Istnieje wiele zaburzeń snu, które mają wpływ na dzieciństwo i okres dojrzewania. Lęki nocne to jedno z powszechnych zaburzeń snu. Często są one mylone z koszmarami, jednak w rzeczywistości są zupełnie inne.
Dziś wyjaśniamy różnicę między nimi i podpowiadamy, co możesz zrobić w każdym przypadku. Łatwiej poradzić sobie z tego typu zaburzeniami, jeśli wiesz, jak postępować we właściwym czasie. Każdy przypadek jest inny, tak, ale odrobina orientacji nigdy nie boli.
Co to jest i jak działa cykl snu?
Cykl snu to zbiór etapów, przez które przechodzimy podczas snu. Podczas gdy u dorosłych rozwija się w 5 etapach, w przypadku dzieci przechodzą tylko przez 2. Przechodzą przez fazę REM, a następnie głęboki sen, w cyklach po 50 lub 60 minut. U niemowląt okresy snu przeplatają się z okresami czuwania, zgodnie z ich własnym sposobem spania i budzenia się. Obowiązkiem rodziców jest znalezienie odpowiedniego środowiska, aby dziecko mogło ustalić własny rytm snu.
Co to są zaburzenia snu?
Nazywamy zaburzenia snu na wszelkie zmiany rytmów lub cykli snu uważanych za normalne. Te zaburzenia obejmują narkolepsję, bezsenność, paraliż senny, pierwotną nadmierną senność, parasomnia, bezdech, lęki nocne. Jednym z najczęstszych wśród dzieci i młodzieży byłyby koszmary nocne.
Bezsenność to kolejne z najczęstszych zaburzeń snu.
Koszmary, lunatykowanie lub koszmary nocne
Nocne lęki to zaburzenie, które ma takie same pochodzenie jak lunatykowanie. Jednak łatwiej jest pomylić go z koszmarami niż z samym lunatykiem. Można powiedzieć, że lunatykowanie ma łagodniejszą postać niż lęki nocne, osoba wydaje się obudzona, ale nie jest przytomna. W nocnych strachach wybuchają kryzysy, w którym osoba może gwałtownie kopać lub trząść się, jednak nie jest też świadoma. Najczęstsze jest to, że napady pojawiają się około 3 godziny po zaśnięciu. Wtedy zaczyna się kryzys, czasami wstają z łóżka, trzęsą się, sztywnieją, płaczą i krzyczą. A zatem te kryzysy są często mylone z silnymi koszmarami.
W kryzysie może się zdarzyć, że nasze dziecko ma szeroko otwarte oczy, mimo że śpi
Konieczne jest skonsultowanie się z pediatrą w następujących przypadkach:
- Jeśli kryzys trwa dłużej niż 30 minut.
- Jeśli masz konwulsje z siłą, sztywność lub przerażenie.
- Jeśli napady nie zmniejszają się po zastosowaniu melatoniny.
- Jeśli generowana udręka przeszkadza w codziennej aktywności.
Czego możemy się spodziewać po nocnym kryzysie terrorystycznym i jak sobie z nim radzić?
Jeśli nasze dziecko jest dotknięte tą chorobą, musimy spodziewać się, że kryzysy mogą się zdarzać często. Jak już opisaliśmy, w nich nasze dziecko może sztywnieć, płakać, krzyczeć, może nawet kopać lub trząść się, konwulsyjnie ... dlatego warto spróbować nie rób sobie krzywdy, nie budząc go w żadnym momencie. Musimy pamiętać, że następnego ranka nasze dziecko nic nie zapamięta, dlatego starajmy się nie bać bardziej niż one, bo to nie pomoże.