Rozmawiamy z Laurą Perales: „Jedynym sposobem na zdrowe życie seksualne jest promowanie zdrowego wychowania”

Rozmawialiśmy o seksualności dzieci z Laurą Perales Bermejo; Laura jest psychologiem dziecięcym i specjalizuje się w profilaktyce oraz psychologii okołoporodowej. Na twojej stronie Samoregulujące rodzicielstwo dowiesz się trochę więcej. Dokładnie tam znajdziesz artykuł o nazwie „Zapobieganie i zalecenia dotyczące wykorzystywania seksualnego dzieci”, w którym można przeczytać: „Wbrew temu, co się myśli i jak już wcześniej skomentowaliśmy, pozwolenie dziecku na doświadczanie lub odkrywanie seksualności na podstawie jego ciekawości nie jest szkodliwe (o ile jest w zdrowy sposób)”.

To był ten tekst, dzięki któremu zacząłem poznawać bohaterkę tego wywiadu i jej twórczość. Oprócz psychoterapii z dziećmi i dorosłymi, Laura prowadzi warsztaty na takie tematy, jak seksualność w dzieciństwie czy ograniczenia i napady złości; i ma swój własny coroczny program szkolenia świadomego rodzicielstwa; Znane są również ich „kręgi rodzinne” (w których uczestnicy uczą się w sposób doświadczalny). Kończąc prezentację, muszę powiedzieć, że w swojej pracy zawodowej zawsze przekazuje potrzebę ludzi, rodzin i społeczeństwa, zmienić sposób traktowania dzieci, ponieważ często to, co uważamy za problem, jest w rzeczywistości próbą przystosowania się dziecka do otoczenia. Zostawiam Wam wywiad:

Madres Hoy: Czy nadal przekazujemy dzieciom złe poglądy na temat seksualności? Czy jesteśmy nowocześni, ale nadal uważamy seks za „brudny”, czy to tylko moje postrzeganie?

Laura Perales: Rzeczywiście, seksualne tabu jest nadal w mocy, chociaż maskujemy je za pomocą wolności. Jest to coś pokoleniowego, uwarunkowane tymi samymi represjami, jakich doświadczyliśmy w dzieciństwie, a także koncepcją seksualności jako czegoś brudnego, do ukrycia, nie mającego nic wspólnego z naturalną seksualnością. W innych kulturach mniej zanieczyszczonych niż nasza doświadczenie seksualności jest pełne, bez tabu i ukrywania. Okazuje się, że w tych społeczeństwach nie ma przemocy i nie jest to przypadek. Stwierdzono, że przyjemność somatosensoryczna i brak wyparcia seksualności wykazują odwrotną korelację z przemocą.

MH: Jeśli seksualność i jej ekspresja jest zdrowa, jeśli jest częścią naszego rozwoju ... jak możemy wyjaśnić, że wciąż ją ukrywamy?

LP: Z tego samego powodu, o którym wspomniałem wcześniej, jeśli ktoś doświadczył wyparcia seksualności i przekazania tej koncepcji jako czegoś brudnego (a to nie tylko w domu, jest to coś społecznego), bez względu na to, jak bardzo ta teoria jest znana i rozumie, że jest zdrowy, pojawią się działania represyjne (nawet w postaci spojrzenia, dyskomfortu ...). Informacje są potrzebne, aby obalić mity, a także osobistą psychoterapię.

MH: Jak rozwija się seksualność dziewcząt i młodych chłopców? (Do 6 lat).

LP: Seksualność to coś, co jest obecne od momentu poczęcia, przechodząc przez różne etapy. Ponieważ seksualność to nie tylko stosunek płciowy dorosłych, bardzo ograniczamy tę koncepcję. Seksualność to wszystko, co wiąże się z przyjemnością. Na przykład dziecko przyjemnie ssące matkę to seksualność. Od trzeciego roku życia następuje odkrycie genitaliów, rozpoczynające grę w tym sensie. Wraz z wejściem w życie towarzyskie, z innymi dziećmi, pojawia się też wśród nich eksploracja. I pytania, których rodzice tak się boją. To wszystko jest zdrowe, zupełnie normalne.

MH: Kiedy dzieci są małe, chcą wiedzieć wszystko i zadawać pytania, rodzice trochę się boją tych pytań i brakuje nam naturalności, ale jak możemy być naturalni, skoro dorastaliśmy w środowisku ograniczeń? Czy musimy odpowiadać na wszystkie obawy naszych dzieci?

LP: Tak, ważne jest, abyśmy ich nie okłamywali ani ich nie unikali, musimy odpowiedzieć na to, o co nas proszą, kiedy nas pytają, bez uprzedzania lub wygłaszania obszernych rozmów, odpowiadając na to, o co nas pytają. Ten strach przed udzieleniem im odpowiedzi zmniejsza się, gdy tylko rodzice zrozumieją, że oprócz bycia czymś zdrowym, jeśli nie udzielą im odpowiedzi, dzieci będą szukać ich gdzie indziej. I oczywiście wizja seksualności, którą znajdą w społeczeństwie, nie jest zdrowa.

MH: Czy są tematy, które są ważne do omówienia z dziewczętami i chłopcami przed osiągnięciem dojrzałości?

LP: Oczywiście z wielu tematów, a ten dotyczący seksualności jest jednym z nich. Zdrowe doświadczenie i informacje, które są bliższe naturalnej seksualności (nie chorym, ale społecznym), zapewnią im broń przeciwko wykorzystywaniu seksualnemu i praktykom, których nie chcą wykonywać, nawet jeśli są presja społeczeństwa. To tabu jest nasze, a nie ichJeśli odtworzymy cykl i nadal będziemy im pokazywać, co jest niezdrowe, lub ukrywać, co jest zdrowe, oni również będą cierpieć.

MH: Dzieje się tak w okresie dojrzewania (być może w wieku około 15 lat?), Kiedy osoba jest zainteresowana związkami seksualnymi podobnymi do tych, które mamy jako dorośli i czy od tego czasu dorośli mają obsesję na punkcie możliwych zagrożeń?

LP: Czasami pojawia się jeszcze przed tym wiekiem, problemem nie jest moment dorastania, w którym to się dzieje, ale wypaczona informacja, która do nich dociera i nawiązanie relacji tylko z powodu presji społecznej lub roli płciowej (także nienaturalnej). Mianowicie, ryzyko nie polega na tym, że mają związki, ale że mają je bez chęci posiadania ich, bez ochrony, w niebezpiecznych miejscach ... Możemy temu zapobiec, po pierwsze poprzez rodzicielstwo, które ma więź i kontakt, w którym ego dziecka może być solidnie zbudowane, po drugie bez tłumienia seksualności z dzieciństwa, aby szukało przyjemnego doświadczenia (ani przymusowego, ani chorego) i posiadało niezbędne informacje Po trzecie, ufając im i pozwalając im zabrać swoich partnerów do domu, w bezpiecznym środowisku, ze środkami antykoncepcyjnymi. Różnica między przyzwoleniem na to lub nie polega na tym, że jeśli na to nie pozwolimy, i tak będą mieli związki., ale na polanie, być może pijany lub odurzony, i to w bardzo zły sposób, z ryzykiem, jakie to oznacza.

MH: Jak wiecie, istnieją pewne wiadomości, które mówią nam o praktykach związanych z ryzykiem u nieletnich (na przykład dok). Nie zastanawiając się, czy są to miejskie legendy, czy jest możliwe, że dziewczęta i chłopcy mogą budować swoją seksualność w zdrowy sposób? Jakie warunki należy w tym celu podać?

LP: Tak, to istnieje, molo (i inne praktyki) nie są miejską legendą. Znałem nawet przypadki dzieci w wieku 12 lub 13 lat, które to praktykowały; i ciąż w tym wieku. Nienaturalne role płciowe, machismo, mają z tym wiele wspólnego.

Cały system pokazuje chłopcom, że powinni zachować swoje emocje, być „macho” i założyć but, który nadepnął na kobiety, a my uczymy dziewczynki, że powinny pozostać pod butem i być przedmiotami. Mnóstwo ciągłych wiadomości w obu kierunkach bombarduje ich od dzieciństwa, od reklam, piosenek, seksistowskich zabawek itp. Ponadto tego typu praktyki są wynikiem nieobecnego lub autorytarnego wychowania, które zwykle dotyczy dzieci, a także tłumienia naturalnej seksualności.

Aby temu zapobiec, pierwszą rzeczą, którą musimy zrobić, jest zrozumienie biologii, czego potrzebuje dziecko i dziecko, odróżnienie jej od kultury, a także internalizacja, że ​​wszystko, co dzieje się podczas rodzicielstwa, może objawiać się po latach. Wszystko się sumuje, nie ma oddzielenia między tym, co dzieje się, gdy są dziećmi, a tym, czego doświadczają w okresie dojrzewania. Ważne jest, aby podnosić świadomość, zdrowie psychiczne ich dzieci i ludzkości przyszłości zależy od troski o bezpieczeństwo, więź, skórę i oczy. Ego dziecka ukształtuje się w pierwszych trzech latach życia, a do tego potrzebuje jego matki (to jest biologiczne, nie jest to kwestia ideologii). A matka potrzebuje „plemienia”, które się nią opiekuje, rozpieszcza ją, sprzyja jej odpoczynkowi, aby się nią zaopiekować. To wielka porażka naszej organizacji społecznej, matki są samotne, przytłoczone, niewidzialne, obwiniane nawet o oddychanie. Czasami są matkami z powodu presji społecznej, bo zakłada się, że będąc kobietą trzeba być, kiedy tak ważna jest miłość, bez zobowiązań i narzuconej roli.

W społeczeństwach, o których wspomniałem na początku, bliskich naturalnemu, bez represji seksualnych, jest też wyjątkowa troska o macierzyństwo, plemię, które chroni matki i sprzyja biologicznemu zjawisku. Nie ma to nic wspólnego z naszą kulturą. To sprzyjałoby, wraz z wychowywaniem więzi, ukształtowaniu się solidnego ja i braku pustki do wypełnienia, co pozwoliłoby tym nastolatkom odmówić rzeczy, których nie chcą robić (jeśli nie chcą), molo, narkotyki, alkohol ... Przez większość czasu robią te rzeczy z powodu presji ze strony grupy, próbując nadać obraz „starszemu”lub właśnie jako bunt przeciwko zakazowi dorosłych. A seksualność jest zakazana, ukryta w naszym społeczeństwie.

MH: A tak przy okazji, chociaż każda osoba doświadcza seksu w bardzo osobisty sposób i wszyscy mamy własne potrzeby ... czy istnieje sposób na zdrową seksualność? który jest?

LP: Wiele osób nawet nie wie, co to jest orgazm. Albo nie odczuwają przyjemności (czasami pojawia się nawet cierpienie), albo jest jej niewielka część, która nie ma nic wspólnego z prawdziwym orgazmem (chociaż osoba nigdy go nie doświadczyła, wierzy, że ma orgazm). Ale jak wspomniałem wcześniej, seksualność wykracza poza genitalność dorosłych. To przyjemność. Są ludzie, którzy zaprzeczają doświadczeniu przyjemności, pojawia się samokaranie, poczucie niegodności, które utrwala się od wczesnego dzieciństwa, z wypieraniem się np. Ramion rodziców, wyrzutów dotykania genitaliów, postępujące odłączanie się ciała i tego, co dla nas przyjemne, co pojawia się przy nawykowym, oderwanym wychowaniu, obciążonym karami, kłótniami, brakiem zabawy, kontaktem itp.

Jeśli odłączymy się od naszego ciała i przyjemności, jak będzie wyglądać nasza dorosła seksualność? Jedynym sposobem na zdrowe życie seksualne jest promowanie zdrowego rodzicielstwa i porzucenie ról płciowych.

MH: Co byś powiedział rodzicowi, który jest zaniepokojony tym, że odkrył, że jego córka lub syn się masturbują?

LP: Nie przejmuj się wcale, co jest dobrym znakiem, że tak się dzieje. Zamiast się niepokoić, mówi jej, że on też to robi i że to przyjemne. W ten sposób pomagamy dziecku nie uwewnętrzniać, że jest to coś niewłaściwego lub że czuje się winne z powodu odczuwania przyjemności.

MH: A co powiesz innemu rodzicowi, który jest zdezorientowany, ponieważ jego nastolatek chce wkraść się do pokoju ze swoim partnerem?

LP: Cóż, to samo, o czym wspomniałem powyżej, jakie będą mieli relacje, czy ich zostawimy, czy nie, pozwolenie im na związki w domu ochroni ich przed niebezpieczeństwem, mając je wszędzie i bez żadnej ochrony.

MH: Jak oceniasz edukację seksualną szkół i instytutów w naszym kraju?

LP: Musisz dużo poprawić. Nie wiem, co się robi we wszystkich ośrodkach, ale to, co widziałem w odniesieniu do edukacji seksualnej, ma więcej wspólnego z zakładaniem prezerwatyw lub podawaniem tamponów niż z seksualnością. Musielibyśmy przestać represjonować, bardziej niż coś uczyć. Jak mamy uczyć dorosłych seksualności, skoro już jesteśmy zablokowani?

Wreszcie Mogę podziękować Laurze za współpracę i mam nadzieję, że wywiad bardzo Ci się spodobał. Podobało mi się to robić i chociaż trudno mi wybrać, pozostaje mi zdanie: „Kompletny system pokazuje dzieciom, że powinny zachować swoje emocje dla siebie, być„ macho ”i założyć but na kobiety i uczymy dziewczyny, które powinny pozostać pod tym butem i być przedmiotami. Myślę, że całe społeczeństwo powinno poważnie przemyśleć traktowanie dzieci, ale także role płciowe i inne nieporozumienia, które przekazujemy dobrowolnie lub niechętnie, w przeciwnym razie problemy, które już mamy (takie jak przemoc na tle płciowym) może być raczej zaostrzona niż rozwiązana.