Czasami wydaje nam się, że konieczne jest wychowanie dzieci do wartości, oczywiście, że jest to niezbędne i konieczne. Wartości i edukacji uczy się w domu, ale zanim nauczysz dzieci mówić „przepraszam”, „przepraszam” i „dziękuję”, my, dorośli, musimy nauczyć się to mówić. Ale nie po to, aby powiedzieć to innym, ale aby powiedzieć to naszym własnym dzieciom, gdy zajdzie taka potrzeba.
Dzieci uczą się na przykładzie rodziców i trzeba to brać pod uwagę każdego dnia w roku. Jeśli chcesz, aby Twoje dzieci nauczyły się mówić „Przepraszam”, „Przepraszam” i „Dziękuję”, powinieneś najpierw im o tym powiedzieć. Nie wstydź się, nie jesteś istotą wyższą ... Oni nie są istotami wyższymi, daleko od tego. Uczcie ich pokory, aby nauczyli się pokory.
Zanim dziecko nauczy się przepraszać
Zanim dziecko będzie mogło przeprosić, musi zdać sobie sprawę z tego, co zrobiło źle ... Coś, co dzieci poniżej 5 roku życia mogą uznać za dość trudne. Małe dzieci są w fazie egocentrycznej i nie zawsze rozumieją, co jest dobre, a co złe. Dlatego zarówno rodzice, jak i nauczyciele powinni wkroczyć i wskazać, kiedy przeprosiny są konieczne. W dwulatkach konieczne będzie stosowanie zasad, aby się uczyły dobro od zła i daj mu znać, kiedy trzeba będzie przeprosić. Jeśli nie mówi tego, gdy jest mały, nie martw się, ważne jest to, że rozumiem jego znaczenie.
Zamiast tego, Kiedy dzieci mają od 3 do 5 lat, muszą zrozumieć, dlaczego ważne jest, aby mówić, co czują a ponadto muszą zacząć to robić stopniowo… A ty będziesz ich maksymalnym przykładem. Jeśli chcesz, aby Twoje małe dzieci mówiły, co czujesz, powinieneś w prosty sposób wyjaśnić, dlaczego jest to ważne: „Przepraszamy, gdy robimy coś, co denerwuje inną osobę”. Chociaż prawdą jest, że w tym wieku dzieci nie są w stanie mentalnie postawić się w miejscu innych, ważne jest, aby zacząć pracować nad empatią w młodym wieku, ziarnem, które niewątpliwie przyniesie dobre owoce w przyszłości. Ważne jest, aby zwrócić uwagę, jak czuje się inne dziecko i że maluchy próbują je sobie wyobrazić, zadając następujące pytanie: „Luis płacze, jak myślisz, jak się czuje?”.
Pracując nad przeprosinami, należy wziąć pod uwagę zachowanie, a nigdy dziecko. Oznacza to, że dzieci muszą zrozumieć, że należy zmienić zachowanie i że nie ma z nimi nic złego. Przeprosiny nic nie znaczą, jeśli zachowanie się nie zmienia. Z tego powodu ważne jest, aby przeformułować zasady i przestrzegać konsekwencji.
Twój przykład jest najważniejszy
Dzieci uczą się od dorosłych i jeśli naprawdę chcesz, żebym przywiązywał wagę do słów „przepraszam” i „przepraszam”, powinieneś być dla nich najlepszym przykładem. Dzieci muszą dostrzec w dorosłych, że biorą również odpowiedzialność za swoje zachowanie, a także pokazać, że liczy się nie samo zachowanie, ale uświadomienie sobie błędu i znalezienie rozwiązania, aby nie zdarzyło się to następnym razem.
Na przykład, jeśli pewnego dnia krzyczysz na swoje dzieci, ponieważ denerwowałeś się pracą lub z jakiegokolwiek innego powodu, nie pozwól, aby te uczucia padły na głuche uszy. Płacz zawsze będzie ranił dusze twoich dzieci Dlatego tak ważne jest, abyś prosił o przebaczenie i pokazywał, że jesteś odpowiedzialny za niewłaściwe zachowanie, które popełniłeś. Wyjaśnij dziecku, dlaczego na niego krzyczałeś, dlaczego nie jest w porządku i że następnym razem będziesz w stanie zapanować nad swoimi negatywnymi emocjami (a potem zrób to). Jednym ze sposobów kontrolowania tych emocji jest wyjście z pokoju, w którym wydaje się, że masz zamiar wybuchnąć emocjonalnie, weź głęboki oddech i policz do 20. Następnie ponownie pomyśl o sytuacji i podejdź do niej spokojnie i spokojnie. Siłą nie w krzykach, ale w ciszy.
To samo dotyczy sytuacji, gdy chcemy, aby dzieci nauczyły się podziękować i być wdzięczne. Kiedy twoje dzieci robią coś dla ciebie, cokolwiek to jest, nawet najmniejszy szczegół ... Dziękuję im, zasługują na to. Jeśli na przykład poprosisz go o szklankę wody, a on ci ją przyniesie, podziękuj mu! Jeśli powie Ci, że ładnie wyglądasz w swoim nowym garniturze, podziękuj mu! Zasługują na pocieszenie emocjonalne wynikające z podziękowań.
W ten sposób nauczą się, jak ważne jest dziękowanie, a to, co najlepsze, dowiedzą się, jak to jest otrzymać to słowo ... Satysfakcja z robienia czegoś dla drugiej osoby i to, że druga osoba jest wdzięczna, niewątpliwie budzi wielkie uczucie empatia i pokora, których dzieci muszą się nauczyć. Ale oczywiście w twojej mocy jest nauczenie ich, że jest dobrze urodzony, być wdzięcznym.
Jak pomóc dzieciom to zrobić
Dzieci muszą nauczyć się przyznawać się do winy i być wdzięcznym. Mogą być przestraszeni, zawstydzeni lub nieśmiali, gdy przepraszają, więc nie przegap następujących pomysłów, które pomogą Ci to zrobić:
- Zachowaj neutralność w obliczu konfliktów, szukaj rozwiązań.
- Rób rzeczy razem z dzieckiem, jeśli uznasz, że jest mu trudno zrobić to samemu, ale nie zmuszaj go do robienia rzeczy, na które nie ma ochoty.
- Nie nalegaj ani nie zmuszaj swojego dziecka do mówienia, co czuje, może to pogorszyć sytuację.
- Utrzymuj swój gniew pod kontrolą.
- Przejmij inicjatywę, gdy Twoje dziecko jest zbyt zdenerwowane, aby powiedzieć, co o sobie czuje, pomóż mu wyrazić swoje emocje słowami.
- Uważaj, jeśli jest to zbyt łatwe. Ważne jest, aby dzieci nie uczyły się mówić „przepraszam”, „przepraszam” lub „dziękuję”, nie wiedząc naprawdę, co to znaczy lub nie wiedząc, dlaczego to mówią. Jeśli tak się stanie, w mgnieniu oka powtórzą obraźliwe zachowanie.
Rodzice muszą zdać sobie sprawę z tego, czy naprawdę postępują konsekwentnie w edukacji swoich dzieci i czy są dla nich najlepszym przykładem.