swoje emocje.
Jest to skomplikowana sprawa do zarządzania i gdzie rodzice powinni kierować tą rolą samokontroli. Rodzice powinni jako pierwsi zarządzać emocjami. Niepewność to ta, która dominuje we wszystkim i jeśli odejdziemy od tego, możemy pomóc naszym dzieciom, gdy są zdezorientowane i niepewne. Musimy postawić na pierwszym miejscu komunikację jako jednostkę rodzinną i sprawić, by nasze dzieci poprawić swoją samoocenę.