Bycie matką ze stwardnieniem rozsianym

Samo bycie matką jest skomplikowane, przez co wszystko wzrasta, gdy dochodzi do choroby. Kiedy kobiety cierpią na stwardnienie rozsiane, pojawia się niepewność, nie ma przeszkód w posiadaniu dzieci, ale istnieją bariery do pokonania. Następnie porozmawiamy bardziej szczegółowo o matkach z tą chorobą autoimmunologiczną.

Decyzja o zostaniu matką ze stwardnieniem rozsianym

Mówienie o stwardnieniu rozsianym odnosi się do uszkodzenia układu nerwowego, uzyskania rozkazów mózgu nie są wykonywane przez organy, do których są kierowane. Ma to wpływ na połączenia neuronowe. Niektóre objawy to brak wzroku i równowagi, skrajne zmęczenie, osłabienie, drętwienie i mrowienie kończyn lub zawroty głowy.

Jednak stwardnienie rozsiane nie oznacza, że ​​nie można być matką w czasie ciąży musisz być bardzo kontrolowana przez leki to trzeba wziąć. Generalnie większość zabiegów dla ciężarnej lub karmiącej matki byłaby przeciwwskazana. Dlatego ważne jest, aby przed podjęciem decyzji o urodzeniu dziecka lub karmieniu piersią porozmawiać o tym z neurologiem. Kobieta potrzebuje dużo wsparcia emocjonalnego i pomocy we wszystkich aspektach, aby poradzić sobie z tą sytuacją.

Kiedy myślisz o urodzeniu dziecka, para jak każda inna musi rozmawiać o przyszłości i oceniać pewne aspekty. Kobieta ze stwardnieniem rozsianym jest chora i ma pełne prawo decydować, czy chce sobie z tym poradzić. macierzyństwooceń, czy masz wystarczającą pomoc i czy jesteś fizycznie i psychicznie silny, aby poradzić sobie z opieką i wychowaniem swojego przyszłego dziecka.

Czy moje dziecko może cierpieć na chorobę stwardnienia rozsianego?

Dla chorej kobiety ważne jest, aby wiedzieć, jak będzie wyglądać jej dziecko w ciąży i czy po porodzie może doznać uszkodzeń lub problemów. Osoby cierpiące na stwardnienie rozsiane nie widzą wzrostu wskaźnika aborcji. Również przyszła matka ze stwardnieniem rozsianym nie będzie miała dziecka z uszkodzeniami spowodowanymi przez jej chorobę. Dla kobiet ich bliskie otoczenie jest niezbędne, ale też dialog z lekarzami, psychoterapeutami, ludźmi, którzy cierpią tak samo choroba, nawet zapytaj neurologa.

Każdy dobry rodzic martwi się o zdrowie swojego dziecka. Matka ze stwardnieniem rozsianym jest przerażona, że ​​jej dziecko może cierpieć na tę chorobę. Odsetek możliwości odziedziczenia dziecka waha się od 1 do 5%. Możliwość zarażenia się chorobą jest nieco większa u dzieci, których jedno z ich chorych rodziców jest chore w porównaniu z resztą populacji.

Nieporozumienie i wina matki ze stwardnieniem rozsianym

W czasie ciąży choroba w niektórych przypadkach zwykle stabilizuje się, ale po urodzeniu dziecka powszechna jest kolejna epidemia. Zwykle ma to miejsce w ciągu 6 miesięcy od dostawy. Dlatego ważne jest, aby wznowić leczenie po porodzie. Chociaż prawdą jest, że matka ze stwardnieniem rozsianym nie ma problemów z zapłodnieniem lub normalną ciążą i porodem, musi ona wraz z partnerem lub najbliższym otoczeniem mieć bardzo jasne pomysły i wszystkie informacje na stole.

Wiele kobiet i matek ze stwardnieniem rozsianym mówi o niezrozumieniu, samotności i poczuciu winy. Kiedy masz tę chorobę, czujesz się bezradny. Te kobiety to wojowniczki o imponującej sile. Choroba jest czasami niewystarczająco widoczna i mogą wydawać się po prostu zmęczeni. Bardzo daleko od rzeczywistości. Wewnętrzny świat pacjenta ze stwardnieniem rozsianym jest złożony i okrutny, a ich siła psychiczna jest ogromna, aby iść do przodu i walczyć o to, czego chcą.

Matka z tą chorobą musi radzić sobie na co dzień i musi uczyć się i pokazywać ludziom, swoje dzieci, że będą trudne dni, w których, chociaż nie tego chce, nie może dać wszystkiego, czego chce, tak. Proces jest adaptacyjny zarówno dla osób cierpiących na tę chorobę, jak i dla tych, którzy jej doświadczają. Matka będzie cierpieć za to, że nie zajmie się dzieckiem tak dobrze, jak by tego chciała lub w czasie, gdy dziecko jest dla niego ubezwłasnowolnione. ból to cię chwyta.