Tiki u dzieci występują częściej, niż mogłoby się wydawać, zwłaszcza między 6 a 10 rokiem życia. Z powodu ignorancji wielu rodziców martwi się i nie wie, czy jest to normalne, czy nie, i czy pójdą sami, czy też konieczna jest pomoc medyczna. Pozostawiamy Ci niezbędne informacje o rodzajach tików i dla wiedzieć, kiedy się martwić a kiedy nie.
Co to są tiki?
Tiki są ruchy ciała, skurcze lub dźwięki, które są nagłe, krótkie i powtarzalne które nie mogą być kontrolowane dobrowolnie. Istnieje kilka typów:
- Tiki motoryczne: obejmują ruch określonej liczby mięśni. Mogą być proste (niewielka liczba mięśni, takich jak tiki oczu i kończyn) lub złożone (występuje większa liczba mięśni, na przykład tiki skaczące lub uderzające).
- Tiki wokalne: zwykle towarzyszą tikom motorycznym. Mogą być również proste (jęki, kaszel, odgłosy) lub złożone (powtarzanie własnych lub cudzych wypowiedzi).
również mogą się zmieniać w czasie. Niektóre mogą zniknąć, a inne pojawić się na swoim miejscu lub różnić się intensywnością.
Czy tiki są normalne u dzieci?
Tak, tiki u dzieci są dość powszechne, zwłaszcza silniki. Badania wskazują, że blisko 15-20% populacji dzieci (szczególnie między 6 a 10 rokiem życia) przedstawia pewien rodzaj tików. Występują częściej u chłopców niż u dziewcząt i mogą być tak łagodne, że nawet nie są ich świadomi, ani nie przeszkadzają w ich codziennym życiu. Zwykle są spowodowane przez przyczyny genetyczne, neurobiologiczne i środowiskowe, takie jak sytuacje stresu, napięcia, wyczerpania lub niepokoju.
Większość tików nerwowych ma charakter tymczasowy, krótkotrwały i ustępuje samoistnie. z biegiem czasu. Najczęstsze tiki u dzieci to proste tiki motoryczne (mruga, gryzie wargi, wystawia język ...). Średni czas trwania przejściowych tików waha się od 1 do 12 miesięcy, podczas gdy przewlekłe tiki trwają dłużej niż rok. Przewlekłe tiki powodują duży dyskomfort i frustrację dla dziecka, ingerując w jego codzienne życie i powodując mu wielkie cierpienie. W takim przypadku, gdybyś musiał szukać pomocy medycznej traktować go tak, jak wpływa na inne aspekty twojego życia.
To neurolog, analizując objawy i ich wpływ na codzienne życie dziecka, określi najbardziej odpowiednie leczenie w jego przypadku. Można stosować środki zwiotczające lub zwiotczające mięśnie, ale ze względu na ich skutki uboczne należy bardzo uważać, aby sprawdzić, czy warto. Istnieją terapie psychologiczne, ale trudno je zastosować u dzieci.
Wskazówki dla rodziców dzieci z tikami nerwowymi
Jeśli masz dziecko, które ma tiki, te wskazówki mogą być bardzo przydatne:
- Nigdy nie karz go za to, że nie kontroluje tikóws. Jest to coś mimowolnego, na co nie ma wpływu, jeśli go zbesztasz lub ukarzesz, wygenerujesz więcej frustracji i niepokoju.
- W miarę możliwości unikaj stresujących sytuacji.
- Przeanalizuj, w jakich sytuacjach tiki występują lub nasilają się. Musimy uważnie obserwować, kiedy tiki występują częściej, aby móc wyeliminować lub zastąpić tę sytuację inną, aby odwrócić ich uwagę.
- Zwiększ swoją samoocenę. Oceń ich postępy i rzeczy, które robią dobrze. Aby zwiększyć jego samoocenę, możesz również powierzyć mu obowiązki stosownie do jego wieku i umiejętności, aby poczuł się lepiej.
- To jest zalecane zachęcać do technik relaksacyjnych abyś wiedział, jak stawić czoła stresującym sytuacjom, których nie będziemy w stanie uniknąć (egzaminy, prezentacje, przegrane ...).
- Nie proś go zbyt wiele. Ludzie-perfekcjoniści naciskają na siebie zbyt mocno, co jest kolejnym obciążeniem dla ich barków. Ważne jest, abyś był zdrowy, szczęśliwy i czuł się rozumiany i kochany przez rodziców.
- Nie śmiej się z niego. Wpłynęłoby to negatywnie na jego samoocenę i miałby więcej tików z powodu nerwowości. Ponadto Twoje dziecko musi odczuwać Twoją bezwarunkową miłość, już w szkole jest wyśmiewane, aby przyjmować je również w domu.
Na szczęście nerwowe tiki ustąpią samoistnie, zaraz po ich pojawieniu się. Musimy je widzieć naturalnie, nie przywiązywać zbytniej wagi, ale zwracać uwagę na to, jak dziecko żyje z tikami, jak na nie wpływają.
Bo pamiętaj ... w zasadzie nie powinno to być zmartwieniem, jeśli masz jakieś pytania, skonsultuj się z lekarzem.