Obecnie istnieje wiele rodzajów zastraszania, których niestety doświadcza wiele osób w każdym wieku. W rzeczywistości, jeśli chodzi o nękanie lub zastraszanie, rodzice martwią się, czy ich dziecko stanie się ofiarą prześladowania (czy to w szkole, na zajęciach pozaszkolnych czy w Internecie). Znęcanie się lub nękanie zdarza się częściej, niż ludzie mogą sobie wyobrazić (1 na 6 dzieci jest prześladowanych, a wszystkie dzieci są zagrożone).
Czego szukają prześladowcy
Molestowanie lub zastraszanie to niewłaściwe zachowania popełnione przez agresorów iw żadnym przypadku ofiara nie ponosi jakiejkolwiek winy. Molestowanie lub zastraszanie to poważny i niepokojący problem, który ma poważne konsekwencje dla ofiar.
Jeśli chodzi o zastraszanie, prześladowcy szukają ofiary, nad którą mogą sprawować władzę. Ale ich wybór tego, kogo zastraszać, jest znacznie bardziej złożony niż denerwowanie ludzi słabszych od siebie. W rzeczywistości, istnieje wiele powodów, dla których dana osoba może stać się ofiarą bullyingu, włączając w to wszystko, od różnic osobowości po bycie w niewłaściwym miejscu o niewłaściwym czasie.
Niektóre z najczęstszych powodów ataków na dzieci to między innymi bycie wysokim, niskim, ciężkim lub szczupłym. Dzieci są również celem ataków ze względu na ich rasę, religię, orientację seksualną i płeć. W innych przypadkach dzieci są prześladowane, ponieważ są w jakiś sposób uzdolnione. Może są dobrzy w szkole lub przodują na boisku piłkarskim. Bez względu na powód, w ofierze znęcania się jest coś, co przyciąga uwagę prześladowcy.
Nierzadko zdarza się również, że popularne dzieci są atakowane przez znęcających się z taką samą częstotliwością, jak społecznie izolowany uczeń. Różnica polega na motywacji prześladowcy. Jeśli tyran atakuje dziecko, które zwykle jest samotne, dzieje się tak dlatego, że postrzega je jako słabe i ma niewielu przyjaciół, którzy mogą go bronić. Jeśli zamiast tego atakuje popularnego chłopca lub dziewczynę, zwykle robi to z zazdrości ... Będzie próbował rozpowszechniać plotki lub wykluczyć Cię z niektórych działań.
Nawet typ rodziców, jakie ma dziecko, może również zwiększać lub zmniejszać prawdopodobieństwo, że stanie się ofiarą zastraszania. Rodzice, którzy są bardziej nadopiekuńczy, mają zwykle dzieci, które są bardziej narażone na ataki dręczycieli. Ten styl rodzicielstwa uniemożliwia dzieciom uzyskanie dobrej autonomii, pewności siebie lub asertywność wystarczająca do radzenia sobie z sytuacjami znęcania się.
Jak czuje się ofiara znęcania się
Kiedy ktoś jest nękany, jest to traumatyczne przeżycie, które może mieć trwałe konsekwencje. Ofiary znęcania się mają wpływ fizyczny, emocjonalny, społeczny i akademicki. Czują się też samotni, odizolowani, słabi i bezbronni. I wiele razy wydaje się, że końca nie widać i nie ma jak uciec. Te uczucia są szczególnie odczuwalne, gdy ofiara doświadcza cyberprzemocy.
Ofiary znęcania się mogą również zacząć mieć poważne problemy, jeśli nie zostaną one natychmiast rozwiązane. Na przykład niektóre ofiary bullyingu doświadczają lęku i depresji. U niektórych pojawiają się nawet zaburzenia odżywiania, zaburzenia snu i zespół stresu pourazowego. W ciężkich przypadkach ofiary bullyingu będą rozważać straszny pomysł popełnienia samobójstwa, zwłaszcza gdy czują się beznadziejnie, samotnie i bez opcji. Wielu wini się za to co się z nimi dzieje i czują, że gdyby byli w jakiś sposób inni, nie musieliby cierpieć.
Jeśli uważasz, że Twoje dziecko jest prześladowane, musisz porozmawiać z pediatrą. Pozwoli ci to ocenić fizyczne i emocjonalne samopoczucie dziecka oraz zaproponować porady doradcze, jeśli to konieczne. Pamiętaj, że fakt, że Twoje dziecko otrzymuje jakąś pomoc, nie jest w żaden sposób oznaką słabości, wręcz przeciwnie. To oznaka siły, ponieważ podejmujesz kroki w celu przezwyciężenia tego, co powoduje zastraszanie. Twoje dziecko będzie musiało rozwinąć umiejętności społeczne i emocjonalne, aby czuć się bezpiecznie, a tym samym możliwość mówienia o swoich lękach i obawach bez poczucia się osądzonym.
Umiejętności potrzebne do zapobiegania zastraszaniu
Nie ma niezawodnej formuły, która zapobiegłaby prześladowaniu w życiu Twojego dziecka, ale istnieją pewne umiejętności i zachowania, które tworzą barierę ochronną przed zastraszaniem. Na przykład dzieci, które mają silną samoocenę, które są w stanie wyrażać siebie asertywnie i które mają silne umiejętności społeczne, są mniej narażone na zastraszanie niż te, które ich nie mają. Co więcej, dzieci, które mają zdrowe przyjaźnie, są również mniej narażone na zastraszanie.
Muszą również nauczyć się utrzymywać kontakt wzrokowy, mieć dobrą postawę, mieć silne umiejętności rozwiązywania problemów, wiedzieć, gdzie są kłopotliwe miejsca i ich unikać. Odporność jest również potrzebna, ponieważ nauczą się żyć z dużo większym powodzeniem. Będą mieć pozytywne nastawienie pomimo przeżywania nieco stresujących sytuacji.
Sposoby radzenia sobie z zastraszaniem
Najważniejszą rzeczą, jaką ofiary bullyingu mogą zrobić, gdy mają do czynienia z prześladowaniem, jest rozpoznanie, nad czym mają kontrolę, a czego nie. Na przykład ofiary bullyingu mogą nie być w stanie kontrolować tego, co mówi lub robi dręczyciel, ale mogą kontrolować swoją reakcję na prześladowanie. Mogą również podejmować decyzje dotyczące sposobów radzenia sobie z prześladowaniem, takich jak radzenie sobie z prześladowaniem, występowanie w obronie siebie i zgłaszanie zastraszania odpowiednim osobom. Ten krok w kierunku odzyskania kontroli jest często pierwszym krokiem do wyleczenia znęcania się z powodu Wzmacnia ofiarę zastraszania i pozwala jej uciec od myślenia ofiary.
Innym sposobem radzenia sobie z prześladowaniem jest skupienie się na przeformułowaniu sytuacji lub znalezieniu nowego sposobu myślenia o bullyingu. Na przykład ofiary zastraszania mogą patrzeć na to, czego się nauczyły, zamiast skupiać się na bólu, który zadał im tyran. Być może odkryli, że są silniejsi psychicznie, niż wcześniej sądzili. A może odkryli, że naprawdę mają wspaniałych przyjaciół, którzy zawsze wydają się być przy nich. Niezależnie od kierunku, jaki obierasz swoim tokiem myśli, celem jest odwrócenie uwagi od słów i czynów agresora. Nigdy nie powinni posiadać słów, które o nich mówią, ani pozwalać tym słowom określać, kim są.