Według Hiszpańskie Towarzystwo Ratownictwa Pediatrycznego, skurcze szlochania (Czasami mówimy o „siwieniu dziecka”) „To są epizody, które następują po strachu, upadku, uderzeniu lub skarceniu. Dziecko przestaje gwałtownie oddychać i zaczyna robić się fioletowe lub bladeW końcu zwykle płacze. Powrót do zdrowia jest całkowity i szybki, w mniej niż minutę, chociaż może być trochę senny ”. Zdarzyło się to mojej córce 3 lub 4 razy, gdy była dzieckiem, i zapewniam cię, że jeśli nie wiesz, o co chodzi, to bardzo przeraża, ponieważ naprawdę myślisz, że ona się dusi i masz obowiązek odwrócić sytuacja.
Zwykle występuje u zdrowych niemowląt od (około) sześciu miesięcy do maksymalnie 6 latchociaż od 4/5 lat prawdopodobnie zostaną przekroczone; niektóre źródła podają, że mogą występować u 5 do 7 procent populacji dzieci w tym wieku. Aby nieco rozszerzyć informacje, wyjaśnij, że nie jest to epilepsja, nawet jeśli jest nagła i nie wiąże się ze znacznym zagrożeniem dla zdrowia, dotknięte chorobą dziecko odzyskuje przytomność i oddycha w ciągu kilku sekund.
Najbardziej rozpowszechniona wersja pod względem intencjonalności, ujawnia, że dziecko nie prowokuje go celowo do „drażnienia”; tak naprawdę mówimy o bardzo małych ludziach z niedojrzałymi mózgami, którzy w każdym razie tracą kontrolę nad wyrażaniem swoich emocji. Nie zapominajmy, że mają jeszcze wiele lat, aby stracić swoją niewinność, krótko mówiąc: bardzo wątpliwe jest myślenie, że chcą nas niepokoić.
Zrozumienie skurczu szlochania.
Przyczyną może być zdenerwowanie lub „przestraszenie”, na przykład bycie „skarconym” przez mamę lub tatę lub przeszkadzanie przez starsze rodzeństwo. Mając pewną zdolność obserwacji, możemy nawet przewidzieć i przewidzieć pojawienie się płaczącego skurczu, zbliżając się do dziecka, rozmawiając z nim cicho, nawet (jeśli już nie zaczął cierpieć) trzymając go w ramionach ... chociaż te epizody zaczynają się i kończą, nikt nie lubi (a przynajmniej tak mi się wydaje) być obserwowanie, jak ich dziecko zaczyna głośno płakać. Zmienia kolor na czerwony, następnie fioletowy, a nawet przestaje oddychać.
Zidentyfikowano dwa rodzaje skurczów szlochających: blada (blada twarz) i sinica (zasinienie)W obu występuje bezdech i brak świadomości (nawet na minutę, a to dużo dla tych, którzy tego nie wiedzą). W ciężkich przypadkach dochodzi również do drgawek, które nie pozostawiają żadnego rodzaju obrażeń: ale bądź bardzo ostrożny! ponieważ napad trwający dłużej niż 60 minut musi zostać poddany przeglądowi przez pediatrę, nawet jeśli to się kończy.
Nigdy nie rób tego podczas płaczącego skurczu.
- Nie trać spokoju, nie krzycz ani nie wrzeszcz na dziecko.
- Nie potrząsaj tym, nie potrząsaj tym.
- Nie wkładaj mu palców do ust, bo się nie dusi.
- Nie próbuj go zatrzymywać, gdy zostanie uruchomiony.
- Trzymaj go z dala od przedmiotów, które mogą cię uderzyć i zranić.
Biorąc pod uwagę wiek, Nie skarciłbym też (z mojego doświadczenia) dziecka w tym wiekuChociaż krąży wiele porad dotyczących upominania dziecka, rzekomo „za wyrażanie siebie” w ten sposób, szczerze wierzę, że brakuje nam cierpliwości, by dojrzewały i radziły sobie z emocjami w inny sposób. Oczywiście niekontrolowane krzyczenie na to, co się dzieje, a następnie zbesztanie go, powiedziałoby mi więcej o niedojrzałości dorosłego niż dziecka.
Moje dziecko dostało płaczącego skurczu, co mam zrobić?
Możesz porozmawiać o tym ze swoim pediatrą, aby rozwiać wszelkie wątpliwości, ale pamiętaj, że „nie są wyleczeni”; i chociaż w teorii nie można im zapobiec, w praktyce istnieją oznaki, które pozwalają nam przewidywaćPonadto (i to jest ważne) płaczący skurcz będzie pojawiał się częściej po południu, w czasie, gdy dziecko jest zmęczone, więc rozwiązaniem byłoby wypróbowanie spokojnego otoczenia, gdy myślisz, że może to na niego wpłynąć.
Pamiętaj, że nawet jeśli jest dzieckiem, możesz mówić do niego cicho i powiedzieć mu, że zamierzasz mu pomóc w przejściu przez odcinki. Odwiedź lekarza, jeśli dziecko ma mniej niż 5 miesięcy lub ma drgawki (a zwłaszcza jeśli trwają dłużej niż minutę). Sekwencja to: bezdech + zmiana tonacji twarzy + płacz, potem wszystko wraca do normy; Jeśli maluch cierpi na skurcz szlochania, nie masz wielu powodów do zmartwień, ale możesz je zrozumieć (i być może ich uniknąć), aby wszyscy byli spokojni. Zrobiłem tak.