Dziś jest poświęcony stwardnieniu rozsianemu, chorobie o tysiącu twarzy. To jest jeden choroba neurologiczna, która bardziej dotyka młodychi dzieci. Tak więc postępy w ich leczeniu znacznie poprawią życie tych osób, które mogą być dotknięte ważne ograniczenia. To bardzo upośledzająca choroba.
Dzięki wielu śledztwom, które przeprowadzono w walce z Covid-19, służyły one: postęp w badaniu innych chorób, wśród nich ten, który nas dotyczy. I to jest tak, że w nauce wszystko jest ze sobą powiązane. Porozmawiamy o tych i innych kwestiach podczas Światowego Dnia Stwardnienia Rozsianego.
Związek między szczepionką Covid-19 a stwardnieniem rozsianym
W styczniu tego roku czasopismo Science opublikowało pracę tej samej grupy, która zsyntetyzowała szczepionkę Pfizer/BioNTech przeciwko Covid-19. Ta grupa naukowców z powodzeniem przetestowała inna szczepionka informacyjna RNA (mRNA), która tłumi objawy stwardnienia rozsianego. Test przeprowadzono tylko na zwierzętach i ich modelach stwardnienia rozsianego. Musimy być ostrożni i pomimo tego, że są to bardzo dobre i pełne nadziei wiadomości, przed nami jeszcze długa droga.
Te badania przeprowadzone przez grupę opracowującą szczepionkę Pfizer / BioNTech przeciwko Covid-19, mówią (dla laików na ten temat), że rozwój objawów stwardnienia rozsianego u zwierząt jest całkowicie stłumionystosowany przed pojawieniem się objawów. Można to więc uznać za leczenie zapobiegawcze.
Po zastosowaniu, gdy zwierzęta mają objawy, znacznie się cofają. Zwierzęta odzyskują część lub nawet całą swoją ruchliwość dzięki działaniu przeciwzapalnemu, nieregenerującemu. Jest to z pewnością bardzo obiecująca wiadomość, ale leczenie nie było badane na ludziach. To jest badanie przedkliniczne.
Szczepienia przeciwko Covid-19 i pacjentom ze stwardnieniem rozsianym
Grupa badająca stwardnienie rozsiane Katalońskiego Towarzystwa Neurologicznego zapewniła, że szczepionki zatwierdzone przeciwko Covid-19 są bezpieczne i nie pogarszają przebiegu stwardnienia rozsianego. Szczepienie nie zmienia mechanizmu działania leków stosowanych w leczeniu choroby. Nie wykazano również, że po otrzymaniu szczepionki istnieje zwiększone ryzyko epidemii.
Dlatego istnieje uzasadnione przekonanie, że Może być podawany pacjentom ze stwardnieniem rozsianym, zarówno tym leczonym, jak i tym, którzy nie są leczeni. Są ludzie bez leczenia, ponieważ choroba rozwija się u nich tylko w jej pierwszej fazie z łagodnymi objawami. Jedyne, co się wyróżnia, to fakt, że skuteczność samej szczepionki można zmniejszyć, stosując leki o większej sile immunosupresyjnej. W tym sensie zalecają znalezienie najlepszego czasu na szczepienie.
Katalońskie Towarzystwo Neurologiczne broni, że powinno być uważane za populacja zagrożona chorymi na stwardnienie rozsiane w wieku powyżej 65 lat, z wysokim stopniem niepełnosprawności, którzy muszą otrzymać lub otrzymali przeszczep szpiku kostnego lub leki immunosupresyjne. Narażenie to jest zawarte w dokumencie: Zalecenia dotyczące szczepień przeciwko COVID-19 dla pacjentów ze stwardnieniem rozsianym.
Inne postępy w badaniach nad stwardnieniem rozsianym
Ten związek między szczepionką informacyjnego RNA, której system mógłby być również stosowany u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym, nie jest jedynym postępem, jaki ma miejsce w leczeniu. Prace nadal się rozwijają zabiegi zastępujące utracone oligodendrocyty i mielinę.
Do teraz istnieje ponad 10 zatwierdzonych metod leczenia stwardnienia rozsianego u ludzi. Są to leki immunomodulujące, które spowalniają przebieg choroby, ale nie mogą jej całkowicie zatrzymać ani wyleczyć. Leki te często mają znaczące skutki uboczne, takie jak zmniejszenie skuteczności obrony przed innymi patogenami, poza wysokimi kosztami dla systemów opieki zdrowotnej. , .
W tym sensie badanie przeprowadzone w Stanach Zjednoczonych wykazało, że leczenie modyfikujące przebieg choroby wiąże się z niższymi kosztami całkowitymi, zarówno bezpośrednie, jak i pośrednie dla systemów opieki zdrowotnej. 69% tych oszczędności to bezpośrednie koszty opieki zdrowotnej, a pozostałe 31% straty w wydajności pracy.