Aby zaspokoić potrzeby relacyjne dziecka, będziemy musieli zrobić więcej niż tylko dać im to, o co proszą, musimy im dać więcej. Aby pomóc naszym dzieciom odpocząć pod naszą opieką, będziemy musieli poświęcić im więcej uwagi, niż wymagają, i więcej więzi niż szukają.
Jeśli poproszą nas o uścisk, możemy ich przytulić, a także uściskać i zawirować. Musimy okazywać więcej aprobaty, niż oni szukają i ważniejsze, niż na to zasługują. Na każdym kroku musimy komunikować, że jesteśmy hojni we wszystkim, czego potrzebują, i że mogą wziąć to za coś oczywistego. Nawet jeśli musimy powiedzieć nie, możemy być hojni, dając im przestrzeń do wyrażenia swoich uczuć.
To ta wolność, to poczucie bezpieczeństwa idea, że można odpocząć pod opieką innej osoby, która jest transcendentna w naturze. Powodem, dla którego jest to ważne dla dzieci jest to, że kiedy odpoczywają, mogą się bawić. To na relacyjnych polach gry, które dla nich tworzymy, gdzie nieustannie się przekształcają i przybierają kształt dojrzałych form, za którymi tęsknimy.
Nie możemy kontrolować rozwoju naszych dzieci - możemy zapewnić im tylko resztę potrzebną do rozwoju. Nie możemy uzależniać od nas naszych dzieci, możemy tylko zaprosić je do współpracy. Nie możemy sprawić, by nasze dzieci stały się ich własną osobą, możemy tylko zapewnić, że spoczną w relacyjnych korzeniach, które pielęgnujemy i kultywujemy.
Odpoczynek pod opieką innej osoby jest miejscem wrażliwym. Możemy zostać zranieni, źle potraktowani lub zignorowani. O wiele łatwiej jest być tym, który prowadzi i troszczy się o drugiego, niż być odbiorcą tej opieki. Nasza satysfakcja jako rodziców polega na zaproszeniu naszych dzieci do odpoczynku pod naszą opieką i skłonieniu ich do przyjęcia naszej oferty. Zarówno dla opiekunów, jak i opiekunów: ten taniec relacji to prawdziwy relaks.