Są dni, kiedy czujesz potrzebę ucieczki, odłączenia się na kilka godzin i wyrwania się z monotonii.
Pierwszą rzeczą, która przychodzi na myśl, kiedy słyszymy wiadomość o matce, która porzuca swoje dzieci, jest to, że jest złą matką i nie zasługuje na odrobinę zrozumienia. Zobaczmy, jakie mogą być możliwe przyczyny, które skłoniły ją do podjęcia tej trudnej decyzji.
Trudno w rozmowie o oddaniu matki swojemu dziecku nie wykrzyknąć co za przerażenie! Jak on może być zdolny! Niestety, tak. Istnieje wiele czynników warunkujących, słabe wykształcenie, zwłaszcza wartości, wiek i brak dojrzałości, niewielka lub żadna ekonomia, brak przygotowania, niepokój i samotność. Są matki, które cierpią depresja poporodowa i inne, które przybrały formę z powodu aktu przemocy ...Kontekst rodzinny i środowisko, w którym żyją, mogą dać klucze do popełnionego czynu.
Dla tych z nas, które są matkami, porzucenie dziecka wydaje się nie do pomyślenia, pomimo trudnych czasów, które istnieją. Oczywiście są dni, kiedy czujesz potrzebę ucieczki, odłączenia się na kilka godzin i wydostaniesz się z monotonii, ale zdarza się, że kiedy spędzasz godzinę lub dwie nie widząc twarzy swojego dziecka, wąchając go i przytulając, czujesz się pusty i niekompletny. W takich przypadkach link jest niezaprzeczalny.
W społeczeństwie, w którym żyjemy, które wciąż jest głęboko macho, bardziej logiczne jest usłyszeć, że ojciec odszedł, ponieważ był przytłoczony, niż ten, który uczynił go matką. Dla ojca szukamy nawet wymówek. Obie sprawy zasługują na krytykę. Rodzice, gdy jest para, która wydała dziecko na świat, są dwoma niezależnymi istotami, za to odpowiadają, a gdy dochodzi do rozpaczy, oboje potrzebują ucieczki.
Kiedy jesteś matką
Kiedy jesteś matką, zmieniasz i cenisz rzeczy, których wcześniej nie widziałaś. Kiedy zostajesz matką, musisz dążyć i doskonalić się z dnia na dzień. Bycie dobrą matką nie jest nieodłącznym elementem genetyki. Cenisz sobie poprzednie chwile spędzone na wypoczynku i wyciszeniu, a nawet za nimi tęsknisz w wielu chwilach. Kiedy powiedziałeś ze swoim partnerem, że jesteś znudzony, teraz nie masz nawet czasu, aby usiąść. Punkt odpowiedzialności i zależności, który czujesz, jest maksymalny i jeśli nie jesteś silny, może cię pożreć.
W chwili, gdy trzymasz swoje dziecko w ramionach, czujesz więź, czujesz, że jest częścią Ciebie, ale możesz zobaczyć siebie poza wymiarem i psychologicznie nie być lub nie widzieć siebie przygotowanego na tę odpowiedzialność. W niektórych przypadkach decyduje się nawet na porzucenie, ponieważ pożądane jest to, co najlepsze dla dziecka. Nagle zostajesz matką i wszystko się skończyło. Musisz założyć i zrozumieć, że musisz ćwiczyć i robić rzeczy samodzielnie i dla dobra swojego dziecka. Dla kogoś nieprzygotowanego emocjonalnie może to być szok.
Un ojciecNa przykład w wielu przypadkach akceptacja nowej sytuacji zajmuje więcej czasu. Rozumie, że był ojcem, kiedy widzi, jak zmienia się jego życie, kiedy zmienił się również jego partner. Codzienne ćwiczenia dają wskazówki, jaka będzie przyszłość. Rola ojca i matki musi być mocno określona, aby nie skrzywdzić siebie ani maluszka. Dziecko patrzy na swoich rodziców i absorbuje ich działania i przekonania. Naprawdę, dziecko, które czuje porzucenie przez matkę, będzie potrzebowało wiele pomocy, aby sobie z tym poradzić.
Czym jest porzucenie dziecka?
Kto nie przychodzi i nie okazuje dziecku wsparcia emocjonalnego, uczucia, nie towarzyszy mu, także go opuszcza.
Jeśli osoba opiekująca się dzieckiem, w tym przypadku matka, przestaje się nim opiekować i sprawować mu niezbędną opiekę, porzuca je. Zwykle kojarzy nam się to z fizycznym porzuceniem, ale może też mieć reperkusje w sferze psychologicznej. Ojciec lub matka, którzy nie troszczą się o niego i nie okazują mu emocjonalnego wsparcia, uczucia, nie towarzyszą mu, również go opuszczają.
Rodzaje porzucenia obejmują pozostawienie go pod drzwiami szpitala, z sąsiadem i niekontaktowanie się z nim przez długi czas, brak opieki, nie dostarczając pożywienia ani uczuć przez długi czas, nie martwiąc się, czy czegoś potrzebuje, nie odwiedzając go tam, gdzie jest ... Może dojść do bardziej odpowiedzialnego porzucenia, powiedzmy, gdy zostanie z powodu ciężkich okoliczności w bezpiecznym miejscu i ma na celu lepsze życie dziecka, jednak jest to osobiste perspektywy i nie działa wbrew prawu.
Porzucone dziecko będzie miało deficyt uczuć, niepewność, niska samoocena, niski obraz siebie, nie będą odczuwać empatii dla cierpienia innychna pewno poczujesz nienawiść lub urazę do swojej matki, jeśli cię opuściła, miedos i wątpliwości co do bycia ojcem lub matką wśród innych problemów psychologicznych. Przypadki, w których matka zostawia swoje dziecko w miejscach, w których może umrzeć, są krwawe i bardzo ciężkie, takie jak niedawne przypadki matek, które wrzucają swoje dzieci do pojemników.
Ustawodawstwo dotyczące porzucenia małoletniego
Konsekwencje prawne porzucenia małoletniego odzwierciedlają artykuły 229 i 230 Kodeksu karnego, grożące pozbawieniem wolności od 6 miesięcy do 4 lat. Porzucanie dzieci jest traktowane jako poważne przestępstwo. Ojciec, matka lub opiekun zostawia go w jednym miejscu i lekceważy siebie jako opiekuna. Na polu karnym definiuje się je jako fizyczne porzucenie, ale może też obejmować aspekt emocjonalny.
Są kraje, w których szkoda, że ich opiekunowie zostawiają je bez jedzenia, opieki zdrowotnej ... a nawet w innych sam fakt, że zamierzają je porzucić, jest karany. Ci, którzy podejrzewają, że porzucenie, powinni zgłosić sytuację do właściwych władz, matki i dziecka, które jest najbardziej niewinną i nienaganną istotą, jaka istnieje.
Przyczyny porzucenia dziecka
Nie są znane powody, dla których matka porzuciła swoje dziecko, ani co się za tym kryje.
Są przyczyny, które wpływają na ekonomię, zdrowie psychiczne matki, strach, przemoc ... Jako społeczeństwo zwykle oceniamy bez wiedzy, a każdy przypadek ma swoją historię. Matka może być sama podczas ciąży i porodubez żadnego wsparcia. W takich przypadkach ludzki umysł płata figle, a osoba zostaje zdestabilizowana i działa w niewłaściwy sposób.
Często słyszy się jednak historie porzuconych dzieci, przyczyny, które skłaniają matkę do tego, nie są znane, co jest za lub kto zostawił ją samą. Porzucenie dziecka jest ogromne i jego dobro musi być zapewnione, ale pomimo tego nagannego czynu nie należy ukrzyżować kogoś, kto z pewnością przeżył bardzo zły okres.
- Niski poziom lub brak studia.
- Niski poziom ekonomiczny na pokrycie wydatków.
- Byłem opuszczona lub maltretowana dziewczyna.
- Niewiele lub nie wsparcie rodziny.
- Cierpiałem gwałt.
- Problemy psychologiczne.
Depresja poporodowa
Istnieją bardzo poważne przypadki, które wymagają szybkiej interwencji, w przeciwnym razie mogą prowadzić do poważnych zachowań i skrzywdzić dziecko. Poziom hormonów spada po porodzie i wpływa na umysł matki. Są matki, które nie krzywdzą dziecka, ale same sobie krzywdzą, a nawet odbierają sobie życie. Kobieta po porodzie może nawet wymagać hospitalizacji, jeśli ma ataki lęku, halucynacje lub wahania nastroju.
Od 5 do 6 kobiet na 10 może cierpieć na depresję poporodową. Czują niepokój, nie są przygotowane do tego, by zachowywać się jak matki ani nie wiedzą jak, wątpią w swoje umiejętności, czują się wyczerpani i akcentowany… Para, jeśli taka istnieje, a rodzina musi być bardzo uważna, opiekować się matką i martwić się o nią po porodzie. Wskazane jest, aby udzielić jej wszelkiej niezbędnej pomocy i nie przytłaczać jej.
Matka, która porzuca swoje dziecko, jest bardziej zdystansowana do innych ludzi, niepewność, brak zaangażowania prawdopodobnie wpływają ... Dla dziecka może to być akt, który pamięta na całe życie i który zaznacza go w przyszłych relacjach społecznych. Matki potrzebują codziennych zajęć z dzieckiem, aby wzmocnić więź. Początek jest bardzo trudny, kochasz małego człowieka, który przyszedł na świat, ale nadal nie znasz go dogłębnie. Wiedząc, widząc, czując… tworzą więzi i uczucia.
Matka często nie znajduje wyjścia, dlatego z wielką starannością trzeba jej pokazać, że istnieje. Nie ma sensu osądzać i przypuszczać. Wiele matek to dziewczynki, które nawet nie wiedzą, jak o siebie zadbać i mają duże deficyty. Zwykle rodzą bez pożądanej lub szczęśliwej ciąży ponieważ jego życie jest otoczone trudnościami. Kiedy stajesz w obliczu sytuacji bez pragnienia, z lękami i niepewnością, jeśli osiągasz cel, robisz to zniechęcony, wyczerpany i nie widząc sensu.
Zostawili mi troje dzieci poniżej 3 roku życia, abym poszedł z innym, a on ich nie widzi ani nie rozmawia z nimi
Mama moich dzieci ma 14 miesięcy, że porzuciłam 3 nieletnie dzieci, wyjechała do innego miasta, nie rozmawia z nimi telefonicznie, bo do tego czasu je zablokowała, nie wysyła im pieniędzy na utrzymanie, nie martwi się o zdrowie swoich dzieci poza szkołą. W ogóle jesteście mile widziani, rozwód jest mi udzielany bez jej podpisu i można prosić o pewne ograniczenie, abym nie zbliżał się do moich dzieci. nie chce w ogóle żądać pieniędzy, można cokolwiek z tym zrobić
Bratowa zostawiła mi dziecko na cztery lata. Wychowałam go i kochałam jak mojego syna, a on nagle przyszedł i mnie oszukał. Nie wiem, jak go odzyskać, ponieważ nie ma na nim nazwiska mojego brata, ponieważ mój brat zmarł po urodzeniu. Ma bardzo niestabilne życie, chciałbym, aby ktoś pokierował mną, co mogę zrobić, aby odzyskać moje dziecko
Co się dzieje, gdy małżeństwo się rozstaje, a ustaleniem między nimi jest wspólna opieka nad ich córkami, a matka zawsze szuka wymówek i kłamie, żeby z nimi nie być? Czy to porzucenie? czy brak zainteresowania?
Matka widuje się z nimi raz w tygodniu, jej córki mówią, że chcą spędzać z nią więcej czasu, a odpowiedź matki jest wymówką, żeby tam nie być.
Oszukali mnie, żebym odebrał mi córkę, kiedy byłam niepełnoletnia i nie miałam od nikogo żadnego wsparcia finansowego („osoba niepełnoletnia nie może opiekować się innym nieletnim” - powiedzieli w sądzie). Nie widziałem jej od 2 lat i jak ty Widzę ... Nadal nie mogę jej zapomnieć, nikt nie rozumie takich przypadków.
Dowiedziałem się dwa dni temu, że moja mama nie jest moją prawdziwą mamą? że powiedziano jej, że pani oddaje dziecko, a moja mama została przeniesiona, bo chciała mieć córkę, oczywiście moja mama miała już czworo dzieci, ale nadal chciała się mną opiekować i że pani, która dała dar był ze mnie w ciąży i miał się narodzić. Kiedy się urodziłem moja mama dostała wiadomość, że już się urodziłem i pojechała do pani po mnie po mnie z obawą, że pani tego pożałuje, ale nie pani trzymała mnie bez ubrania, bez jedzenia przez 4 dni do tego czasu moja mama przyjechała po mnie i pani dała mi osobę, która jest teraz moją mamą nigdy o niej nie wiedziałem nigdy nie szukała mnie teraz, gdy mam 4 lata przychodzi szukać mnie nie mnie, ale kontaktuje się z moim mamo, że ta pani jest ze mną i szuka, że ma nieuleczalnego raka i że nie może umrzeć, bo chce mnie przeprosić, że lekarze już go zrezygnowali.
Moja mama powiedziała mi to ze łzami w oczach, bo wychowała mnie jak córkę i czuje się winna, że tak długo ukrywała to przede mną, ale nie zrobiła tego dlatego, że była zła, tylko dlatego, że nie sprawiła mi żadnego bólu i że do nikogo nie wzbudziłem urazy. A teraz, kiedy ta pani jest taka w ostatnim, szuka mnie z powodu zarzutu sumienia. Ale nie chcę go widzieć ani nic, nawet nie znam jego imienia, nic nie wiem i myślę, że to jest najlepsze.Chcę kontynuować moje życie tak samo jak wcześniej. Poza tym dowiedziałam się, że innej osobie też dał dziecko, przypuszczam, że jest moim bratem, nie wiem po co to zrobił, bo to sprawiło dziś tyle bólu, że boli i bez mojej winy, bez mojej chęci urodzić się, bardzo się ranię. Nie wiem, czy dobrze zrobiłam, żeby nie iść się z nim zobaczyć, ale po prostu myśląc, że nigdy mnie nie szukał, czuję, że nie powinno mnie to obchodzić.
Córka mojego męża żyje jako para, najpierw uwierzyła, że nie może zajść w ciążę i przeszła leczenie bezpłodności, bo to była jej największa iluzja chwili. Kiedy myślała, że nie może, zaszła w ciążę z dziewczynką, która ma teraz dwa lata. Partner w ogóle jej nie pomógł, ona nic nie robi, tylko krzyczy na niego i obraża go, gdy wraca z pracy do tego stopnia, że nigdy nie wie, co robić, bo krzyczy na niego o wszystkim. Niezadowolona z tego, ponownie zaszła w ciążę i miała roczną córkę. Dziadkowie ojca dziewczynek mieszkają 3 km od domu, mają duży dom, dużą hodowlę bydła, warzywa, kurczaki, wszystko, a oprócz tego, że dają im całe jedzenie, dziewczynki też opiekują się nimi od pierwszego dnia. Kiedy mama ma je w domu, po prostu bawi się nimi jak lalkami, zakłada na nie małe falbany i luźne sukienki, dopasowane buciki, czesze i to wszystko. Biorąc pod uwagę, że mieszkają w centrum doliny, gdzie są tylko trzy domy, rzeka, błoto i zieleń. Spędzają czas, prosząc nas, abyśmy kupili im urocze sukienki zamiast ubrań, które przydadzą się w ich miejscu zamieszkania. Zawsze prosi nas o pieniądze i więcej pieniędzy, a nie wiemy dlaczego. Kiedy przyszedł do naszego nowego domu, powiedział, że przyprowadzi nam dziewczyny, żeby…
Mieszkali z nami, prawie nie mieliśmy z nimi do czynienia (nie tak jak dziadkowie ze strony ojca, którzy mają je codziennie, odkąd byli dziećmi) i od czasu do czasu chodziła do pracy i przychodziła do nich. Tydzień temu pojawił się w domu z dwiema dziewczynami mieszkającymi 200 km dalej z trzema walizkami ubrań i butów dla nich. Ale nie przyniosła płatków śniadaniowych, mleka, pieluszek ani połowy niezbędnych rzeczy. Powiedzieliśmy jej, że roczniaczka, która dużo płacze, nie, ale dwulatkę zatrzymaliśmy i kupiliśmy jej wszystko, czego jej mama nie przyniosła, a ona też poinformowała nas po dwóch dniach, bo poprosiliśmy ją, bo dziewczyna nie chciała nic jeść. Bardzo się martwiliśmy. Dziewczyna zadzwoniła do mnie mama i jak jej powiedziałem, że jej mama jest kimś innym, nie rozumiała. Wczoraj mąż poszedł oddać go rodzicom, a matka dziewczynki zrobiła skandal, że go zwróciła, że nie prosiła o to i że zostawiła go w domu dziadków ze strony ojca (którzy są pięknymi przebaczeniami i otrzymali je z dużo miłości). Jak matka może być tak samolubna? Czy ma rację w głowie, czy ma jakiś uraz psychiczny? A ojciec dziewczynek, znacznie młodszy od niej i niedoświadczony, żyje w wytchnieniu, a ona zdradza go o dziewczynach i decyduje sama. Pewnego dnia wyznaje, że nie wiem, co robić, cokolwiek robię, zawsze mnie obraża i krzyczy na mnie”…. Uwielbia swoje córki.
Dobry wieczór, poprzedni artykuł jest bardzo ciekawy, jestem ojcem, który opiekuje się moim synem, ponieważ jego mama zdecydowała się jechać z inną osobą, a ta sytuacja jest bardzo trudna dla mojego syna, chciałbym abyś mi pomógł wskazówki i rady, jak radzić sobie z synem w tej sytuacji dziękuję
Niejasne, na pewno nie powinno się go ukrzyżować tylko dlatego, że jest kobietą, teraz, jeśli to mężczyzna, który robi to samo, na pewno, jeśli należy go ukrzyżować, pod jakimś rodzajem stereotypu stworzonego źle. Podwójny standard stosowany przez kobiety w tej kwestii uwydatnia hipokryzję, gdy zajmuje się kwestią porzucenia dziecka.
Moja Matka porzuciła mnie, gdy urodziłem się w szpitalu, czyli 46 lat temu, nigdy nie szukałem siebie, dlatego nie wiem nic o mojej biologicznej rodzinie, a tym bardziej o moim biologicznym Ojcu, prawda jest taka, że wierzę, że w przypadek mojej Biologicznej Matki nie mam nawet pamiętać, że była ze mną w ciąży, przez te zbiegi okoliczności życia spotkałem kobiety, które porzuciły swoje dzieci i prawda jest taka, że nie dbają o te dzieci, kontynuują swoje życia, łączą się lub pobierają, mają więcej dzieci, a ci, którzy porzucili są warci matki
Znam dziecko, którego matka porzuciła go w aptece w San Salvador w Salwadorze w wieku 18 miesięcy. Przypadkowo właściciele lokalu znali babcię ze strony matki i jej ją podarowali. Babcia była starszą panią, jednak opiekowała się wnukiem i z wieloma trudnościami, bo była bardzo biedna, ale z wielką miłością? wychowała dziecko. Biologiczna matka NIGDY nie wróciła, wysłała tylko kilka listów do swojej matki, babci porzuconego dziecka, prosząc ją o przebaczenie i usprawiedliwiając się porzuceniem dziecka. W jednym z listów powiedział, że był w Meksyku, ciężko pracując, aby pomóc dziecku, czego NIGDY nie zrobił. Komunikacja została zredukowana do 4 liter i nigdy więcej nie martwił się o dziecko, pozostawiając go pogrążonego w najbardziej okrutnym i nieludzkim porzuceniu. Tak samo zrobił biologiczny ojciec, który zabrał ze sobą dziewczynkę i chłopca, rodzeństwo porzuconego dziecka, znikając w ten sposób na zawsze z życia nieletniego. Teraz w 2021 roku ten chłopiec ma już 49 lat, jest żonaty, ma czworo dzieci, które są jego uwielbieniem i nigdy nie zrozumiem, dlaczego moja biologiczna matka mnie NIE kochała i porzuciła mnie na zawsze. Myślę o powodach, dla których mógłby zrobić to, co zrobił, a usprawiedliwiałoby to tylko poważną chorobę lub samą śmierć, ale poza tym NIC by tego nie zrobiło. Nawet suki walczą na śmierć i życie o swoje szczenięta. Przez lata babcia wmawiała mi, że moja biologiczna matka zginęła w wojnie domowej, którą przecierpiał mój ukochany Salwador. Tak dorastałem. Wyszłam nawet za mąż i kiedy urodziła się moja druga córka, babcia zmarła w 4 roku, niestety z przyczyn naturalnych i ze względu na podeszły wiek, ujawniając tym samym listy, o których wspomniałam na początku, będąc tak, że dowiedziałam się, że moja matka biologiczna NIE umarła, ale została porzucona. Jestem bardzo wdzięczna mojej babci, do której zawsze dzwoniłam i będę nazywać mamą, ponieważ Bóg postawił ją na mojej drodze jako Anioła Stróża. Bez niej byłbym nikim w życiu, bo chroniła mnie nawet ze wszystkimi swoimi niedociągnięciami i ograniczeniami. Nocą, w moim wieku, w połowie 2002 roku, wciąż płaczę za całą podróżą, a pytania rozbrzmiewają jak dzwony kościelne: dlaczego mnie porzucił? Dlaczego mnie nie kochał?
Źródło: Mario Bustos
Rozwiedliśmy się, 2 miesiące później byłem z właścicielem wynajmowanego lokalu, (spałem) potem złapałem tego, który im dawał utrzymanie (spanie) potem złapałem 25-letniego chłopaka z którym wychodziłem w nocy, zostawiając moja 7-letnia dziewczynka Sama jakby tego było mało ma związek równoległy do tego jaki mieliśmy gdy mieliśmy 9 lat z ojcem jej pierwszego dziecka (wyszła za mąż 14 na 29) dała mu jej matka a teraz ona czeka na żołnierza piechoty morskiej USA, który przyjedzie zgodnie z grudniem i powie, że go nie wypuścisz, to już 3 miesiące od naszego rozwodu pisanie tylko przez Facebooka