Być może te bańki małych grup, które powstały w szkołach z pandemii, pomagają wdrożyć inny model uczenia się. Mówimy o uczeniu się opartym na współpracy, o czymś takim Jest praktykowany od czasów Sokratesa, ale nie zostało to narzucone w większości klas. Dzieci, które uczą się we współpracy, będą mogły korzystać z umiejętności i zasobów drugiej osoby.
Główną ideą uczenia się opartego na współpracy jest to wiedza jest tworzona w grupie, poprzez współdziałanie kilku jego członków. Dzieje się tak, mimo że istnieją różnice we wcześniejszej wiedzy uczestników grupy.
Zasady i cechy uczenia się opartego na współpracy
Uczenie się oparte na współpracy promuje środowiska i metodologie, które umożliwiają zaistnienie sytuacji sprzyjającej współpracy. Ten rodzaj uczenia się można podać osobiście w salach lekcyjnych i w innych sytuacjach życiowych, na przykład w Internecie.
Teoria uczenia się opartego na współpracy powstaje po raz pierwszy z pracy Lwa Wygotskiego, w którym stwierdził, że pewną naukę można przeprowadzić tylko z pomocą drugiej osoby. W ten sposób w pewnych kontekstach uczenia się istnieje synergia, która pozwala na maksymalny rozwój wiedzy. Pomysł ten był szokiem w rozwoju współczesnej psychologii, zwłaszcza w dziedzinie edukacji i psychologii społecznej.
Według Lejeune główne cechy uczenia się opartego na współpracy to:
- Istnienie wspólnego zadania dla wszystkich zaangażowanych w proces uczenia się.
- Chęć współpracy między członkami grupy.
- Współzależność; Innymi słowy, wynik pracy danej osoby będzie zależał od tego, co zrobią inni.
- Indywidualna odpowiedzialność każdego z członków grupy.
Przykłady wspólnych działań edukacyjnych
Niektóre z typowych wspólnych działań edukacyjnych to projekty grupowe, wspólne pisanie, grupy dyskusyjne lub zespoły badawcze. Wyszczególniamy te i inne, na przykład: Zapytaj swojego partnera, Chodzi o to, że każde dziecko w klasie ma chwilę na zastanowienie się nad trudnym pytaniem związanym z treścią zajęć i będzie musiało zadać je koledze z klasy obok.
La dzielenie się, polega na tym, że po zakończeniu tematu lub podtematu lekcja się kończy, a uczniowie spotykają się w małych grupach, aby porównać swoje notatki i zadać sobie pytanie, czego nie zrozumieli. Dostają ograniczony czas, na przykład 3 minuty, a pytania, na które nie byli w stanie odpowiedzieć, są zadawane głośno.
Mock debata. Uczniowie są podzieleni na trzy grupy, a każdemu z nich przypisana jest rola, którą wybiera bez wiedzy. Jeden będzie opowiadał się za jakąś kwestią, inny musi być przeciw, a trzeci robi notatki i decyduje, kto jest zwycięzcą debaty. Uczniowie podzielą się z resztą klasy tym, co wydarzyło się podczas ich debaty.
Jak promować wspólne uczenie się w klasie?
Dajemy Ci kilka sposobów zachęcania do wspólnego uczenia się w klasie. Główną ideą jest tworzyć cele grupoweW tym sensie zadaniem nauczyciela jest podzielenie pracy wymaganej przez uczniów do osiągnięcia tych celów. Grupa, która jest lepsza, jeśli jest mała, ale nie nadmiernie, musi być zaangażowana w osiągnięcie tych celów. W zależności od tematyki grupy mogą liczyć od 4 do 5 dzieci.
Najważniejsze pytanie brzmi zachęcać do komunikacji wśród uczestników. To musi być bezpieczne i skuteczne. Innymi słowy, uczniowie muszą czuć się komfortowo, wyrażając swoje pomysły i opinie. Bez wątpienia poprawia to samoocenę każdego dziecka.
Dobrze jest opracować plik kodeks postępowania między członkami grupy, adekwatności przedmiotu, słownictwa, komunikacji, czasu mówienia, wśród samych uczniów. Wspólne uczenie się lub spółdzielnia, które również można znaleźć pod tą nazwą, jest narzędziem ułatwiającym komunikację, współpracę i włączenie wszystkich.