W ciągu pierwszych trzech lat życia dzieci zaczynają rozwijać zdolność przeżywania emocjonalnego lub psychicznego stanu innej osoby. W literaturze naukowej można znaleźć następujące definicje empatii: „Dowiedz się, co czuje inna osoba”, „poczuj, co czuje inna osoba” i „odpowiedz ze współczuciem na cierpienie innej osoby”.
Pojęcie empatii odzwierciedla społeczny charakter emocji, ponieważ łączy uczucia dwóch lub więcej osób. Ponieważ życie ludzkie jest zbudowane na związkach, niezwykle ważną funkcją empatii przez całe życie jest wzmacnianie więzi społecznych.
Istnieją badania pokazujące, że istnieje korelacja między empatią a zachowaniem prospołecznym. W szczególności zachowania prospołeczne, takie jak pomoc, dzielenie się, pocieszanie lub troska o innych, ilustrują rozwój empatii i jak uważa się, że doświadczenie empatii jest związane z rozwojem zachowań moralnych.
Dorośli modelują zachowania prospołeczne / empatyczne u dzieci na różne sposoby. Na przykład te zachowania są modelowane poprzez miłosne interakcje z innymi lub poprzez wychowywanie dziecka.
Jednym ze sposobów wspierania rozwoju empatii u małych dzieci jest tworzenie kultury opieki we wczesnym dzieciństwie. Pomaganie dzieciom w zrozumieniu uczuć innych jest integralną częścią każdej rodziny. Relacje między nauczycielami, między dziećmi a rodzicami oraz między dziećmi a każdym dorosłym, który z nimi na co dzień mieszka, musi wzmacniać empatię.
Empatia jest podstawą funkcjonowania społeczeństwa, dlatego jest podstawowym obowiązkiem dorosłych, aby dzieci mogły wzrastać, rozumiejąc i szanując siebie, a zatem także innych. Czy Twój dom wystarczająco pracuje nad empatią w życiu codziennym?