U starszych nastolatków objawy i leczenie choroby afektywnej dwubiegunowej są znacznie bardziej podobne do tych obserwowanych u dorosłych. Ale posiadanie nastolatka z tym schorzeniem wiąże się z wieloma różnymi problemami. Gdy dorastają nastolatki mogą być urażone, jeśli czują, że narzucasz im leczenie.
Jeśli u twojego nastolatka zdiagnozowano chorobę afektywną dwubiegunową, ważne jest, abyś mu niczego nie narzucał, pozwolił mu omówić z tobą możliwości leczenia i poczuć, że ma coś do powiedzenia na ten temat. Porozmawiaj szczerze ze swoim dzieckiem lub terapeutą dziecka o możliwościach leczenia i które z nich będą najbardziej odpowiednie w każdym przypadku.
Staraj się nie budować wrogich relacji z dzieckiem w związku z jego leczeniem lub lekami. Podobnie jak w przypadku dorosłych, kluczowe jest, aby nastolatki z chorobą afektywną dwubiegunową unikały alkoholu i narkotyków, które mogą wchodzić w interakcje z lekami lub powodować lub pogarszać epizody nastroju.
Ryzyko wystąpienia problemu nadużywania substancji jest znacznie wyższe u nastolatków z chorobą afektywną dwubiegunową niż u ich rówieśników. Ważne jest również, aby utrzymywać regularne rutyny dotyczące czasu snu i czuwania oraz rozwijać się skuteczne strategie radzenia sobie ze stresem i dystresem.
Na chorobę afektywną dwubiegunową nie można wyleczyć, ale ważne jest, aby połączyć leczenie terapeutyczne i leki, aby nastolatek zaczął panować nad własnymi emocjami, a przede wszystkim rozumiał, że może mieć dobrą jakość życia. Wsparcie rodziny i najbliższego otoczenia jest niezbędne, aby osiągnąć dobre wyniki w życiu nie tylko dorastającego dziecka, ale także w życiu rodzinnym w ogóle. Zaangażowanie wszystkich dla dobra wspólnego jest fundamentalne, pamiętając, że nikt nie jest winien dorastającego cierpiącego na tego typu zaburzenia.