Në vitet e fundit ka shumë diskutime rreth seksizmit në përralla të ndryshme popullore dhe për mendimin tim modest Mendoj se thjesht po thjeshtojmë një pyetje mjaft komplekse. Nga ana tjetër, unë e di që edhe pse lëshimi i këtyre tregimeve për rolet gjinore (dhe dhuna) mund të ndihmojë zhvillimin e fëmijëve, nuk është mënyra e vetme, dhe në këtë besoj se të gjithë mund të pajtohemi. Ka raste kur ndërhyrja në të rritur shkon aq larg sa të "shikojë" një libër me sytë tanë dhe të këmbëngulë që fëmijët të shohin të njëjtën gjë, dhe për këtë arsye ne duam ta ndryshojmë atë.
Dhe për të dhënat që në padurimin për të "ndryshuar" fatin e historive (siç bëjnë për mrekulli në "Njëherë e dy herë") merren produkte shumë të bukura dhe të denja për tu lexuar dhe transmetuar. Por shikoni: tradita gojore përmbushi funksionin e saj, vëllezërit Grimm kishin motivet e tyre për të mbledhur duke shkruar histori që nuk i kishin shpikur; shpikja e shtypshkronjës bëri të mundur që përrallat (dhe përrallat e tjera) të Perrault të arrinin fillimin; dhe nëse shkoj pak më në jug, Carlo Collodi përdori penën e tij për të na dhënë një punë tronditëse dhe emocionuese (e cila më vonë është prerë, qepur dhe zbutur nga fabrika e Disney); ... Në disa prej librave që unë u kam lexuar fëmijëve të mi ka mizori dhe gra që u nënshtrohen dëshirave të burrave ...
Sidoqoftë, këto karakteristika ekzistojnë edhe jashtë faqeve të Rapunzel ose Hirushja: ndizni televizionin në kohën e lajmit ose për të parë një serial që transmetohet të Martën në orën 22,30:12 dhe të gjithë shokët e djalit tim të XNUMX vijnë me lejen e prindërve të tyre (mirë, jo të gjithë, ju tashmë e dini se si janë fëmijët: "ata të gjithë e bëjnë këtë, më lër ta bëj"). Për çfarë po flasim atëherë? Barazia nuk është arritur askund afër, dhe ne nuk jetojmë në marrëdhënie njerëzore në të cilat konfliktet zgjidhen në mënyrë paqësore, Shpresoj se është e mundur një ditë! Por fakti që një fëmijë dëgjon nga buzët e babait të tij se si princi e shpëton Bukuroshjen e Fjetur nuk do ta bëjë atë heroin e ndonjë princeshe që do të qëndrojë në shtëpi për të pritur kthimin e tij çdo ditë, ose kështu mendoj unë.
Po ashtu, siç na tha ai Alba Alonso në këtë intervistë, ne jemi dëshmitarë të një 'rosifikimi' shqetësues të librave për vajza.
Lexoni tregime për të lexuar dhe lexojini ato në mënyrë kritike.
Nga koha kur i parëlinduri im ishte 3 muajsh deri në vajzën e vogël ishte 9 vjeç (dhe ajo nuk dëshironte që mamaja apo babai të lexonin historitë e saj) kanë kaluar shumë vite duke lexuar ÇDO natë (dhe ky është 'fjalë për fjalë') libra për fëmijë. Kemi lexuar klasike, popullore, poezi, teatër, adaptime shekspiriane, komedi, komike, mister, tmerr, princesha, histori të jetës së përditshme ...; eshte shume dite Koha ka dhënë aq shumë nga vetja sa disa netë thjesht kemi deshifruar kodin e shkronjave që kemi pasur para syve, të tjerët kemi debatuar dhe disa më shumë kemi bërë fytyra ose hije kineze, për të shoqëruar fjalitë.
Të vegjlit kanë dhënë mendimin e tyre, ne kemi tonën, ata kanë dhënë për të edukuar në vlera, dhe rezultati është gdhendur në mendjen dhe shpirtin tonë. Çfarë kanë marrë vajza dhe djali im nga e gjithë kjo? Epo, ju i pyet ata, por siç tregon një buton, vajza do të komentojë rreth 3 javë më parë: “Nuk është e qartë për mua që një grua dashurohet me një burrë sapo e sheh atë, pa e ditur se si është, dhe pa e ditur nëse ai do të respektojë vendimet e tij në të ardhmen; dhe nga rruga, princi i Hirushes, nuk e di kush e ka besuar veten për të tërhequr vajzat e qytetit sikur të ishin fituar në një vallëzim për të zgjedhur një grua " (i lindur në shtëpi).
Unë kurrë nuk kam qenë i fiksuar, sepse shumëllojshmëria, dhe respekt për dëshirat tuaja ato kanë qenë kryefjala e librave që kanë kaluar nëpër shtëpi.
Nga fjala e gojës në letërsi tërheqëse.
Përshtatjet më moderne të përrallave popullore, ata luftojnë mizorinë me moralin dhe nuk jam i sigurt nëse është e përshtatshme; ato zgjidhin çështje me gjemba, por të tjerët lihen në proces. A është më mirë që fëmija të zemërohet me motrat e mizore të Hirushes, apo të zbulojë që këmbët fillimisht u ishin prerë për t'iu përshtatur këpucëve të tyre të vogla dhe kështu të martohej me princin? A insistojmë të censurojmë Borëbardhën për të luajtur çupën e xhuxhave dhe të harrojmë se njerka origjinale ishte në të vërtetë nëna e saj? (Një nënë që përpiqet të shkatërrojë vajzën e saj!).
Sidoqoftë, jo të gjitha historitë e njohura janë tronditëse dhe as të gjitha nuk bazohen në dominimin e djalit mbi vajzën.: "Muzikantët e Bremenit", "Ali Babá dhe 40 Hajdutët", "Rrobat e reja të perandorit", ...
Dhe letërsia aktuale? Çfarë është e gabuar me të? Alsoshtë gjithashtu një reflektim i kohës dhe përpiqet të shoqërojë shoqërinë në evolucionin e saj, por mos bëj asnjë gabim sepse "gjithçka që shkëlqen nuk është ari"; Për shembull, 3 vjet më parë, u bë një kërkesë për heqjen e librave që synonin adoleshentët me përmbajtje seksiste nga libraritë. Unë gjithashtu do të doja të theksoja se ne jemi dëshmitarë të një përhapje të titujve të letërsisë për fëmijë, dhe sigurisht në mesin e tyre ka shumë të shkruara nga njerëz që nuk dinë se si është një fëmijë. Le të gjejmë ekuilibrin atëherë, dhe le të jemi kritikë, sepse kështu i ndihmojmë fëmijët tanë në çdo aspekt të jetës së tyre.
Efekti i mizorisë në zhvillimin e fëmijëve.
Megjithëse është një temë që ne do ta zgjerojmë këto ditë, unë duhet të parashikoj që ne nuk mund / nuk duhet të censurojmë, veçanërisht nëse janë fëmijët tanë që i kërkojnë ato, librat; përkundrazi kërkoni cilësi letrare dhe ilustrime. Ne nuk jetojmë në një parajsë, por në një vend të quajtur Tokë, banorët e së cilës (ose një pjesë e tyre) shkatërrojnë vetveten dhe bëjnë të njëjtën gjë me mjedisin.
Ka libra që duken të papërshtatshëm për ne, por ato mund t’i ndihmojnë të vegjlit të kuptojnë vetveten, dhe sidomos, të kuptojnë emocionet e tyre (xhelozia ime më e vjetër e kuptuar më shumë duke dëgjuar Hirushjen se sa kur lexova një libër mbi Edukimin Emocional që merrej me temën në mënyrë të qartë) . Kam arritur në përfundimin se ndonjëherë është më e rëndësishme të shikosh përmbajtjen sipas zhvillimit evolucionar (për shembull, të kërkosh histori pa ironi ose sarkazëm nëse ato synojnë fëmijë shumë të vegjël) Ne duhet t'i gjymtojmë, sepse të paktën këta të fundit mund ta analizojmë së bashku me fëmijët, dhe ta kthejmë nëse është e nevojshme.
Si përfundim: është e qartë që librat për fëmijë kanë evoluar, por nuk mendoj se mënyra më e mirë është të frenojmë kontaktin e fëmijëve tanë me përralla të njohura; Të bësh një gjë të tillë do të ishte si të mohosh historinë, të duash të kthehesh në shkrimet kuneiforme, ose t'i thuash një të riu të apasionuar pas muzikës që të mos dëgjojë Wagner sepse është shumë luftarak.
Imazhe - Neil tackaberry, gminguzzi, Biblioteka Publike Iu Bohigas-Salt