Wskazówki dla rodziców, jak radzić sobie z przejściem dziecka do przedszkola

Kiedy nadchodzi dzień opuszczania dzieci w żłobku, rodzice mają mieszane uczucia, zwłaszcza strach i udrękę z powodu rozstania. Następnie przedstawimy kilka wskazówek, które pomogą rodzicom lepiej poradzić sobie z tym etapem.

Wraz ze zbliżaniem się września większość rodziców, którzy zamierzają zabrać dziecko do przedszkola, zaczyna się denerwować. Istnieją różne powody pozostawienia dziecka w żłobku, a każdy z nich jest osobisty. Rodzice pracują lub chcą, aby dziecko przystosowało się do innych środowisk i ludzi, towarzysko i ucz się nowych rzeczy. Wielu rodziców uważa, że ​​konieczne jest przyzwyczajenie się do podobnego środowiska, które zobaczysz w Colegio.

To normalne, że ktoś coś odczuwa niepokój i poczucie winy, ponieważ wcześniej dzieci znajdowały się pod opieką swoich rodziców lub krewnych, co do zasady. W wielu przypadkach dziecko nigdy nie było widziane tak długo poza tym środowiskiem. Nawet jeśli rodzice wiedzą, że dziecko będzie pod dobrą opieką, nieuniknione jest cierpienie z powodu braku go w pobliżu.

Obawy rodzą się przede wszystkim wtedy, gdy rodzice nie wiedzą, jaką reakcję dziecko będzie miało z innymi ludźmi przez kilka godzin, nie mówiąc już o niskim wieku lub nigdy wcześniej nie byli z nimi w separacji. Szanse na to, że dziecko będzie miało trudności i płacz przez pierwsze kilka dni są wysokie, więc rodzice już odczuwają udrękę, zanim to przeżyją. Do tego dochodzi poczucie winy przede wszystkim matki są przerażone reakcją dziecka i niepewnością, czy otrzyma odpowiednią opiekę.

Rady dla rodziców, jak stawić czoła separacji swoich dzieci

Stanowczość i bezpieczeństwo rodziców

Dzieci widzą i postrzegają wszystko. Rodzice powinni być świadomi i starać się przedkładać uczucia swoich dzieci ponad własne. Dziecko będzie cierpieć, jeśli źle je zobaczy, więc ich praca powinna polegać na pewności siebie i stanowczości, a jeśli muszą płakać, powinno to być wtedy, gdy dziecko ich nie widzi. Pożegnań nie należy przedłużać. Rodzice powinni zawsze się żegnać, całować, dawać do zrozumienia, że ​​ich kochają i że w określonym czasie po nie wrócą. Powrót wcześniej niż uzgodniono może pogorszyć proces.

Nie dodawaj stresu ani udręki do pierwszego dnia przedszkola

Kiedy nadejdzie pierwszy dzień przedszkola, najlepiej nie dodawać stresu ani pośpiechu, żeby dziecko się nie zdenerwowało i nie widziało, że idzie do fajnego miejsca, bo mógłby pojechać innego dnia. Ważne jest, aby wszystko było przygotowane, kontrolowane i aby dziecko nie zauważyło zainteresowanych rodziców. Rutyna pomaga rodzicom i dzieciom. Wszystko będzie sprzyjać wzajemnej niezależności i zaufaniu. Rodzice muszą zrozumieć, że nie robią nic złego i nie winić siebie. W ogóle nie opuszczają dziecka.

Spotkaj nauczycieli, obiekty i rób wizyty

Rodzice będą spokojniejsi i bardziej pewni siebie, jeśli znają ośrodek i jego specjalistów. Wszystko musi być zaufane i wcześniej odwiedzone. To jest ważne, by rodzice mogą spokojnie wejść do ośrodka i poznać udogodnienia, codzienne zajęcia i innych uczniów, rodziców i innych uczniów nauczycielstwo. Dzięki temu niepokój zostanie zmniejszony. Obecnie nauczyciele często wysyłają zdjęcia i filmy przedstawiające dziecko wykonujące zajęcia w klasie. Nawet w niektórych żłobkach są kamery internetowe i zdjęcia są publikowane w ich sieciach społecznościowych dla większej przejrzystości, co będzie bardzo pozytywne dla tych rodziców, którzy cierpią z powodu ignorancji lub niedowierzania.

Proces adaptacji musi być stopniowy dla rodziców i dzieci

Z biegiem dni pobyt małoletniego w przedszkolu musi się wydłużyć. W pierwszych dniach wygodnie jest, aby czas był krótki, a rodzice byli blisko na wypadek, gdyby musieli udać się do dyskomfortu dziecka. Dwulatki lub trzylatki rozumieją czynnik czasu, młodsze jeszcze tego nie robią, więc płacz jest dla nich normalny. W wielu przypadkach po kilku minutach dzieci są już rozproszone Zabawki. Zarówno rodzice, jak i dzieci będą stopniowo rozdzielane. Wiele dzieci przyzwyczaja się do tego w ciągu kilku dni lub tygodni.

Dziel się cierpieniem z innymi

Dziel się uczuciami i wrażeniami z innymi rodzicami To, że przeszli lub przechodzą przez to samo, jest konieczne i wyzwalające. Wentylacja jest odpowiednia i pozwala uwolnić wewnętrzne emocje. Niezbędne jest wzajemne wsparcie między ojcem a matką. Rozmowa z nauczycielami, bycie szczerym i ujawnianie swoich obaw i wątpliwości jest wygodne, a także możesz zdecydować, co zrobić, jeśli dziecku też jest ciężko.

Ciesz się czasem z dziećmi

To rozstanie będzie łatwiejsze, jeśli wcześniej dziecko spędziło już trochę czasu z innymi członkami rodziny lub przyjaciółmi i można się tego spodziewać. DOWykorzystanie czasu, w którym rodzice i dzieci mogą być razem, nadrabia inne chwile. Jeśli dziecko ma specjalną zabawkę lub taką, która przypomina mu dobre chwile z rodzicami, można mu ją zabrać ze sobą, aby ojciec i syn poczuli się związani.

Miej świadomość okoliczności, które utrudniają proces adaptacji

Zmiany są trudne dla każdego, więc jeśli dziecko zacznie przedszkole, w domu nie powinno być żadnych innych zmian, które wpływają na Ciebie psychicznie. Przy chorobie lepiej, żeby dziecko nie chodziło do żłobka, a ojciec się nim opiekuje i dba o to. Oczywiście jest też lepszy, ponieważ nie zaraża innych dzieci. Jeśli dziecko karmi piersią, wskazane jest, aby zrobić to na chwilę przed wyjściem. Jeśli w żłobku pozwolą mamie karmić piersią lub dadzą nauczycielom butelki z mlekiem, aby je podały dziecku, ani matka, ani dziecko nie będą miały tak złego czasu.

Musi być jasne, że rodziców lub dzieci nie można zmuszać do rozważenia pójścia do przedszkola, jeśli nie czują się komfortowo lub nie chcą. Nie jest to obowiązkowe ani nie musi oznaczać, że będą się źle bawić, jeśli bezpośrednio wejdą do szkoły. Po trzech latach dziecko rozpoczyna etap socjalizacji, jest bardziej dojrzałe, a jego zdolność rozumienia i rozumowania jest większa. Zapewnienie, że ich rodzice wrócą, już istnieje.

Radzenie sobie i adaptacja

Każde dziecko jest inne i będzie inaczej reagować, to samo dotyczy rodziców. Musisz uzbroić się w cierpliwość, nie forsować i widzieć, jak mijają dni. Kiedy z biegiem czasu rodzice zobaczą, że dziecku jest wygodnie, oni też będą się czuli dobrze. Proces adaptacji będzie się odbywał stopniowo dla każdego. Jako rodzice musimy dawać przykład i pokaż dzieciom, że mimo że rozbarwienia są trudne, nie są wieczne, a proces jest piękny i wzbogacający. Dziecko nie będzie w lepszym miejscu niż ze swoimi rodzicami, ale zgodnie z prawem życia zaczyna się towarzysko i szkolić. To zapewni ci większą dojrzałość i rozwój emocjonalny.