Zhvillimi i sensit të dëgjimit në fetus ka qenë objekt studimi dhe polemikash për shumë vite.
Aktualisht, provat kanë treguar se foshnja në bark është në gjendje të dëgjojë tinguj në tremujorin e fundit të shtatzënisë.
Sidoqoftë, dihet se fetusi i përgjigjet zërit nga java e 16-të megjithëse strukturat e veshit nuk janë plotësisht të pjekura. Studiuesit thonë se foshnja pastaj i percepton tingujt përmes ndonjë sistemi tjetër alternativ. Ky sistem alternativ ndaj veshit do të ishte lëkura. Ky do të vepronte si një organ i madh receptor për informacionin dridhës, duke e transmetuar atë përmes lëngut amniotik në të cilin fetusi është zhytur.
Pjesët strukturore të veshit të jashtëm dhe veshit të mesëm zhvillohen gjatë 20 javëve të para.
Po nga java e 25-të e shtatzënisë kur organi i dëgjimit është tashmë funksional. Sipas Akademisë Amerikane të Pediatrisë, që nga ky moment, fetusi është në gjendje të perceptojë, përmes lëngut amniotik që e rrethon, tingujt brenda trupit të nënës: rrahjet e zemrës, qarkullimin e gjakut, frymëmarrjen, aktivitetin e sistemit të tretjes. .. Fetusi gjithashtu percepton zërin e nënës Transmetohet përmes kolonës kurrizore dhe arrin në sakrum.
Hasshtë vërtetuar se zëri i nënës ushtron një efekt ngushëllues mbi fetusin, por jo për shkak të kuptimit të fjalëve, pasi që fetusi nuk mund ta kuptojë kuptimin e të folurit verbal, por më tepër për shkak të intonacionit afektiv të fjalëve.
Dihet gjithashtu që mund të perceptojë tingujt e jashtëm edhe pse të mbytur nga lëngu amniotik. Meqenëse organi i dëgjimit është shumë i ndjeshëm, rekomandohet që gratë shtatzëna të mos ekspozohen ndaj tingujve me zë të lartë të tilla si britmat shumë të larta, goditjet, muzika shumë e lartë ... për të shmangur dëmtimin.
Pas lindjes, foshnja kalon nga dëgjimi ujor në dëgjimin ajror. Kanali i veshit mbrohet nga mbetjet e lëngut amniotik dhe nga një ind xhelatinoz, i cili do të rithithet me kalimin e kohës.